Wishing upon the stars! (Spottedwish)

Haar blauwe ogen keken verveeld naar de witte sneeuw onder haar poten. Ze merkte nauwelijks de kou nog op. Natuurlijk had ze het voordeel van een langharige vacht, alleen beschermde het niet overal tegen. Als ze nat werd had ze een groot probleem, de vocht zou lang in haar vacht blijven zitten, minder snel opdrogen dan een kortharige vacht. Dat kon tijdens de lage temperaturen ervoor zorgen dat ze kou kon vatten. Zeker nu ze het kleine beetje vet dat ze had verloren had tijdens het rouwen om haar broer. Nee, ze was het niet eens met al zijn keuzes maar hij had altijd voor haar gezorgd. Ze had nooit een vader gekend, en die rol had hij al snel aangenomen. Beschermend en liefdevol had hij haar een normale kitten laten zijn. Tot het noodlot toe sloeg met haar ontvoering. Kort daarvoor had hij haar aangevallen en bezeerd, tijdens haar ontvoering was Cyber op haar flank gaan staan, waardoor de pijn verergerde. Natuurlijk was het nooit goed geweest dat Whitelion haar pijn had gedaan, maar uit eindelijk vergaf ze hem en had ze haar leven aan hem te danken. Als hij niet op Rogue gebied was geweest had ze nooit het kamp bereikt. Stilletjes staarde de kattin lusteloos voor zich uit. Ze wist dat ze Spottedwish moest bedanken voor haar hulp tijdens het afscheid. Ook al waren Spottedwish en Whitelion nooit bevriend geweest, het was goed om te weten dat ze nog iets van respect naar de familie bezat. Nu het kouder werd had ze zo nu en dan weer last van haar flank en ook emotioneel was ze er niet al te best aan toe. Ergens wist ze dat ze met Sparrowfeather moest praten, haar vriend, want zo zag ze hem, zou haar vast kunnen en willen helpen. Ze wist niet eens hoe de rest van de familie er aan toe was. Ze wist wel dat ze hen nu geen troost kon bieden. Zelf was ze al in een innerlijk conflict. De dood van haar broer bracht vele vragen met zich mee. Hij zou nooit haar kittens leren kennen als ze die ooit kreeg of haar partner mocht ze ooit zo ver komen. Haar blauwe ogen gleden stilletjes naar haar poten waarna ze doodstil bleef zitten. Om haar heen kwamen de andere katten al in beweging maar ze negeerde hen. Ze had niets om over te spreken en probeerde zich zo goed en kwaad als het kon op haar training te storten of te jagen.

Een geschrokken mauw verliet haar mond zodra een gevlekte kattin ineens voor haar stond waarna ze zich met een klein glimlachje herstelde. Oh, Starclan. Dacht ze terwijl haar blauwe ogen iets oplichtten. Dit was onverwachts al had ze er geen problemen mee. 'Hey Ocean,' begroette de andere kattin haar zachtjes. Waarschijnlijk om hun clangenoten nog wat rust te gunnen. Niet dat het waarschijnlijk was dat geen enkele kat door haar geschrokken reactie was gewekt. 'Alles oké?' Vroeg de andere kattin haar waardoor de jonge tabby haar schouders ophaalde. 'Hoi Spottedfeather, uhm jawel.' Mauwde de jonge kattin zachtjes en lichtelijk ongemakkelijk. 'En met jou?' Vroeg ze zachtjes waarna ze haar schouders opvallend rechtte. Ze wou niet te lang blijven malen over haar broers dood. Het had duidelijk zijn sporen achtergelaten bij alle Windclanners. Het was namelijk wel een kat met hoge rang die zich toevoegde aan Starclan. Zwijgend keek de jonge kattin de krijger aan. Wetende dat ze haar ooit nog moest bedanken maar ze wou het pijnlijke onderwerp niet te lang aanhouden. Daarbij wist ze ook wel dat Spottedfeather en Whitelion nooit echt een goede band hadden gehad. Weinigen hadden dat, het was een zeldzaamheid. Daarbij had Whitelion vaak genoeg problematiek veroorzaakt maar was ze haar leven ook verschuldigd aan hem. Immers had hij zich in Rogue gebied bevonden en daardoor de kitten zo snel mogelijk naar het kamp kunnen brengen. Zonder hem was ze aan haar verwondingen overleden, op den duur. Haar blauwe ogen waterden iets waarna ze haar neus even dankbaar in Spottedfeathers schouder aan. 'Bedankt voor, voor dit en.. En wat je zei tegen de anderen toen hij..' Haperde de katin onsamenhangend.