Madness {OPEN}

De complexiteit van haar gedachtes maakte het moeilijk om helder na te denken. De gedachte aan Rowanflight was daar veruit de ergste bij. Ze wist dat ze Bluestar was, of was geweest, maar voelde zich voor de volle honderd procent Bluewisp. Deelde ze dan dezelfde bloedlijn of was het een ziel die voortleefde in een ander lichaam, zonder zich daar bewust van te zijn? Bewust was ze zich er in ieder geval zeker van, maar de klap kwam zo hard aan dat ze niet wist wie ze zich moest voelen. Herinneringen van haar vorige leven waren de afgelopen weken met vlagen gekomen. De liefde maar ook zeker het leed, en dat was pijnlijk.
Het geratel in haar kop stopte niet, en er was absoluut niemand bij wie ze het kwijt kon. Bluewisp staarde altijd voor zich uit in het niets als ze weer een paniekaanval had. Iets wat vaak was gebeurd sinds de confrontatie met Lightstorm, ofwel Zira. Ze snapte niet waarom ze deze kennis had gekregen, wat was het doel van deze chaos in haar hoofd.
Bluewisp schoot overeind bij het geritsel van bladeren. "Wie is daar?" Mauwde ze verschrikt, zich onveilig voelend op haar eigen territorium.

Zijn grote tweekleurige gestalte verliet de struiken, zijn helderblauwe blik rechtstreeks op Bluewisp richtende. Hij vond het alles behalve fijn haar zo te zien, angstig... "Rustig, ik ben het maar." miauwde hij, zijn toon zacht houdende en zijn lichaamshouding vriendelijk en warm. Hij haatte het om zijn Clangenoten in angst te zien leven. Sowieso had de deputy het wel verwacht, zeker na de schade die Claw en de Bloodclan had aangericht. Maar alsnog was het iets wat hem een onbehaaglijk gevoel gaf. Bloodclan was weg, Claw was weg.. Ze hadden hun Clan terug gewonnen. Het werd dus ook eens tijd om die angst achterwege te laten. Ze moesten zich focussen op de toekomst, niet het verleden. Daar kon namelijk toch niets meer aan veranderd worden.

De bekende stem deed haar relaxen, het was haar broer. Ze zond een waterig glimlachje naar de kater, wetende dat ze een brandende trots voelde nu hij deputy was. Bluewisp wist zichzelf geen houding te geven en keek wat ongemakkelijk om zich heen. "Gelukkig maar," wist ze er na een poosje uit te krijgen. Hoewel ze zich normaal wilde gedragen begreep ze dat dit nog wel een tijd kon gaan duren. Waarom had StarClan haar niet gewoon gelijk dood kunnen laten gaan toen ze haar laatste leven gaf voor Fireheart? "Hoe gaat het met je?" Vroeg ze na een kleine stilte.