If you be my star I'll be your sky

Het was laat, erg laat, maar Sweetheart kon de slaap niet vatten. Het was fris buiten en zeker op de open vlaktes van de Windclan. Maar ze had geluk met haar dikke lange vecht, en dat was bij Windclan zeldzaam. Het leek allemaal een sprookje zo'n mooie dikke vacht, maar alleen op dit soort koude nachten had het zo zijn voordelen. Ondanks die dikke vacht was dan ook weer bloedje heet wanneer het Greenleaf was bijvoorbeeld. De massieve kattin kon niet meer in slaap vallen, en besloot dus maar even het kamp uit te gaan. Ze nam een langzame tred aan terwijl ze door het territorium heen liep. Het was enorm stil, de normale krekels waren diep weggedoken onder de grond om deze kouden nacht te kunnen overleven. Het gras was zo bijna weer bevroren en daardoor kon de wind er weinig tot geen beweging in kreeg, dus ook dat geluid was niet te horen. Sweetheart ging zitten voor de Heatherfields en keek de lucht in, naar de sterren die fonkelde in de Silverpels.

Bronzemask only

Een lange diepe zucht rolde over haar lippen toen ze haar blik weg trok van de sterren, ze misde haar broer, ook wat haar vader haar allemaal tegen haar had verteld wat de kater had gedaan en zelfs van plan was misde ze zijn aanwezigheid. Hij was de laatste wat haar dierbaar was geweest, en nu was hij net als de rest dood. ''Hey.'' Sweetheart nekharen schoten gescheokken omhoog en met een ruk draaide ze haar kop naar het bron van geluid, een kat liep naar haar toe en ging rustig naast haar zitten. De massieve kattin moest haar kop eventjes helder schudden voor dwt ze wist dat het Bronzemask was. De warrior trok maar haar oor en keek haar clangenoot met een verdrietige blik aan. "Hey Bronze, wat doe jij hier?" Bronzemask was wltijd al haar beste vriendin geweest en nu was ze erg beschermend tegenover haar daardat ze al haar familie, vrienden en zelf haar enige liefde was verloren.

OCC; Telefoon bericht

De kattin kreeg meteen antwoord van haar vraag, ''Ik zag je het kamp uitlopen, ik wilde checken of alles goed ging.'' Sweetheart knikte kort en keek weer naar de lucht, de sterren lieten haar twee verschillend gekleurde ogen twinkelen en haar vacht glom door de maanlicht. ''Starclan is helder vandaag.'' Ze hoorde Bronzemask niet waardoor ze met haar oortjes trok. "Ja" Mauwde ze maar na een korte stilte, hopelijk klonk het niet raar bij wat de kleinere kattin zei, ze was er gewoon eventjes niet meer bij met haar gedachten. Na een tijdje kwam ze weer op aarde toen de wind aan haar vacht begon terukken en een rilling over haar rug liep waardoor ze snel haar dikke vacht opzette tegen de aankomende kou. "Alleen jammer van het koude wind, anders kon ik wel de hele nacht hier blijven zitten naast jou" Haar stem klonk zacht en een kleine glimlach vormde op haar lippen. Ze kattin schoof wat dichterbij waardoor haar vacht bijna die van Bronze raakte.

De massieve kattin liet een diepe zucht over haar lippen glijden toen haar blik naar haar poten gingen, ze miste haar broers aanwezigheid zo erg maar haar vader beweerde dat hij haar anders zou verraden als ze hem niet uit de weg zal ruimen. En dat heeft ze ook gedaan, op een vredelijke manier. Hoe kon Starclan haar ooit nog vergeven? De kattin schudde haar kop, ze moedt hier niet aan denken. Starclan was zwak, dat had haar vader verteld en ze moest hem volgen om hoger te komen. Sweetheart draaide haar kop naar Bronzemask. Wist de kleinere kattin af van al haar daden? Neh, dat kon niet. Er waren geen bewijzen dat zij bet had gedaan, en tenslotte het belangrijkste niemand verdachte haar. De oudere warrior liet haar blik weer kruizen met die van Bronze maar al snel trok ze haar kop weg en keek de amdere kant op.