Caged birds are about to fly

In het kamp -
De kater liep met lome tred richting de apprentice den. Sinds de afgelopen ceremonie had hij het flink druk gehad met Silvercloud en de kittens, en weinig tijd gehad om Lakepaw te trainen. Een verdrietige uitdrukking kwam op zijn gezicht toen hij aan Gracekit dacht. Het was al een tijdje geleden, maar hij wist niet zeker of hij ooit over haar dood heen kon komen. Panthergrowl leunde tegen de ingang aan van de den en stak moe zijn kop naar binnen. "Lakepaw!" siste hij zacht om haar te wekken. Het was nog vroeg, en druppeltjes water hadden zijn poten nat gemaakt. Toch leek het erop dat het en wat warmere dag zou worden vandaag. De lucht was niet bewolkt en de zon die aan het opkomen was zorgde voor stralen die hem goed verwarmde.
- Lakepaw

De kleine, witte leerling was in slaap gevallen met de geruststellende gedachte dat ze vanaf morgen eindelijk weer getraind zou worden. Haar training had even stilgestaan, en ondanks ze dat niet echt had laten merken baarde haar dat wel zorgen. Ze had een reputatie om hoog te houden en dat hing af van de donkergrijze kater die haar vanaf morgen zou bijbrengen wat hij wist. Ze twijfelde nog steeds een beetje aan de keuze van Butterstar om hem haar mentor te maken, maar ergens waren de kleine discussies om niks die het tweetal wel eens had ook wel weer amusant.
Lakepaw werd wakker van een gesis in het leerlingen hol, een bekende stem liet haar ontwaken uit haar slaap. Een zachte grom ontsnapte uit haar keel toen ze haar ogen opende en met haar pootje de slaap eruit probeerde te wrijven. Haar mond was al geopend om hem uit te kafferen voor het tijdstip dat hij had gekozen, maar toen besefte ze zich dat het niet helemaal eerlijk was de andere leerlingen daaronder te laten lijden door ze uit hun slaap te halen. Na een (natuurlijk) uitgebreide wasbeurt stapte de witte poes het hol uit. "Je hebt ook wel weer een tijdstip uitgekozen." gromde ze licht geïrriteerd terwijl ze omhoog keek om de grote, grijze kater aan te kunnen kijken. Haar diep blauwe ogen zich borend in zijn amberkleurige.

- wow lekker laat dit maar loveyou

Het duurde een tijdje, maar dat viel te verwachten. De grijze kater had zich het gemakkelijk gemaakt en leunde met zijn kop tegen de wand van de apprentice den, wachtend totdat Lakepaw zich eruit zou wagen. Toen hij haar zag verschijnen kwam hij overeind en liep hij naar haar toe, waarbij zij zich meteen naar hem wendde en miauwde dat hij een goed tijdstip uitgekozen had. Kort grijnsde de kater naar haar en knikte. "Zeker." instemde hij en begon toen te lopen richting de kampuitgang en wenkte de apprentice met zijn staart. Toen ze eenmaal buiten waren stopte hij met lopen. Nu konden ze tenminste hard praten zonder dat ze alle katten zouden wekken. "Je hebt al trainingen voor deze gehad, dus ik wil weten wat je allemaal al kan." deelde Panther mee keek naar Lakepaw. Wat ze vandaag zouden doen zou afhangen van wat ze allemaal al kon.

Bij zijn antwoord en de schaapachtige grijns rolde de leerling even met haar ogen. Dit werd nog een lange periode aan trainingen. Na hij haar gewenkt had te komen trippelde de witte leerling achter haar mentor aan het kamp uit. Eenmaal door de kampingang heen stond de grijze kater stil. Ook Lakepaw hield halt met een vragende blik in haar ogen. "Je hebt al trainingen voor deze gehad, dus ik wil weten wat je allemaal al kan." Ah, dat was er dus. Lakepaw liet zich door haar achterpoten zakken om het zichzelf wat comfortabeler te maken. "Ik weet niet of je dat 'trainingen' zou kunnen noemen." deelde ze mee gevolgd door een geïrriteerde zucht. "Jagen en vechten wilde hij me nog niet leren, dus het enige wat ik nu wel al weet is wie de andere Clans zijn en hoe hun geur ruikt." Haar staart krulde zich rond haar witte pootjes. "Misschien maar handig ook nu die hazenvreters op wraak uit zijn." mompelde ze er knarsetandend achteraan, haar ogen zich vernauwend tot spleetjes en haar nagels zich uitzettend in de verharde aarde.

