Growl [ open ]

Met grote passen was de kater het kamp uitgelopen. Cole had zich op de trainingen gegooid om te vergeten dat hij zijn familie weer kwijt was. Nu waren ook zijn vrienden weg. Sand was terug en Hazel leek hem te haten voor wat hij had gedaan. Het enige wat hij had gedaan was haar helpen toch? Geen vrienden leek hij over te hebben en hij werd steeds ouder en daarbij ook groter en gespierder. Al bleef zijn blik nog wel altijd hetzelfde, net zoals zijn opmerkingen. Met een zucht sprong de zwarte jonge kater de stoeprand op. Gelijk begon er een hond te blaffen. Eerst schrok de kater en spande snel zijn spieren aan, maar zodra hij zag dat er een hek tussen zat ontspande hij alweer. De neus van een klein hondje was te zien die probeerde om er intimiderend uit te zien. Een kleine duivel was het. Het zat te grommen naar hem en het liet zijn tanden goed zien. Het witte hondje -dat eigenlijk meer leek op een grote rat met veel haar- probeerde hem weg te jagen van het hek duidelijk. Er kwam nog aardig wat geluid uit het beest. Cole liet zich er echter niet door wegjagen. Hij ging voor het hek staan om kort oog in oog te staan met het beestje. Het duurde niet erg lang, want ineens rende het weg naar een ander deel van het hek waar het naar een ander iets begon te blaffen. Domme beesten ook. Hij draaide zich weg om weg te lopen maar zag toen een kat staan waar het hondje naar aan het blaffen was. Tweede slachtoffer van het hondje blijkbaar.

OOC --  Open voor iedereen

Cole herkende de kater als Satsui. Een kater die hij niet goed kende en het was ook een mooie eerste ontmoeting. De kater sprong op een hele rare manier naar achteren en ontspande daarna ook. Het was ongeveer wat hij had gedaan, maar iets heftiger. Kort kreeg Cole een grijns op zijn gezicht waarna hij beetje in zijn richting kwam lopen. "Ja dat zag ik toch ook niet aankomen!" Cole stopte met lopen en keek de ander wat verward aan. "Het is een kwaadaardig kleine duivel die ook mij liet schrikken", zei hij. Hij snapte niet echt waarom je moest schreeuwen en waarom dat nou nodig was, maar terug schreeuwen zou niet helpen. Het was een groepgenoot dus boos worden op elkaar zou niet helpen. Nog een kras wou hij niet van zijn mentor. Vorige keer had hij nog een grote kras over zijn flank gekregen van Claw. Was voor een lange tijd een herinnering geweest van hoe dom hij was geweest. Zijn familie en vrienden uit Thunderclan hadden hem zwak gemaakt en hij ging dat niet nog een keer laten gebeuren. De hond ging door met blaffen en Cole keek het boos aan. Zijn blik leek bijna van ijs. "Het verdient onze aandacht niet."