I need a place now [open]

Ze was rustig opgestaan om even haar benen te strekken, aan de ene kant wilde ze niet dat haar kittens snel groeide aan de andere kant kon ze niet wachten om weer dingen te gaan doen zonder al te veel verantwoordelijkheid. Haar oortjes wiebelde toen ze Dreamy zag oversteken en een beetje sufjes de apprenticeden inkijken. Ze checkte even of Sleeping niet in de buurt was en liep toen ook naar de apprentice den, waarna ze zachtjes de apprentice aantikte. "Heb je hulp nodig een plekje te vinden?" Zei ze vriendelijk en glimlachte. Ach, beetje hulp van haar tante kon wel toch?

Ze had haar oortjes naar voren staan terwijl de jonge ogen het hol in keken. Hier en daar zag ze wel wat plekjes waar ze misschien haar bed van zou kunnen maken. Het was fijn om te weten dat ze hier ook welkom was, al kende ze nog niet heel veel andere leerlingen hier. Voorzichtig wilde ze naar binnen stappen, maar nog voordat ze dat kon niet hoorde ze iemand achter zich. Het was een vraag. "Heb je hulp nodig een plekje te vinden?' hoorde Dreamy. Ze draaide haar kop en zag Futuresong staan, haar tante. Er verscheen een glimlach op de lippen van de jonge poes waarna ze zich naar Future draaide. 'Hai Futuresong. Ehh, nee.. maar.' Dreamy slikte even en wiegde met haar oortjes. 'Ik vind het wel raar om opeens van nest te verwisselen. Ik moet er gewoon nog even aan wennen.' sprak de poes met een warmhartige glimlach. Ze keek Futuresong aan en vroeg zich iets af. Future was haar tante en Deputy, daar was ze ook vast erg trots op. 'Heb jij daar nooit moeite mee gehad? Om van dingen te veranderen die je gewend bent?' Dreamykit ging even zitten, haar staart sloeg ze om de zachte pootjes en likte de vacht op haar borst. Om haar heen hoorde ze de geluiden van het kamp, er liepen hier en daar wat katten en soms zag ze hoe de prooistapel werd aangevuld. Het was alsof het nooit anders was geweest en altijd zo zou blijven doorgaan.

Eigenlijk best apart, hoe anders Dreamy was vergeleken met haar moeder. Ze knikte, opzicht kon ze zich best voorstellen dat het wennen zou zijn. "Tuurlijk heb ik daar moeite mee," Begon ze en slikte. Beetle die voor haar neus weggenomen werd, dat was meer dan moeite. "Ik denk dat iedereen daar wel een beetje last van heeft." Vervolgde ze met een knikje.