Mistletoe means kisses right? ||OPEN

Een brede grijns lag op de lippen van het kleine katertje terwijl hij een laatste sprong nam en plof buiten de warme nursery belande. Hij was zijn moeder ontsnapt en kon nu aan een nieuw avontuur beginnen. Een avontuur dat hij aan haar kon vertellen zodat ze zou zien hoe groot en sterk hij wel niet was! Nu nog een avontuur vinden.. Zoekend keek de bruine kitten rond voor hij met grote sprongen begon te huppelen richting de vers prooi stapel en snuffelde daar even aan. Dit was wat mama hem probeerde te voeren nietwaar? Dan zou ze het vast niet erg vinden als hij een hap nam. Met een trotse grijns op zijn lipjes opende hij zijn mond wijd waardoor een klein piepje ontsnapte voor hij zijn kaakjes sloot tegen de vacht van een haas en begon deze uit de kleine stapel te trekken die voor hem enorm leek, niet merkend dat door zijn wanhopige trek gedrag een iets hoger opliggende muis zijn richting op viel en hem vol op zijn staart raakte. Verschrikt schoot de kitten omhoog bang dat iets hem te pakken had en hapte nog even naar adem merkend dat hij bovenop de stapel stond die nu wel heel ver van de grond leek te zijn. Klagelijk begon hij te piepen te bang om weer naar beneden te komen.

|OPEN VOOR IEDEREEN DIE WIL|

“don't judge me unless you have looked through my eyes, ” experienced what I went through and cried as many tears as me.

Bearkit

code by chip

Mistletoe means kisses right? ||OPEN ZwzbWrz

Verward stapte hij uit de apprentices den, na klagelijke blikken en stemmen omdat hij ergens op stond maar hij zweerde dat hij een kit had horen piepen. Zijn ogen werden groot en hij versnelde naar de kitten toe die bovenop de prooistapel lag. Hij probeerde er ook op te klimmen en al viel hij een paar keer weer naar beneden was hij dan eindelijk bij de bruin met witte kitten. Uhm... Oh ja! Deze pakte hij bij zijn nekvel en hoewel hij weer een paar keer zijn pootjes bezeerde had hij de kitten ongedeerd gelaten. "Wat deed jij nou?" Lachte hij eenmaal weer aan de grond en de kitten losgelaten te hebben.

Mistletoe means kisses right? ||OPEN Lz4NLPF

Een opgeluchte blik kwam in zijn zilveren oogjes zodra hij zijn redder in nood zag, mooi zo nu kon hij tenminste verder met zijn grote avontuur! Lachend keek hij toe hoende grotere kat meerdere malen omkukelde voor deze hem eenmaal te pakken had en even spartelde hij in de bek van de apprentice het niet gewend zijn dat iemand anders dannzijn moeder hem aanpakte. "Ik ben op avontuuur!" Stelde Bear met een brede grijns vast zijn witte voorpootje uitslaand. "Ik wou mama laten zien dat ik zo groot en sterk ben om prooi voor haar te vangen!" Lachend keek het kleine beestje naar de kater. "Ben jij ook op avontuur voor je mamaa?"

Hij lachte om de kit, tuurlijk was deze op avontuur. "Dat is lief." Miauwde hij, met een knikje erachteraan. "Mijn mama is ziek." Slikte hij en keek even naar de Medicine den. "Ik denk niet dat prooi nu zo lekker smaakt." Vervolgde hij en haalde zijn schoudertjes op.

Mijn mama is ziek. Het waren die vier woorden die zijn ogen wijd open lieten sperren en angst in zijn kleine hartje sijpelen. Zou zijn mama ook ziek worden? Het bracht bijna tranen in zijn ogen terwijl hij fel zijn hooefde schudde, nee dat ozu niet mogen, dat kon nit, zijn mama was heilig zij zou nooit ziek worden! "Waarom is je mama ziek?" Vroeg hij zachtjes zijn ogen groot en wijd opengesperd van angst. Als hij zou weten waarom de mama van grote kat ziek was kon hij zijn mama beschermen!

