Not again {Cyber}

Cyber krulde zijn staart nog eens en draaide zich even op zijn rug, aah zalig. Het koude zonnetje werd weerkaatst door het dikke pak sneeuw en de vele ijsel. Hij opende zijn kilgroene ogen en keek rustig om zich heen. Plots schoot de brede zwart-witte kater overeind en vernauwde zijn ogen, stil volgde hij de gouden poes. Ze had een konijn gevangen zo bleek, misschien een lekker hapje voor hem? Hij stond op, schudde zijn spieren los en stapte traag, dreigend naar de poes. Hij greens wat en keek haar met opgetrokke wenkbrauwen aan "Hallo daar." Ze rook naar windclan als hij het juist had, en ze rook jong. Iets meer dan een jaar. Nieuw vlees, kneedbaar vlees.

Cyber greens nog breder toen de poes een paar stappen achteruit stapte en sprak met overslaande stem. Hij grinnikte en keek van de grond terug naar de poes met een fonkeling in zijn ogen. De koude sneeuw kroop tussen zijn pootkussentjes dat voelde als kittens die zijn poten lekte. "Nou, misschien een hapje eten?" hij lekte zijn mond af en keek naar haar konijn. Ze had blijkbaar zijn wat vreemde geur opgepikt want ze keek hem vrij raar en bedenkend aan, nou dat mocht ze zelf uitpluizen. Of ernaar vragen, dan kon hij lekker stoefen over zijn Elite.

Cyber keek de poes met giftige ogen aan, gaan we het zo spelen? Vol walging grom hij dreigend "Dat is enkel voor stinkende, slappe kittypets." siste hij. Hij keek nog eens duidenlijk naar haar konijn "Maar ik wil wel een deal maken, ik verlaat jullie territorium.." Hij greens naar haar "Als jij me dat konijn geeft." Lekker voordelig, hij had eten, zei hadden minder eten, zei werden slapper, Bloodclan kon windclan makkelijker verslaan.

Cyber greens en keek hoe de rosse poes het konijn voor zijn poten neerlegde. Ze keek hem vervolgens recht in zijn kilgroene ogen aan en Cyber hapte richting haar nek, om haar te laten verschieten. Niet perse om haar te vermoorden, maar dat zou wel mooi meegenomen zijn. Vervolgens pakte hij het konijn tussen zijn tanden en draaide zich om, met trage tred liep hij richting eigen territorium. Maar na een stap of drie keerde hij zich om naar de poes en legde het konijn neer, hij nam er een grote hap van en wachte traag kauwend af op de reactie van de poes. Hij slikte de hap al even traag door en lachte kort gemeen "Nou ja, bij nader inzien.. eet ik het konijn hier toch maar op. En verlaat ik je territorium niet." Hij keek om zich heen "Misschien dat ik zelfs even rondkijk of ik ergens een klein hapje, bijvoorbeeld een kitten, kan vinden."