The road to power [Training 1]

De wind was ijskoud zodat haar roodbruine vacht lichtjes omhoog stond, een harde windvlaag blies het bovenste laagje sneeuw omhoog, waardoor er een soort van klein duin ontstonden van sneeuw. De member zat al een tijdje op dezelfde plek, waardoor de wind haar gebruikte als een soort object om sneeuw tegen op te hopen. Kleine ijskristallen kleefde in haar opgezette vacht hangen. Ook al was haar vacht dik opgezet om warm te blijven, de sneeuw en de ijzige wind bevroor ze alsnog. Het was dus ook niet bepaald verstandig op een plek te blijven zitten wanneer er sneeuw lag. Haar rode ogen hadden een harde en vurige gloed. Haar puntige oren lagen in haar nek gedrukt, en door haar belittekende gezicht was het niet een bepaald vriendelijk aanblik. Een rilling liep langs haar ruggengraat toen er weer een windvlaag haar teisterde, misschien moest ze maar in beweging komen. Dus stond de member op haar spieren stijf van de kou, eventkes strok ze met haar snorharen om de sneeuw van haar snoet te wissen en stapte richting de Young one tower. Sinds die Semnil weer spoorloos was had Claw haar een nieuwe stel stuiterballen gegund, gelukkig waren hun haar familie. Sniper haar nichtje en Muta haar half zusje, ja met die twee kon ze wel iets. Ze zullen uitstekende members worden op een dag. Haar rode blik gleed de donkere Tower binnen, "Sniper en Muta," Riep ze vanuit de ingang. "Jullie hebben twee minuten om klaar te staan voor jullie eerste training." Voegde ze er aan toe en stapte de Tower uit, en begon door het kamp te ijsberen. Sneeuw knarste onder haar poten, en haar staart zwiepte lichtjes bij elke stap. Waar zou ze eens mee beginnen.

-Sniper en Muta

:::::

Het had niet lang geduurd voor de zwarte kattin om wakker te worden. Sinds de woorden van haar mentor door de Young One tower galmde begon de poes al aardig te wekken. "Waarom zo vroeg?" begon ze meteen te zeuren. Als ze hiermee al moons mee moest leven totdat ze uiteindelijk Member werd kon ze wel liever Kitten blijven. Het moest helaas wel. Dus rekte de zwarte poes zich uit voordat ze de tower uit liep. Meteen vonden haar groene ogen de vacht van Vitani. Met een kille blik liep ze naar de gestreepte poes toe. Het zou beter zijn als ze Muta inruilden voor Nightshroud. Ze had geen zin om met de familie van Zira te trainen. Niet nadat Muta haar halfzusje was. Tenminste, dat dacht ze. Jinx had het zelf gezegd.

and so it was that the boy and girl went on to live different lives
apart from on another they would soon decide

through time and loneliness the boy found clarity
which he chose to release on the world through insanity

_{Ze sliep nog. Maar dat zou niet lang meer duren. "Sniper en Muta," galmde een stem door de tower. "Jullie hebben twee minuten om klaar te staan voor jullie training." Muta deed één oog open, en weer dicht. Ze had geen zin in training, wat vrij logisch was. Ze wou immers niet zo worden als de rest van de Elite. Een moordenaar. Toch stond Muta loom op. Ze wou ook niet dat katten boos op haar werden. Ze rekte zich uit, en gaapte. Ze had niet goed geslapen. Ze miste de warmte van Zira, ook al was die ook super slecht, net zoals de anderen. Ze stapte achter haar nichtje aan, die inmiddels ook opgestaan was. Ze wist niet zo goed wat ze van Sniper moest vinden. Tijdens de ceremonie leek de zwarte kattin haar vrij hooghartig. Misschien was Sniper ook zoals zij, maar je wist het nooit. "Waarom zo vroeg?" zeurde de ander. Oké, die was gewoon hooghartig. Geen aardige kat dus. Muta ging naast Vitani zitten, en keek haar wat moe aan. Ondanks dat ze geen zin had in training, was ze wel nieuwsgierig wat ze zou gaan doen.}

all I believe, is it a dream, that's come crashing down on me?
The road to power [Training 1] Muta10

all that I hope, is it just smoke & mirrors?

De Member schudde de sneeuvlokken uit haar dikopgezette vacht, en richtte haar blik op de twee jongelingen die arriveerde. Precies zoals ze al gehoopt had kwamen haar twee young one's binnen een minuut bij haar aan. Mooi, want Vitani hield niet van wachten, en al helemaal niet in deze pokken kou. Ze stopte met ijsberen en ging voor hun staan. "Goedemorgen" Begroette ze de twee met een korte knik en sprak echter meteen veder. "Zo, nu jullie er eindelijk zijn wil ik weten wat jullie van me willen leren en weten" Mauwde ze met een vrij kalme klank, en liet haar rode ogen op die van hun rusten, Vitani bleef wachten tot antwoord wat ze wouden weten van der want als ze respect van ze wou, moest je ook respect tonen voor hun. Alhoewel begon de Member wel weer lichtjes te ijsberen, haar spieren waren nog koud en stijf dus moest ze wel eventjes haar pootjes streken. voor ze straks letterlijk aan de grond bleef plakken.

:::::