Well, Hello there? (Fairfaith)

Het waaide aardig hard toen de Warrior uit de den kwam. Hij voelde zijn lange haren wapperen in de wind waardoor hij zijn ogen tot spleetjes kneep. Zijn groene ogen schoten naar de kampingang. Hij draafde langzaam langs de prooistapel. Het prooi werd al schaarser dus betekende dat dat hij meer moest gaan jagen. Hij hoopte alleen wel dat hij voldoende tijd voor Creamyfrost over zou houden. Zijn broertje had hem ook nodig. Gefrustreerd sloeg hij zijn staart heen en weer voordat hij een andere kat in het kamp opmerkte. Voorzichtig en wat minder nijdig draafde hij verder richting de kat. Een kortharige rood-witte kattin die hij nog niet had gesproken met een vriendelijk knikje kwam hij naast haar staan. "Goede morgen," bromde hij rustig. Het was nog vroeg dus had hij wel even tijd met anderen uit de clan te praten. Hij werkte hard genoeg om de tijd in te kunnen halen. Het was ook prettig eens rustig op adem te komen. Hij had een goede conditie door het vele jagen. Maar communiceren met katten uit de clan was ook prettig. Sociaal was hij wel al zagen de meeste hem waarschijnlijk als een brombeer.

Het was een winderige ochtend. De grotendeels witte poes had zich met haar prooi dicht naast de kampwand genesteld, zo ver mogelijk uit de wind. Voor ze haar prooi op at deed ze eerst een poging door de wind verfraaide, half lange vacht op orde te krijgen. Vooral haar pluizige staart was een en al klit. Zichzelf verzorgden was iets waar de poes ontspanning en rust in kon vinden. Even een momentje voor haarzelf. Helaas duurde dat momentje niet lang en klonk de stem van een van haar Clangenoten. Fairfaith schrok op en ontmoette de blik van de kater. "Oh, eh hallo daar." kwam er wat verrast uit. De poes schoof een stukje op zodat de kater plaats zou kunnen nemen naast haar en zo ook uit de wind kon zitten. "Wat een vreemde dag vandaag, hé? Het lijkt hier wel WindClan." grapte ze terwijl ze zich liet zakken om van haar prooi te kunnen eten.

De poes grinnikte even om zijn opmerking. Nee, achter konijnen aanrennen was ook niets voor haar. Ze snapte niet hoe WindClan katten daar uberhaupt de skills voor hadden. Misschien kwam dat omdat ze minder sterk waren. Dat maakte ze dan goed met hun snelheid en behendigheid.
Bij de volgende opmerking van de kater schrok ze even. Jagen? Een smoes verzinnen zou raar zijn, maar niet iedereen zou misschien net zo chill reageren als de kater Whirlpool op het feit dat jagen iets was waar de poes veel moeite mee had. Aan de andere kant, wie weet. Misschien was vandaag wel haar lucky day. "Dat lijkt me leuk." Ze deed haar best om het zo gemeend mogelijk te laten klinken. Ze wilde absoluut niet dat de kater dacht dat het aan hem lag, want het lag echt aan haarzelf.