I fall on you

Een dikke kraai bevond zich onder hem, toen Thornfang een boom in geklommen was. De beste klimmer was hij niet. Maar elke prooi die hij zag, ving hij. Met uitzonderingen daar gelaten. Het beest had niks door, terwijl hij tussen de bladeren naar iets te eten zocht. Dat was jammer voor hem, want Thornfang ging hem vangen, hoe dan... Hij liet zich zelf van de tak af glijden en sprong naar het beest toe, net op het moment dat het weg vloog en een ander onder hem terecht kwam...

OOC: Eerste post voor Sinclaw.

Wat hij verwachtte toen hij de boom uit sprong was dat hij de kraai zou vangen. Dat de kraai plat tegen de grond gepind zou worden door zijn stevige klauwen, dat zijn tanden het nekje zouden vinden en dat zijn kaken het nekje zouden breken van de kraai. Maar dit was dus niet wat er gebeurde en Thornfang wist niet goed wat hij hier van vinden moest. In plaats van de kraai vangen en doden en na nog wat jaag pogingen tevreden met zijn prooien terug naar het kamp gaan, had hij een poes geplet. Wat er gebeurd was, was dat de kraai was weg gevlogen en dat Thornfang tijdens zijn val naar beneden op Sinclaw was beland. Het was Sinclaw. Thornfang stapte verschrikt van de poes af en keek naar haar. Ze bewoog niet en ze lag daar maar wat. "Hé, wakker worden," miauwde hij, terwijl hij met zijn poot tegen haar wang aan porde. Ze moest gewoon wakker worden, want hier ging hij niet meer akkoord.

Tot zijn grote opluchting kwam Sinclaw langzaam weer bij zinnen. Verbouwereerd en bezorgd had hij naar haar gekeken terwijl ze daar zo had gelegen. Hij kon niet geloven dat hij ooit op Sinclaw zou vallen, maar toch was dit hem overkomen. Sinclaw kwam overeind en schudde haar vacht uit, waarna ze naar hem keek met knipperende over. Misschien was ze ook wel mooi en was het helemaal niet gek dat Thornfang op haar viel. "Moest dat?" Vroeg Sinclaw mompelend, terwijl ze een poot naar kop bracht. Thornfang zette een schuin glimlachje op. "Blijkbaar val ik op je," merkte hij op. "Nee, sorry," ging hij verder waarna hij toch licht bezorgd naar haar keek. "Gaat het? Ik ben namelijk niet iemand die makkelijk op te vangen is," miauwde hij, weer lichte een komiek in zijn stem te vinden.

Thornfang zette een charmante grijns op en keek haar met een grijnsje aan. "Bedankt!" Reageerde hij op haar felicitatie. Sinclaw schudde weer een keer met haar kop om helder te worden en nam een stap, maar dit keer viel ze tegen mij aan. "Je valt blijkbaar ook op mij," merkte hij droogjes op, met nog steeds een grijns. Het was een leuke poes, dat had hij sowieso al gevonden. Dus een beetje flirten leek hem niet verkeerd. Maar toen stak Sinclaw haar neus op en zei dat hij stonk. Wat? "Waar heb jij het over?" Vroeg hij verontwaardigd, terwijl hij aan zichzelf rook en een paar felle likken was. Thornfan was best ijdel, hij verzorgde zijn dikke grijze vacht goed.

Sinclaw moest lachen terwijl Thornfang zijn vacht verontwaardigd schoon likte. "Stink ik nog?" Vroeg hij met grote ogen op Sinclaw gericht. Hij stonk niet graag en zeker niet bij een poes die zijn interesse wekte. "Kom op laten we maar gewoon terug gaan," mompelde Sinclaw. Thornfang knikte naar haar. "Dat lijkt me goed, ik denk dat Acefray even naar je moet kijken, mijn eigen gewicht kan ik zelf al nauwelijks handelen," miauwde hij, een klein grijnsje rond zijn lippen.

Na nog een paar likken liet Sinclaw weten dat het maar een grapje was. Thornfang vernauwde zijn ogen. "Nou.. je weet maar nooit, hé?" Miauwde hij met een klein glimlachje rond zijn lippen. Vervolgens begon ze over zijn eet patroon. "Of trainen en jagen," merkte hij op, een beetje macho-achtig. "Het is toch zo te zien dat dit alles spier is?" Vroeg hij met een kleine grijns. Ondertussen lette hij ook op of het wel goed ging met Sinclaw. Want hoe dan ook, Thornfang was geen lichte kater.

"Shit, had ik toch die dikke muis van gisteravond achterwege moeten laten..." biechtte hij op met een schuldbewuste, melodramatische blik. Thornfang keek haar aan toen Sinclaw speels met haar staart heen en weer zwaaide en die van hem aanraakte. Het tintelde even bij hem van binnen en zijn lippen krulde nog iets meer op. De twee liepen door en Thornfang liet Sinclaw tegen hem aanleunen. Dat helemaal niet erg vindend. Hij mocht de poes wel. Hij had haar altijd wel gemogen, maar nooit echt direct contact gehad. Alleen maar warrior zaken.

