Aunt Butter.. (Butterstar)

Het was al een behoorlijke tijd geleden dat hij tijd had doorgebracht met zijn familie. Laatst had hij Creamyfrost bezocht in de Medicinecatden. Iets dat een behoorlijke impact had achtergelaten op de Warrior. Hij was ouder dan zijn broertje en moest dus ook voor zijn broertje zorgen. Het was zijn verantwoordelijkheid. Al was hij zelf nog nooit vader geworden en kon hij alleen zijn oudere broer zijn. Een luisterend oor bieden en hem een klein beetje van zijn tijd geven. Langzaam kwam hij tot stilstand voor zijn tantes den. "Butterstar?" Bromde hij zachtjes op zijn gebruikelijke toon. Normaal gesproken zou hij haar met tante aanspreken maar nu had hij haar al zo lang niet meer gesproken dat hij niet wist of het wel toepasselijk was. Geduldig wachtte hij bij haar den op antwoord. Hij had het de laatste dagen wat rustiger aan gedaan. Zodat hij ook tijd door kon brengen met zijn broertje. Die had hem nu nodig. Hij wou hem niet nog eens daar aantreffen.

De stem van haar neef liet de flame point leader langzaam knipperen. Ze had wellicht iet wat obsessief zitten staren naar de langzame bewegingen van de lichaampjes van haar kittens en had de grote kater niet aan horen komen. Iet wat blozend om haar eigen domme fout kwam ze overeind en schudde haar vacht uit voor ze naar voren stapte in de dan. Plus punt aan waarschijnlijk riverclans kleinste leader in history zijnd. Ze had een nest achter haar normale nest weten te maken waar haar kittens in sliepen. Hierdoor kon ze gewoon met warriors spreken die haar wouden spreken zonder dat ze afgeleid zouden worden door de jonge kopjes en vooral ook zodat kittens zoals Robinkit haar gasten niet weg konden pesten wnat Starclan knows dat vond hij maar wat leuk om te doen. "Ja Underwater?" Klonk haar ruwe stem zacht terwijl ze een poot over haar kopje trok. "Waar kan i kje mee helpen?"

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Het duurde niet al te lang voordat zijn tante antwoord gaf en in de ingang van haar den stond. Langzaam schudde hij zijn lange vacht uit voordat hij een blik op zijn tante wierp. "Ja Underwater?" Klonk haar ruwe stem zacht waarna ze een van haar poten over haar kopje trok. Hij vroeg zich even af of hij haar wakker had gemaakt. Ze had immers wel een paar manen geleden een nestje gehad. "Waar kan ik je mee helpen?" Vroeg zijn tante meteen waarna hij naar voren liep en zijn grove kop even tegen die van haar drukte. "Tante Butterstar, ik had beter voor Creamyfrost moeten zorgen," bromde de kater beschaamd. Zijn oren drukte hij tegen zijn kop aan. Hij was al een warrior geweest toen zijn broertje jong was. Hij had hem beter in de gaten moeten houden. Zeker toen hun ouders dat niet meer konden. Natuurlijk was hij een goede en sterke warrior. Hij joeg met gemak en verloor niet al te snel gevechten. Ook was hij geen heethoofd. Hij was een vriendelijke brombeer, eentje die zich beter alleen had gered dan met vele vrienden. Eentje die zijn hart had dichtgebouwd met stenen muren om maar niet meer pijn te hoeven dragen. Maar hij was nooit echt koud en kil geworden. Gewoon ietwat afstandelijk. Wat ook de reden was dat hij zijn neefjes en nichtjes nog niet had ontmoet.

Tot op een zekere hoogte had de leader deze woorden verwacht. Ze sprak zelf immers hetzelfde over wat er voorgevallen was met Creamyfrost. Ze gaf zichzelf de schuld. Met alle taken die er bij het leaderschap bij waren gekomen had ze onmogelijk tijd gehad om voor haar neefje te zorgen en hem in de gate te houden wat had geresulteert in dit alles. Ze was een vreselijke leader geweest gezien ze nieteens haar eigen neef had kunnen helpen van de pijn en verdriet die hij zichelf aangedaan had. Dus hoe kon ze ooit mogelijk de verwijten die Underwater op zichzelf liet rusten weghalen bij hem als zij er exact hetzelfde over dacht? Toch kon ze de kater niet met een eeuwig schuld gevoel laten lopen en schudde langzaam haar creme kleurige hoofd. "Wat er voorgevallen is heeft geen van ons kunnen aan zien komen of kunnen voorkomen. We hebben vertrouwen gelegd in Creamyfrost en er op gebouwt dat hij de wereld aankon. Wat duidelijk bewezen is dat hij niet kon. Onszelf de schuld geven dat we beter op hem hadden moeten letten heeft niemand baat bij. Hoe lief hij ons ook is.. Creamyfrost is een warrior van Riverclan.. En hij dient zich daar naar te gedragen." Hoewel de woorden heel hard aan zouden kunnen komen stond er een gebroken blik in haar ogen. Het sloopte haar om te weten dat haar neefje zo veel meer hulp nodig had gehad die zij niet had kunnen geven. "Al wat ze nu kunen doen is hem terug begleiden naar het warrior schap en hopen dat hij van zijn fouten geleerd heeft Underwater.."

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Het was ergens een opluchting dat zijn tante hem het niet kwalijk nam. Hij was van nature een zorgzame kater, die niet bang was verantwoordelijkheden te nemen. Zijn groffe postuur gaf vaak de indruk dat hij nogal een norse kater was. Iets dat ver van de waarheid af lag. Zijn groene ogen richtte hij gepijnigd op zijn tante terwijl hij de woorden in zich opnam. 'Wat er voorgevallen is heeft geen van ons kunnen aan zien komen of voorkomen. We hebben vertrouwen gelegd in Creamyfrost en er op gebouwt dat hij de wereld aankon. Wat duidelijk bewezen is dat hij niet kon. Onszelf de schuld geven dat we beter op hem hadden moeten letten heeft niemand baat bij. Hoe lief hij ons ook is.. Creamyfrost is een warrior van Riverclan.. En hij dient zich daar naar te gedragen.' Mauwde de leader. Langzaam boog de grote kater zijn kop en knikte hij langzaam. Harde woorden, maar er zat een kern van waarheid in. Elke kat had moeilijkheden op zijn weg, het was ook aan elke kat om ermee om te leren gaan. De gebroken blik in de ogen van zijn tante deed hem even slikken voordat hij stilletjes zijn kop tegen die van haar aandrukte. 'Al wat ze nu kunnen doen is hem terug begeleiden naar het warrior schap en hopen dat hij van zijn fouten geleerd heeft Underwater..' Eindigde de flaime point kattin die hem zeer dierbaar was. Hij knikte even en zuchtte zacht. 'Ik heb in ieder geval een beetje verstand in hem kunnen praten, hij heeft nog een lange weg te gaan. May Starclan light his path..' Murmelde hij met een bezorgde glans in zijn ogen.