Hij glimlachte en wreef kort over de kleine zijn kopje. "Ze is niet echt ziek... Ze heeft alleen veel pijn. Later snap je dat wel." Knikte hij. Om nu te gaan uitleggen dat ze aangevallen is door een andere kat... "Ik kan je in ieder geval een tip geven! Niet het kamp uit sluipen voor je apprentice bent." Al had hij het zelf geprobeerd, knipoogde hij veelbelovend naar de kitten. "Wat is jouw naam?"

Een verdrietige blik lag in zijn zilveren oogjes terwijl hij naar de grote kater voor zijn neus keek. "Zal ik anders op bezoek gaan bij je mama? Mijn mama gaat altijd lachen als z mij ziet misschien ben ik een soort van wonder dokter!" Met een opgetogen glimlach staarde hij naar de nogsteeds onbekende kater terwijl kleine blijheidspiepjes over zijn lippen rolde. Echter staakte deze opnieuw en draaide hij zijn hoofdje bij. "waarom niet? Wat is er buiten het kamp te doen dan?" Vroeg hij zachtjes. Zijn mama wou hem er niet sover vertellen dus hij had verwacht dat er gewoon niets te doen was. "Mijn naam is Bearkit omdat ik zoooo groot ben!" Trots poefde hij zijn borst op om groter te lijken dan hij eigenlijk was maar met die beweging donderde hij vol op zijn snoetje en hapte dus in de sneeuw.

Hij grinnikte om de kleine, hij was enig. "Is goed, binnenkort ga je met mij mee oké?" Knipoogde hij. Ach, zijn moeder zou dat vast niet erg vinden en als de kit dat leuk vond vond hij het ook prima. "Je bent nog niet groot genoeg! Bovendien is er niet zo veel te doen, je moet veel lopen, bah!" Het laatste loog hij, Puddlepaw vond het geweldig om uit het kamp te zijn, maar de interesse moest even weg bij de kit. Nadat hij om zijn naam gevraagd had ging de kit trots staan wat hem deed glimlachen. "Ohh, dat is logisch!" Sprak hij. "Mijn naam is Puddlepaw."

Een brede grijns lag op zijn lippen terwijl hij met zijn diep zilveren oogjes recht naar de apprentice staarde. "Jaaaaahhh! Wacht moet ik dan wat voor haar meenemen? Ik ga een muisje voor haar uitzoeken dan!" Met een brede grijns begon hij alweer op de prooistapel te klimmen zijn mind helemaal gezet op het vinden van de perfecte muis, nu niet voor zijn mama maar voor de mama van de apprentice wiens woorden hij totaal vergat tot hij een naam hoorde vallen. Met een ruk trok hij zijn kopje op en grijnsde schaapachtig. "Vanwwaaar Puddlee? En ga ik ook ooit Paw heten?"

De kitten vroeg wat maar gaf er vervolgens zelf antwoord op en met een grijns stond Puddle te kijken hoe hij een muis aan het uitzoeken was. Zo klein en toch kieskeurig. Kort schrok hij op door de ruk waarmee Bearkit zijn kopje optrok. "Geen idee? Nooit gevraagd eigenlijk." Ja, het was eigenlijk wel een goede vraag. "Ja, wanneer jij de leeftijd van 6 maanden bereikt ga jij Bearpaw heten." Knikte hij hem toe.

Hoe kon hij het nou weer nooit gevraagd hebben? Dat was toch belachelijkkk. Het eerste wat Bear had gevraagd toen hij zijn mondje had kunnen openen was waarom hij Bear heette. Wat een beer eigenlijk was en wat hij er mee kon doen. Maar goed, dat was Bear en Bear was gewoon zo slim en stoer en uber geweldig dat hij dat soort dingen meteen kon vragen, maar hij zou zijn nieuwe BFF wel helpen met er achter komen waar zijn naam eigenlijk voor stondt. Ja dat was zijn nieuwe doel. Bearkit en het mysterie van de naam! "Bearpaw klinkt coooool! Maar.. Ga ik dan ook ooit Bearstar heten? Want dat klinkt echt gewoon niet!" Lachend liet de kitten het muisje weer vallen en rolde even rond voor hij zijn bruin witte vachtje uitschudde.

