Good questions, easy answers

Barksounds liep te ijsberen voor de warriorsden. Sinds de dood van Whitelion was hij een stuk zenuwachtiger. Hij wist niet goed of hij de geheimen, die Whitelion voor zijn dood tegen hem gezegd had, moest vertellen. Hij had hem gevraagd om deze tegen heel de clan te vertellen, maar hij wilde niet dat, het beetje eer dat hij nog had, dat dat verdween in het niets. De laatste dagen had hij nagedacht of hij het misschien niet alleen aan Everstar kon vertellen, al wist hij niet hoe zij daar mee om ging gaan en hoe ze zou reageren op wat hij te vertellen had, nadat hij het dagen voor zichzelf had gehouden. Zijn kop schoot richting de Leadersden toen hij er iemand uit zag verdwijnen, niet al te relaxed. Spottedwish, de dochter van de verbannen deputy. Even trok hij met zijn oortjes. Misschien was dit toch niet het moment om het tegen Everstar te gaan opbiechten. Want hij had niet het gevoel dat Spottedwish haar met een gerust hart had achtergelaten. Hij draaide zich om en liep naar de warrior toe. Hij was toch we benieuwd waarom ze net in de den was van Everstar. "Spottedwish," mauwde hij en tuurde kort in de richting van Everstar's den. "Ben je iets gaan vragen?"

& Spottedwish

Hij knikte kort naar haar toen ook zij hem begroette met zijn naam. "Iets gaan vragen niet nee, ik heb haar de waarheid vertelt. De warrior spitste zijn oren toen de poes antwoordde op zijn vraag. De waarheid? Dat Whitelion een dikke leugenaar was." Een kort moment trok de kater met zijn snorharen. Het stond hem niet aan dat ze zo over zijn mentor sprak, al zei hij er verder niets over. Hij had respect voor alle warriors hier, al wilde dat natuurlijk niet zeggen dat hij het met haar eens was. Of misschien? Eigeblijk was hij het wel deels met haar eens, maar hij voelde het als zijn plicht om Whitelion's geheim voorlopig voor zich te houden. Even ging zijn blik naar Everstar's den. Vandaag zou hij waarschijnlijk geen goedgezinde Everstar tegenkomen. "Wat heeft hij dan gedaan?" vroeg hij uiteindelijk om geen argwaan te laten zien.

Bij het zien van haar opgetrokken lip en behoorlijk geïrriteerde blik, vernauwde Bark zijn ogen. "De vraag is beter: wat heeft hij nog niet gedaan?" Het was vooral wat ze vervolgens zei, dat hem vanbinnen zo kwaadmaakte. Elke kat kon liegen, zelfs tegen de katten die hij het meest lief had. Lionroar kon evengoed de leugenaar zijn in dit verhaal. Maar nee, Spottedwish was er volledig van overtuigd dat haar vader, Lionroar, degene was die de waarheid sprak. "Dat kan je niet weten." siste hij strak. Het liefst had hij zich omgedraaid om te vermijden dat hij haar in de haren vloog, maar hij kon er gewoon niet tegen dat ze zijn mentor zo in de grond duwde en dat terwijl hij zich zelf niet meer kon verdedigen. Zwak was dat. Hij had zijn nagels stevig de grond in geboord.

Zijn oren plat in zijn nek gaan liggen toen Spottedwish zichzelf én haar vader begon te verdedigen. Heb jij hem op zijn zwakste moment gezien? Heb jij met hem in eerlijkheid gepraat zoals ik met mijn vader? Ik weet de waarheid en ik heb geen katten nodig die de waarheid niet eens voor ogen willen zien." "Dat heb ik wel degelijk gedaan." verweerde hij zichzelf met woorden. "Jouw vader leeft tenminste nog!" Barksound snoof kort bij wat hij zei. De verrader was overgelopen naar een andere clan. "Verdwijn uit m'n zichtveld. Of nee wacht! Ik zal wel weggaan. Ik heb namelijk geen behoefte aan een soort zoals jij." De poes liep langs hem heen, waarna ze hem een duw gaf met haar schouder. Bark draaide zich automatisch terug naar haar om en haalde met zijn poot uit naar haar staart. Hij zou zich niet zomaar laten doen door een poes die dacht dat ze de waarheid sprak, alleen maar omdat haar vader het had gezegd.

