Stand up for the others, stand up for yourself

Ravenkit vernauwde zijn ogen terwijl hij naar Lionkit keek. Hij stond maar niet op en sliep enorm veel en Ravenkit vond dat saai. Hij trippelde naar hem toe en porde had tegen zijn schouder aan. Lionkit keek op en piepte klagend. "Sta toch eens op!" Miauwde Ravenkit terwijl hij nog een duwtje gaf. Lionkit zij niets een keek hem enkel bozig aan. "Ik wil wat doen, Lionkit..." ging Ravenkit bazig verder terwijl hij hem nog een duwtje gaf. Het irriteerde hem dat Lionkit niets deed en het gaf hem een onbehaaglijk gevoel. Hij zocht naar zijn moeder, misschien wist zij iets, al wou hij het het allerliefst gewoon zelf doen.

OOC: Silver eerste post.

Sinds de dood van Grace, vijf dagen geleden, had Silvercloud eindelijk de slaap kunnen vatten. Het was geen kort moment van rust, zoals de meeste andere dagen. Neen. Deze keer had ze wel degelijk een nachtje door kunnen slapen. Ze werd echter uit haar slaap gehaald toen ze zacht gemiauw naast haar hoorde. Lionkit en Ravenkit waren al wakker. Ravenkit was degene die recht stond en Lion probeerde te overtuigen om recht te staan. Silver hield haar kopje even schuin en keek hen afwachtend aan. Ergens hoopte ze dat Raven de andere kit wist recht te krijgen, want ze had hem nog niet weten staan. Uiteindelijk besloot ze toch maar om iets te zeggen, want Lion was duidelijk niet blij met het gepor van zijn broer. "Volgens mij wilt Lion nog even blijven liggen, Ravenkit." mauwde ze met een schuine glimlach naar hem. "Er zijn genoeg andere kittens om mee te spelen?" stelde ze voor en liet haar blik even naar de opening van de den gaan. "Of je kan naar één van de verhalen van de Elders gaan. Zij hebben altijd wel iets interessants te zeggen." Bij dat laatste snorde ze zachtjes.

Een jonge kitten had niet snel door wat het betekende als iemand het leven verliet, zoals zijn zusje, Gracekit. Hij had ook niet goed begrepen waarom zijn moeder zo verdrietig was geweest en zo had Ravenkit ook gemakkelijk door kunnen gaan met zijn leventje. Gracekit was nu gewoon ergens anders en niet hier. Wie weet wanneer hij haar weer zien kon. Nu wou hij alleen maar spelen, maar Lionkit wou zelf niet. "Volgens mij wilt Lion nog even blijven liggen, Ravenkit." Het zwarte katertje keek op naar zijn moeder. "Maar ik wil niet dat hij blijft liggen," protesteerde hij. "Er zijn genoeg andere kittens om mee te spelen?" Ravenkit vernauwde zijn heldere oogjes en schudde met zijn kop. "Ikke heb al iedereen gehad en wil nu Lionkit," piepte hij opstandig. "Of je kan naar één van de verhalen van de Elders gaan. Zij hebben altijd wel iets interessants te zeggen." Hierop gaapte Ravenkit melodramatisch. "Saai!"