(Training topic 1) Stunning

Riverpaw was nog niet op en lag te slapen in zijn nest, hij lag lekker zo. In het warme nest waar moeilijk sneeuw en ijs bij kwam, hij zat met zijn ogen gesloten en genoot van zijn rust. Hij was nog al lui om op te staan, hij had wel al een paar grappen in gedachten. Hij schudden zich wakker, hij zou een training hebben met Underwater. Zo hij kwam recht overeind en keek zou suf als hij kon de App den uit, het was nog donker. De maan stond op maan hoogte, hehehe. Hij kon nu zijn mentor vroeg wakker maken, te vroeg. Hij trippelde zachtjes naar de Warrior den toe, zo zacht als hij kon ging hij door de sneeuw. Het kraakten, hij had een grote glimlach op. Zijn ogen zaten wel nog half dicht, hij bonkte een paar keer met zijn poot tegen het takken gewas aan. Hij keek of dat iemand zou wakker worden, "Klop, klop." Grapte hij. Een klop, klop grap kon altijd. Hij vond het wel grappig, misschien was zijn mentor al wakker maar wat zou die dan zo vroeg in de ochtend doen als de maan, maan hoogte heeft. Hij wiebelde kort met zijn oor, hij haalde zijn schouders op. Neeh, vast niet. Anders wilde hij dat ook wel weten hoe je zo kon verdwijnen, hehehe. Hij dacht het al in zijn hoofd, zijn mentor zou wel wraak nemen voor dit of zou zijn humor begrijpen.

~Only Underwater
Sorry dat het kort is

Het was een rustige nacht. Hij was niet zozeer bezorgd om zijn nieuwe taak en was er zeker van dat alles uiteindelijk wel op z'n pootjes terecht zou komen. Ze leefden immers onder de Starclan, hun zouden er vast wel toezien dat de clans goed verzorgd werden. De sneeuw dat was gevallen en als een witte deken door het territorium heen lag was een leuke afwisseling voor een ander soort trainingen. Het knerpen van de sneeuw onder de poten kon het jagen bemoeilijken, daarbij was het territorium dan ook nog eens anders, de paden zagen er nooit hetzelfde uit in elk seizoen. Hij achtte het belangrijk dat zijn leerling elk hoekje en gaatje van Riverclan zou kennen. Dat kon hem nog eens goed te pas komen. Geritsel liet hem opschrikken en met vernauwde ogen hees hij zich uit zijn warme nest. 'Klop, klop.' Klonk een al enigszins bekende stem. 'Riverpaw,' gromde de kater bars naar zijn leerling waarna hij grijnsde, bijna op een jongensachtige manier.

In het kamp (Warrior den)

Riverpaw keek naar de zwart witte kater, zijn mentor keek hem nog al vernauwd aan maar het kwam goed. Want toen de kater zijn stem hoorde wist hij het al dat het hem was, hehehehe. 'Riverpaw,' gromde Underwater bars naar hem waarna hij grijnsde, bijna op een jongensachtige manier. River grijnsde terug, het was wel fijn om een band met je leraar te creëren al was het niet de besten. Het had wel hier en daar zijn voordelen, deze was wel erg streng maar kon wel tegen een grapje. "Hehehehe, jij hoort te zeggen, 'wie is daar?' dan zeg ik. 'een beekje water.'" Miauwde hij naar zijn mentor, hij wist een ding. Hij wilde zijn mentor vertellen dat voor zijn mentor het leven nu pas starten, want ja. Katten moest ook plezier hebben, dus tijdens deze trainingen wilde de kater zijn mentor laten lachen en vermaken. Hij moest is weten hoe moeilijk het was voor hem om zo vroeg op te staan, River had al helemaal wallen onder zijn ogen maar hij leefde dus dat kwam nog wel goed. Hij glimlachten, "dus kom je nog, onderwater?" Vroeg hij een beetje op een stille toon want andere krijgers sliepen nog. Rekening met elkaar houden noemen we dat, hij grijnsde zoals hij altijd deed.