Toen ze eenmaal allebei stilstonden, vroeg Panthergrowl aan haar wat ze allemaal al geleerd had. Hij zag hoe Lakepaw ging zitten en volgde haar voorbeeld, waarbij hij zachtjes met zijn staart op de grond tikte. Het was grappig hoe pissig Lakepaw was op haar vorige mentor, maar hij maakte er geen opmerking over en hield zijn gezicht netjes in de plooi. "Dus je wilt graag leren vechten en jagen?" vroeg hij haar, haar woorden samenvattend. Zijn blik gleed naar de nagels van zijn apprentice die in de grond uitgeslagen waren. Hij trok zijn wenkbrauw lichtjes op. "Zo te zien wil je het liefste beginnen met vechten?"

Hoe langer haar gedachten bleven hangen bij de hazenvreters, hoe bozer ze zichzelf voelde worden. Vroeg of laat zou RiverClan ze wel bewijzen dat het beginnen van deze oorlog een grote fout was geweest. "Dus je wilt graag leren vechten en jagen?" Klonk de stem van de grote, grijze kater uiteindelijk. Lakepaw wendde haar naar de grond geworpen blik naar haar mentor en knikte. Bij zijn volgende voorstel schoten haar blauwe oogjes iets wijder open en maakte haar oortjes een geïnteresseerd trekje. "Ja," kwam er iets enthousiaster uit dan bedoeld was.

In ieder geval was ze enthousiast, dat beloofde wat. Niet dat hij anders verwachtte, ze had veel te lang stil gezeten voor een jonge apprentice. "Dat is goed dan," miauwde hij, lichtjes opgetogen, want dat was ook zijn favoriete deel van een apprentice trainen. Hij zwiepte kort met zijn staart om aan te geven dat ze verder zouden lopen, een stukje van het kamp weg.
Na een tijdje lopen kwamen ze bij de wat hogere gebieden van RiverClan. Hier was het open en hadden ze veel ruimte, en zouden ze zich goed kunnen bewegen. Handig voor een eerste vechttraining. Al had Lakepaw vast al wel de basis gehad, het was het beste om dat nog een keer te herhalen zonder dat er overal takken en struiken in de weg zaten.
"Goed, laat maar 'ns zien wat je al kunt," miauwde hij en keek naar de witte kattin.

Ze was haar irritatie naar de grijze kater en het vroege tijdstip al snel weer vergeten toen hij instemde met wat ze graag wilde leren. De witte leerling volgde haar mentor naar de hoger gelegen RiverClan gebieden. De weg er naar toe had ze niet opgelet waar ze heen liepen, ze had enkel genoten van de bedachte scenario's in haar hoofd waar zij voortaan de heldin kon uithangen wanneer ze eenmaal beschikte over de kwaliteiten die een kat tot krijger maakte.
Beide hielden ze halt, en Lakepaw werd uit haar droomwereldje gehaald. "Goed, laat maar 'ns zien wat je al kunt," klonk de diepe stem van haar mentor. Haar blauwe ogen ontmoette twijfelend de zijne. Ze had dan wel altijd een grote mond, maar erg veel kon ze eigenlijk nog niet. Ze knikte hem toch maar toe en liep een eindje voor hem uit, waarna ze zich omdraaide en op hem afstormde. Met haar achterpoten zette ze zich af tegen de verharde aarde met de intentie de grijze kater op de grond te krijgen. Midden in de sprong kwam ze er achter dat ze zich te vroeg had afgezet en haar vaart al minderde. Gezien haar grootte in vergelijking bij de zijne kon ze nu al zeggen dat haar eerste poging mislukt was.