Let's dance to joy division {open!}

Frisse lucht drong de kater zijn neus binnen. Het was aan het schemeren, de laatste vogels zongen hun laatste lied voordat ze hun nesten op zouden zoeken en de zon liet haar laatste warme stalen door de bomen heen vallen. Hij zat daar, midden in het territorium in een van die laatste warme stralen te genieten met zijn ogen half gesloten. Het was een mooie dag geweest, niet te warm en niet te koud. Precies goed. Het waren weinig dagen die hij zo fijn had meegemaakt en hij kon ze ook maar op één poot tellen. Het was zwaar geweest zonder zijn familie, het voelde alsof hij soms helemaal alleen was. Maar dan herinnerde hij zich dat hij clanmates had, familie ging verder dan alleen bloed. Iedereen in Shadowclan zou voor elkaar zorgen als het er op aan kwam, dat had hij wel gezien toen de Bloodclan zich in Thunderclan had gehuisvest en hun aan had gevallen. Tallshadow's goede leiding had ervoor gezorgd dat ze nu nog met zovelen stonden. Ondanks dat er twee levens verloren waren in die strijd. Owlvoice stond op, rekte zich uit en likte zijn borst een aantal keren voordat hij nog even keek hoe de laatste zonnestralen doordrongen en de dag nu eindelijk plaats maakte voor de nacht. Dat was totdat hij een geluid achter zichzelf hoorde. "Wie is daar?" vroeg de kater met diepe stem. Hij klonk niet dreigend, eerder nieuwsgierig. Wie was daar?

- Open voor wie durft!

Ze hijgde terwijl ze rende en achterna gezeten werd door een Beagle. De hond was snel en het was ontzettend moeilijk voor Cinderdance om de hond te ontwijken. Net bij de thunderpath zette de hond af en hapte naar haar staart, wat raak was. Cinderdance viel en de hond hapte opnieuw. Net op tijd wist Cinderdance weg te rollen en op te staan om vervolgens door te rennen. Haar staart bloedde en prikte en Cinderdance merkte hoe ze steeds langzamer werd en moe begon te worden. Net toen Cinderdance van de thunderpath af was en zich nu op Shadowclan territorium bevond hoorde ze het luidde getoeter van een monster. De hond kefte en deinsde terug naar Thunderclan territorium. In shock bleef Cincerdance door lopen, vergetend dat ze zich nu niet meer op haar eigen territorium bevond. "Wie is daar?" Hoorde ze nog, maar ze wist geen woord uit te brengen. Ze hijgde en voelde zich zwaar vermoeid en haar staart prikte. Ze zakte voor de neus van haar kater door haar poten en lag daar, haar ogen open, maar duizelig en versuft van het rennen.

Let's dance to joy division {open!} 2jojl4S

De lucht die zijn neusvleugels in kwam had al grotendeels verraden wie de kat was. Een Thunderclanner. Op Shadowclan gebied! Zijn nekharen ging overeind staan terwijl hij naar de poes voor hem keek. Ze was duidelijk buiten adem en vermoeid, maar waardoor? Owlvoice zei nog niks, maar observeerde de kat even. Ze was duidelijk te vermoeid om iets te kunnen uitvogel bij hem, daarbij was hij ook ouder en sterker. Nu de kater tijd had om even na te denken viel het op dat nog een geur met haar meegewaaid was, buiten de lucht van de monsters in de buurt rook hij ook hond op haar. "Heb je een hond ons territorium op geleid, Thunderclanner?!" vroeg hij dringend en en ernstig aan haar. Als dat het geval was, dan was het niet best. Dan moest hij nog op zijn hoede zijn ook! Owlvoice keek rond en luisterde goed, maar hij hoorde niks. "Zeg me wat je hier komt doen." vroeg hij toen, iets kalmer aan haar.

- Sorry voor de late post!

Let's dance to joy division {open!} KniBlkE

Voice - Character sheet

Ze staarde vermoeid voor zich uit, wou wat zeggen, maar dat lukte haar niet. Ze staarde naar de kater en voelde opnieuw angst in zich opborrelen. Shadowclanners waren nou niet bepaald de meest lieve katten van alle vier de clans. Ze waren in haar ogen de op één na ergste met Bloodclan. Haar staart bloedde en prikte en alles duizelde nog wat. "Heb je een hond ons territorium op geleid, Thunderclanner?!" Klonk de dringende stem van de kater. Vermoeid keek Cinderdance op naar de Shadowclanner. Ze ving zijn ernstige blik op en knipperde met haar ogen. "N-nee, hij is me niet gevolgd... h-hij's nog op Thunderclan territorium," haperde ze angstig. Ze kwam wat overeind en deinsde wat naar achteren, bang dat de Shadowclanner haar zou aanvallen. "Zeg me wat je hier komt doen." Ze staarde naar de kater. "N-niks... ik ga zo ter... terug. Ik kon niet anders dan hier heen gaan, a-anders had de hond me gedood," ratelde ze vermoeid en angstig.