De kater deinsde achteruit toen Spottedwish als reactie uithaalde naar zijn kaak. Ze wist het op een haar na te missen. Barksound's staart was dubbel zo dik als normaal toen ze gevaarlijk naar hem siste. De warrior hield zich schrap voor een mogelijke aanval van haar kant, maar in plaats daarvan begon ze te spreken. "Weet je hoe het is om plots van de dochter van de deputy naar de dochter van de verrader te gaan? Nooit ben ik hier geaccepteerd geweest als Spottedwish, nooit. Daarom maakt het me ook niet meer uit wat jullie van me vinden." Barksound vernauwde zijn ogen en snoof even."Dat is geen excuus om andere zwart te maken," mauwde hij luchtig en trok zichzelf terug wat rechter. Zijn staart zwiepte hij heen en weer in een poging om zijn vacht terug wat te laten zakken. "Zoek het maar zelf uit." Een geïrriteerde zucht ontsnapte langs zijn lippen. Waar had hij zijn tijd zelfs aan verspild. Hij maakte aanstalten om naar de warriorsden te lopen, maar draaide op het laatste moment zijn kopje nog om. "Je bent en blijft de dochter van Lionroar," gromde hij. "verrader van Winclan." Dat laatste zei hij binnensmonds en haast onverstaanbaar. Een kort moment haalde hij zijn mondhoek op in een grijns, waarna hij verder naar de den liep.

Hij had het op een afstandje toegekeken, het gesprek tussen zijn zus Spottedwish en de jongere Barksound. Ergens had hij moeten weten dat het niet goed ging aflopen, Spottedwish was veel tenser de laatste tijd dan normaal. Het karakter van hun moeder, Icyrose, was duidelijk naar boven gekomen. En daarnaast was Barksound de oude leerling van Whitelion. Dat kon, en zou, verkeerd aflopen.
Het was dan ook dat toen Spottedwish op de jongere warrior sprong, hij overeind kwam en met haast in de richting van de twee katten liep. Hij ging tussen de twee katten instaan toen Spottedwish van Barksound afgesprongen was en schoot een strenge blik in de richting van zijn zus. "Ophouden, jullie allebei. Noemen jullie jezelf nou Warriors? Jullie gedragen je als een stel kittens. Vooral jij, Spottedwish," miauwde hij streng, met een diepe stem die vele aan Lionroar lieten denken. "Vechten kan een oplossing zijn, maar het is niet de juiste oplossing voor nu," miauwde hij erachteraan. "Barksound, ik wil mijn zus even alleen spreken, als je 't niet erg vind," sprak hij tegen de jongere warrior, terwijl hij zijn koele blauwe ogen op zijn zus gericht hielt.

Barksound had zijn kopje wat laten zakken en haalde zijn lip op bij haar opmerking. Nog voor hij zelf iets kon zeggen verscheen er een andere kat in beeld, Lizardtail. "Vechten kan een oplossing zijn, maar het is niet de juiste oplossing voor nu," De kater haalde een laatste keer zijn lip op naar de poes, waarna hij zichzelf iets rechter trok. "Barksound, ik wil mijn zus even alleen spreken, als je 't niet erg vind," Zijn ogen schoven naar de kater waarna hij even geïrriteerd zuchtte. Sure, dat hij zijn zus maar kwam beschermen. "Sure," mompelde hij kortaf en draaide zich, zonder verder nog iets te zeggen, weg van het duo en liep hij het kamp uit. Hij wilde nu even niemand meer zien.