Ruining trust [trainingstopic]

“Nee Chawl.” Hij staarde zijn zoontje strak aan, waardoor hij zag hoe de kitten toch ietsje ineenkromp. Chawl had geprobeerd op dezelfde trotse manier voor hem te staan en soms vroeg hij zich wel eens af waarom de jonge kater zo zenuwachtig was bij hem in de buurt. Hij had zijn zoontje nog nooit wat gedaan, maar vaak leek het alsof hij hem een pets in zijn gezicht had gegeven. Hij zuchtte en ging zitten. “Ik wil het niet hebben dat je het kamp uit gaat, wacht nog even totdat je young one bent oké?” Probeerde hij wat minder streng te zeggen, maar hij wist dat hij het moment alweer verpest had. Chawl knikte en stoof zijn barn weer uit, hem alleen achterlatend. Zijn zoontje had gevraagd of hij een keer het kamp uit mocht en in plaats van te zeggen dat hij wel een keertje met hem mee mocht, had hij gezegd dat dat niet kon. Hij kon zichzelf wel vervloeken terwijl hij zijn kaken op elkaar zette en opstond. Hij maakte de band tussen Chawl en hem alleen maar kapot en daardoor wist hij zich geen houding te geven bij hem in de buurt. Hij had afleiding nodig, misschien moest hij Kronos maar gaan trainen. Dan kon hij het afreageren op dat mormel van Pearl. Hij boorde zijn nagels in de grond voordat hij met ruime passen zijn barn uit sjouwde naar de young ones tower. “Kronos!” Bulderde hij de toren in.

[Kronos]

De rode kater hoorde zijn naam de toren in gebulderd worden wat hem liet opschrikken. Claw. Snel stond hij op en deed hij zijn best om zo snel mogelijk bij zijn leader en mentor te zijn, zonder andere in de weg te lopen. "Claw" Mauwde hij zachtjes terwijl hij voor hem stond. Zijn staart zwiepte heen en weer over de grond en zijn nagels schoten zenuwachtig in en uit de grond. Had hij vandaag een training, of had hij wat fout gedaan? Het schoot snel door zijn hoofd voordat hij opkeek naar Claw.

Kronos/~~Skullmask~~

Hij kon de jonge kater niet op zijn kop geven over de tijd die hij nodig had om bij hem te komen, want hij stond er verbazingwekkend snel. Jammer, dat was wel een mooie bijkomstigheid geweest. “Meekomen.” Sprak hij kalm en kil terwijl hij zich omdraaide om het kamp uit te lopen. “We gaan jou testen op snelheid en conditie vandaag.” Hij sjouwde regelrecht door naar het kleine bosje midden in het park. De plek waar hij zijn young one’s wel vaker mee naar toenam. Hij had er een soort parcours gemaakt, met boomstronken en kuilen. De plek waar hij ze flink kon afmatten.