Need some company? {Ferndust}

De gespikkelde jonge kattin liep met een stevige pas door het territorium. Met een trotse blik en haar hoofd hoog hield ze een kikker vast. Die kwamen op het natte weer af, en nat was het wel momenteel. Het regende zelfs al dagenlang aanhoudend door. Eenmaal in het kamp knikte ze wat anderen toe met een blik die zei 'ik zei toch dat ik kon jagen'. Ze was een goede vechter maar jagen was altijd al lastig geweest. Gelukkig had ze een goede mentor gehad. Demonslayer was nors, dat zeker. Maar een uitstekende krijger. Ze liet de prooi vallen op de kleine prooistapel en pakte een klein musje. Die zou ze aan haar vriendin, Ferndust geven. Zij had veel pech gehad de laatste tijd. Een klein kuchje kondigde haar aanwezigheid aan. "Ferndust?" Miauwde ze zacht tegen de zwart met witte kattin, een beetje onverstaanbaar door de prooi in haar bekje. Ze legde het voor de jonge elder neer, maakte het zich comfortabel in de knusse den en liet haar kont zakken. "Een snack." Verklaarde ze droogjes, een glinstering van humor in haar ogen. Ferndust verveelde zich waarschijnlijk dood hier, dus een beetje humor was hopelijk welkom.

Sky above me. Earth below me.

Fire within me.

Ferndust deed haar uiterste best om niet te zuchten. Ten eerste omdat ze wist dat het de anders elders zou irriteren en ten tweede omdat ze al had ondervonden dat zuchten niks aan de situatie ging veranderen. Ze was voor de rest van haar leven half blind. Er was geen enkele kruid die Bitterpaw kon gebruiken om haar beter te maken. Bitterpaw had het haar niet eens hoeven te vertellen, want Ferndust had de teleurstelling die de she-cat voor haar voelde allang gezien in haar ogen. En ze kon het de grijze she-cat niet kwalijk nemen, want het was haar eigen domme schuld geweest om Claw uit te dagen. Ze had al een paar dagen niet met Tallshadow gesproken en wilde dat eigenlijk ook helemaal niet. Hij had goed op haar gereageerd en op haar acties die ze gedaan had voor haar Clan, maar ze kon de schaamte gewoon niet aan. Door roekeloos gedrag was hij nu een apprentice kwijt die voor zijn Clan had kunnen strijden. En hij had zijn negen levens nog niet eens ontvangen. Zou StarClan hem aanraden om haar uit de Clan te gooien zodra hij zijn negen levens ging halen? Ze slikte bij het idee dat de tom haar op een dag uit de elders’ den kwam halen om haar te vertellen dat ze niet meer welkom was in de ShadowClan. Ferndust dwong zichzelf om haar vacht naar beneden te likken toen ze de stem van een maar al te bekende kat hoorde: het was haar vriendin Firesoul. Ze had niet echt veel vriendinnen in de Clan, maar Firesoul, toen nog Firepaw, had het voor elkaar gekregen om een gesprek met haar aan te knopen en om haar aardig te laten vinden. Ze forceerde een glimlach terwijl ze naar de prooi keek. ‘Bedankt, maar hebben andere katten het niet meer nodig dan mij? Het is niet dat ik het verdien of zo.’ Dat laatste was een fluistering. ‘Ik zit hier alleen maar blind te zijn en voor de rest niks te doen. Ik kan mijn eigen prooi niet eens vangen. Ik verdien jullie hulp eigenlijk niet.’ Ongelukkig zijnde keek ze naar haar poten.