Glassy skies [SPT]

Het was weer eens zo ver. Nachtmerries hadden haar nachtrust verstoord. Het grootste gedeelte van de nacht had ze liggen woelen in haar nest. Het had ook best gekund dat ze per ongeluk iemand had lopen trappen.
Een troostende gedachte was dat de sneeuw al een beetje aan het smelten was en er een waterig zonnetje in de lucht hing. Met haar staart rond haar pootjes gekruld had ze plaatsgenomen op de verwarmde rots. Eventjes tot rust komen deed haar vast goed.

- Eerst Wolfsound

De grote kater zwierf wat rond ergens bij de sunning rocks, Weer een slaaploze nacht dit was al de zoveelste keer dat hij er onderhand wel gewend aan raakte, Ergens wilde hij ook helemaal niet slapen al die gedachten nachtmerries...liever niet, Wolf keek op toen een gedaante op een rots spotte de kat was een riverclanner iets wat hem wel gerust telde hij had echt geen zin in een kat en muis spelletje met een rouge of bloodclanner,Wolf kwam voorzichtig wat dichter bij en al snel herkende hij de kat of ja kattin Wolf klom wat moeizaam op de rots en dwong zich zelf om te glimlachen wat uitendelijk een waterglimlachje werd 'Hey Fairfaith'

Bij het horen van een stem draaide ze zich een beetje geschrokken om, maar merkte al snel dat het om een RiverClanner ging. Wolfsound, als ze het goed onthouden had. Het koude weer en de val in de rivier had haar een kleine verkoudheid bezorgd. Niet zo heel ernstig, maar wel vervelend. Ze kon niet meer goed ruiken wat voor kat er in de buurt was. "Hallo, Wolfsound." groette ze hem terug. Het waterige glimlachje op zijn gezicht viel haar vrijwel meteen op, maar ze besloot er nog maar even haar mond over te houden. Wie weet was het niets. "Wat brengt jou hier?" vroeg ze vriendelijk terwijl ze een stukje opschoof om plaats te maken. Eigenlijk vond ze het wel fijn dat er iemand gekomen was. Zo was ze niet helemaal alleen met haar nare gedachtes.

Toen de kater een beter beeld van de kattin kreeg merkte hij al snel op dat ze verkouden was iets waar Wolf zich wel zorgen om maakte lichte verkoudheid was vaak een van de begin symptomen van erge ziektes zo als greencoch..."Hallo, Wolfsound." groette ze hem terug, Wolf knikte maar hield veder zijn mond en keek de kattin kalm maar iets verdrietig was hij kon er niks aan doen dat was gewoon zin gezicht...geworden,"Wat brengt jou hier?" vroeg ze vriendelijk terwijl ze een stukje opschoof om plaats te maken, De grote kater nam plaats naast de kattin 'Kon niet slapen''mompelde hij zachtjes.

Het deed wel iets met haar om een Clangenoot zo somber te zien. Ze zag het wel vaker de laatste tijd. Het koude seizoen was iets waar niemand erg vrolijk van werd, en dat samen met enge ziektes zoals Greencough was niet erg aangenaam. Ze moest haar hoofd naar boven draaien om de kater aan te kunnen kijken. Inmiddels was ze het wel gewend dat de meeste krijgers en zelfs sommige leerlingen boven haar uit torende. "Ik kan je de poot schudden." antwoordde ze met een geforceerde, kleine glimlach.

 "Ik kan je de poot schudden." antwoordde ze met een geforceerde, kleine glimlach. de kater glimlachte zwakjes ergens deed het hem wel goed dat hij niet de enige was met een slaap probleem, ach natuurlijk was hij niet de enige er waren veel meer katten met problemen hij moest zich gewoon...niet zo aal stellen, De kater bestudeerde de kattin nog eens goed ze was kleiner dan een normaale warrior hij had zelfs apprentice's gezien die groter waren...Maar daar kon zij niks aan doen er was niks voor niks de gezegde 'Wie niet groot is moet slim zijn' dus ging de kater er van uit dat zij best slim moest zijn.

Er viel een kleine stilte,maar niet per se een onprettige. Haar oogleden voelde wat zwaar aan. Hetgeen wat ze aankomende avond het liefst zou willen was een onverstoorde, vredige en vooral lange slaap. Gelukkig waren er ook nog wel wat positieve dingen waar ze zich op dit moment op kon richten. Neem bijvoorbeeld het zwakke zonnetje. De enkele stralen wisten de rotsen toch iets te verwarmen. "Ik vind het nog steeds vreemd om te bedenken dat deze rotsen vroeger aan ThunderClan toebehoorde." merkte ze onbewust hardop op. Als het aan haar lag was het niet echt nodig geweest zomaar een territorium over te nemen, al wist ze het hele verhaal er niet precies achter. Wie weet was het dáárvoor wel al van RiverClan. Misschien moest ze het eens een van de elders of oudere krijgers gaan vragen. Ze was best benieuwd naar het verhaal. "Was jij bij dat gevecht?" vroeg ze de kater naast zich nieuwsgierig. Wolfsound was al een tijdje langer tot krijger benoemd dan zij. Wie weet wist hij er wel meer over.

Misschien hing het in de lucht, misschien ook niet, maar hij kon niet slapen. Toen hij zijn ogen opende en overeind kwam bleek dat hij niet de enige was. Twee andere katten ontbraken. Smokegaze trok zich er niet vanaf en besloot dus een wandeling te maken in de koude nacht. Sneeuw had de grond bedekt en er hingen ijspegels aan de bomen. Zijn poten brachten de massieve kater naar de Sunningrocks. Hij gluurde tussen de struiken door en zag dat het Fairfaith en Wolfsoudn waren. Een mondhoekje krulde op en zo luidruchtig als hij kon stapte hij de struiken uit. "Já, poten van elkaar af!" Was zijn joviale begroeting aan de twee.

De jonge poes had gehoopt op een wat uitgebreidere conversatie om haar gedachtes even van zich af te kunnen schudden, maar blijkbaar zat dat er niet in vandaag. Ach, ze kon het de oudere krijger ook niet kwalijk nemen. Hij leek zijn dag ook niet te hebben. Sommige zochten afleiding als ze zich somber voelde, andere wilde liever alleen zijn.
Bij het horen van een luide, maar toch redelijk bekende stem schrok de kleine poes zich een ongeluk, en maakte een klein sprongetje in de lucht. Al snel zag ze dat het Smokegaze was. "Ook hallo, Smokegaze." zei ze met een kleine glimlach, haar stem nog ietsjes trillend.

Smokegaze hield zijn joviale grijns op zijn gelaat terwijl hij de twee katten passeerde. Allebei begroette ze hem met een 'hallo Smokegaze', het enige verschil was dat Fairfaith er een 'ook' voor zette. Hij grinnikte en liet zijn blik van de een naar de ander gaan. "Wat een gezelligheid," miauwde hij. "Ik zou willen vragen wat jullie buiten het kamp doen, maar hé, ik lig ook niet in mijn nest," miauwde hij. "Ik was in ieder geval te onrustig om te slapen," miauwde hij. Smokegaze had wel zin in wat gezelschap, deze koude avond. Verkoeling was echter wat hij nodig had.