Zoals hij Sinclaw nu mee maakte had hij haar niet eerder mee gemaakt. Eerst had ze altijd zo nors, ongelukkig en miserabel geleken. Dit viel allemaal wel mee nu hij zo naast haar liep, terwijl zij half tegen zijn dikke, donker grijze vacht aan leunde. Misschien begon hij haar wel leuk te vinden en hij wist dat ze niet het lievelingetje was van Innerstar. Maar als Sinclaw zijn partner werd, dan had zijn moeder dat maat de accepteren. Sinclaw was een prima warrior, een hele goede zelfs, met zo haar problemen. Ook Thornfang had het niet op half bloedjes, maar Sinclaw had zich dusdanig bewezen dat ze niet meer noemenswaardig was als halfbloed, maar juist wel als volbloed Shadowclan. Loyaliteit en karakter maakte je Shadowclan. Zo waren er ook katten die totaal niet noemenswaardige Shadowclanners waren. Nevermind bijvoorbeeld. Die kater ging hij nog eens aanspreken.
Sinclaw zei dat die muis toch wel eens zijn probleem geweest kon zijn en te neer geslagen liet hij zijn kop hangen. "Je kon nog wel eens gelijk hebben," zuchtte hij melodramatisch. Sinclaw deed een paar speelse passen vooruit en Thornfang keek haar even licht bezorgd aan. Ze moest oppassen, of misschien herstelde ze gewoon snel van die klap. Vervolgens vroeg Sinclaw spontaan naar zijn naam. De naam Shrewstar stak even als een bijensteek, maar dat was niet te merken aan zijn houding. "Misschien omdat mijn tanden zo scherp zijn als een doorn?" Vroeg hij met een grijns. "En de jouwe?" Vroeg hij, alleen flapte de vraag er uit. Hij wist niet of de vraag gepast was en hij wou ook sorry zeggen.

Thornfang greens nog iets breder bij het compliment van Sinclaw. Tenminste, zo vatte hij haar worden op. Zijn tanden waren lang, vooral zijn twee hoektanden. Dit had hij erg in zijn voordeel tijdens het jagen. Zijn tanden doorboorde elke prooi die hij ving. Van muis tot een dikke haas. Al was dat laatste nog altijd hartstikke lastig. Maar bij hun nieuw stuk territorium zou hij er wel een vangen. Sinclaw legde de betekenis van haar naam uit en dat liet zijn blik verzachten. Meelevend. "Toch ben ik blij dat je wel geboren bent," miauwde hij, een stapje dichter naar haar toe zettend. Bij het stukje Claw glimlachte hij. "Zolang je mij maar niet scratched," grapte hij. "Tenzij ik het verdien, dan heb je mijn zegen," vervolgde hij met een knipoog. Toen zei Sinclaw dat ze eerder verwacht had dat haar achtervoegsel om haar staart zou gaan, waarna haar staart langs zijn wang streelde. Lichtjes huiverde de kater, al probeerde hij het niet te laten merken. Starclan, wat gebeurde hier. En hoe kon het zijn dat hij zich nu ineens zo voelde. Ja, eerdere keren dat hij haar zag trok Sinclaw zijn aandacht. Maar dat een keer op haar vallen genoeg zou zijn om dit alles omhoog te halen? "Sintail is ook niet verkeerd... maar Sinclaw staat je beter, gezien je niet zo'n 'pussy' bent," miauwde hij. "En dat klopt, al ben je totaal geen zonde, je bent eerder een wonder," vervolgde hij, een charmante glimlach opzettend.

Thornfang hield zijn adem in toen Sinclaw haar kop langs de zijne streek. "Natuurlijk geeft er iemand om je," murmelde hij met heze stem. Oh, wat werd hij van zijn stuk gebracht. Maar erg vond hij het eigenlijk niet meer. Misschien moest hij er aan toegeven en laten zien wat hij eigenlijk voor haar voelde. Maar nooit had hij het lef gehad om op haar af te stappen. Juist omdat alle katers om haar heen zwijmelden. Waaronder Tallshadow. Sinclaw duwde haar neus in zijn schouder en Thornfang deed het zelfde bij haar. Zo'n brute naam en toch zo'n zoete geur. Toen vertelde ze over haar opvoeding. "Dat is ook vreselijk, het spijt me voor je," murmelde hij, waarna hij zich wat los maakte van haar en haar recht aan keek. "Ik zie je niet als een outsider, een verrader. Jij bent net zo veel Shadowclan als ik," miauwde hij, haar recht en doordringend aan kijkend. Vervolgens liet Sinclaw weten hoe bij hij haar maakte. "Ik wil niets anders doen dan jou blij maken, Sinclaw," vervolgde hij, waarna hij een stap dichter naar haar toe deed en zijn flank tegen de hare drukte om vervolgens zijn kop op de hare te leggen. "Je weet niet wat je met me doet," vervolgde hij. "Je bent echt een wonder."