Bastards! [Open]

Nyra lag, met een grote frons op haar snoet, te mopperen in haar nest. Haar broer en zusjes waren vandaag benoemd tot young-ones terwijl haar naam niet eens ter sprake was gekomen. Ze wist dat haar moeder soms wel eens dreigde om haar te straffen voor haar, soms lastig, gedrag maar ze had niet gedacht dat ze dit echt zou doen. Dit vond ze alles behalve leuk. Ze legde haar kopje neer en keek kort op toen er een kat voor haar verscheen. Nyra legde haar ene poot over haar snoetje. Toch weer geen kat die kwam klagen over haar? Uurgh. Ze zouden haar vast niet aanspreken met haar poot op haar kop. Ze was onzichtbaar.

Het was weer een doodnormale dag in een doodnormaal kamp. Zoals altijd. Nooit was er iets leuks te beleven, en zeker niet in Barn two. Vain liep verveeld heen en weer tot ze een boze kitten zag. Ze fronste. Stap voor stap liep ze naar de witte pluizebol en herkende Nyra. Moest zij geen Young One zijn? Muta en Pyre waren toch net zo benoemd? Waarom zij dan niet? Of was ze wel benoemd maar zat ze hier te mokken in het kamp? "Waarom leg je die poot op je kop?", vroeg ze nieuwsgierig. "Is dat zo'n gebaar dat iets betekent? Zoals..." Tja, ze wist eigenlijk geen voorbeeld. "Zoals..." Vain plofte neer op de grond en keek nadenkend naar het vieze plafond. Om het extra 'cool' te maken, wreef ze met haar ene poot over haar kin. "Oeh! Zoals wat ik net deed! Is het zoiets?", kirde ze vrolijk, maar niet echt opgewonden.

"Waarom leg je die poot op je kop? Is dat zo'n gebaar dat iets betekent? Zoals..." Nyra zuchtte even en liet haar poot nog steeds op haar kopje liggen. Normaal had ze wel recht gesprongen, maar nu niet. Ze was boos op haar moeder en op Claw. "Zoals..." Ze tilde haar poot kort op en keek langs onderen naar wat de jongere kitten deed. Niet begrijpende, wiebelde ze even met haar oren. "Oeh! Zoals wat ik net deed! Is het zoiets?" Ze fronste even en zette zich uiteindelijk recht. "Nee," mauwde ze met haar, nog steeds hoge, stem. "Ik ben boos." bromde ze koppig.

Vains enthousiaste glimlach -die zelden voorkwam- verdween toen ze het korte "Nee" hoorde van de iets oudere poes. "Ik ben boos." Vain trok haar wenkbrauwen op en wiebelde geamuseerd met haar oren. "Wat is er?" vroeg ze, en klopte Nyra troostend op haar rug. "Heeft iemand je pijn gedaan?" Ze kon zelf moeilijk geloven dat Nyra ouder was dan haar, aangezien zij vrij groot was voor haar leeftijd en de Nyra best klein. Ze vond stiekem dat Nyra's gedrag ook wat kinderachtiger was, maar haar zus was zelf ook zo, misschien zelfs veel erger. Dus ze veroordeelde het niet. Ze vermoedde dat Joan een beetje achterstand had. Ze had nog moeite met praten en gedroeg zich als een 1 manen oude kitten. Vain vermoedde dat haar zus het woord 'dood' en 'vermoorden' nog niet eens kende. Of het was voor haar alleen maar een sprookje.