Zo te zien ging er van alles heen door het kleine kittenkopje, wat hem deed glimlachen. "Het zou nog best kunnen dat jij ooit de naam Bearstar krijgt, ja." Knikte hij. Je wist maar nooit, ieder kon uiteindelijk leider worden. Puddle grinnikte toen hij random begon te rollen, wat waren kittens toch leuk eigenlijk.

"Bearstar.." Mompelde hij met wat grotere ogen en staarde recht naar Puddplepaw. Dat zou echt geweldig cool zijn. Maar toch ook weer raar. Zou hij net zo worden als Everstar dan? Of Frostfaith? Dat zou cool zijn maar ook weer niet en ook weer wel en aarghghhh. Hij liet zich op zijn rug vallen met pootjes omhoog terwijl hij meteen zeker wist dat hij kapot was. Nope hij kon dit niet aan. "ik stuk." Giechelde hij zacht

Hij grinnikte gezien de kit gewoon begon te ratelen en schudde wat met zijn kopje, hoeveel ging er wel niet door hem heen? Ineens liet hij zich vallen en Puddle was zo in gedachtes dat hij even bezorgd was dat hij zich bezeerd had of iets in die richting. Vervolgens lachte hij om Bearkit's woorden en drukte een poot op zijn buik. "Oh nee! Als je stuk bent kan je nooit meer een andere naam krijgen hoor!" Sprak hij bang.

Lachend rolde de jonge kater zichzelf opnieuw om om de grote apprentice aan te kijken met zijn diepe zilveren ogen. Natuurlijk was hij prima in orde maar wie vondt het niet leuk om zo nu en dan eens net te doen alsof ze stuk waren? Dat maakte het feestje toch echt af! Lachend rekte hij zichzelf weer uit de grassprietjes in zijn bruin witte vacht negerend. "Ik ben oke hoor Puddlepaw!" Riep hij lachend uit en duwde zichzelf tegen hem aan. "Ik krijg heel snel mijn naam!"

Hij stond op en meteen trok Puddle een opgelucht gezicht. "Oohhh!! Je liet me schrikken gek!" Riep hij en lachte vervolgens. "Jaa, dat geloof ik nu wel! Gaat helemaal goed komen." Knikte hij daarna.

Grinnikend kwam de kleine bruin witte kater weer omhoog om naar zijn nieuwe bff te kijken. "Jaaa ik kan goed dood spelen he!" Grinnikte hij trippelend op zijn kleine pootjes en duwde zichzelf even tegen hem aan. "Maar asl ik Bearstar wordt? Wat wordt jij dan?"

Hij knikte wild om het te overtuigen dat het er simpelweg fan-ta-stich uit zag. Een beetje verbaasd keek hij toen er tegen hem aangeduwd werd, eigenlijk wist hij totaal niet wat hij aan het doen was en improviseerde maar, want hoe wist je nou hoe je met kittens omging? "Dat mag jij dan bepalen. Jij bent dan tenslotte de leider van de clan." Wellicht was hij dan nog steeds apprentice, zó goed in skills uitoefenen was hij niet... Hij kon nog niet eens een simpel muisje vangen!

"Hmmm" Zijn eerste beslissing als de grootte en almachtige Bearstar, hij moest beslissen wat zijn BFF zou zijn. Nou dat was geen moeilijke keuze Puddle was awesome en cool dus ja hij wist het al snel. Met een grijns duwde hij zijn bruine pootje tegen de borst van Puddplepaw. "Well, jij bent mijn deputy natuurlijk! We zijn net bonny en clyde en nemen gewoon het hele bos over samen. Natuurlijk ben ik de knappe en sterke van ons twee en ben jij de denker. Ik ben niet zo slim.. Tenminste dat zeggen de andere queens maar volgens mama ben ik alsnog perfect!"

Hij was vereerd dat de kitten voor deputy koos, op een of andere manier voelde het goed. Hoe weinig het kleine ventje ook nog wist, er was toch iemand die in hem geloofde. Want zelf deed hij dat niet. "Natuurlijk." Lachte hij na het hele bonny en clyde verhaal. "Tuurlijk ben jij wel slim!" Riep hij iets te snel uit. Ach, vast wel toch?