Shadows on the move

De zon was achter de treurwilgen verdwenen en had het kamp in duisternis achtergelaten. Tinkerkit zat aan de rand van de waterpoel, die achter de nursery lag, en had haar blik op de hemel gericht. Een glimlach verscheen op haar snoetje toen ze weer die twee grote sterren aan de hemel zag flikkeren. Met dat de grootste ster, aan de rechter kant, flikkerde, grinnikte de jonge kitten zachtjes en draaide zich om naar haar schaduw. Haar fantasie was groots. "Peter," snorde ze zachtjes. Peter was haar denkbeeldige vriend, een jonge kater die de leeftijd had van een jonge apprentice. Hij beschermde haar en zij had niets liever dat hij aan haar zij liep. Op dit moment zag ze haar eigen schaduw als die van hem. "Heeft je schaduw je weer eens verlaten?" fluisterde ze zachtjes met een grote glimlach en legde haar poten snel op haar eigen schaduw, die zich natuurlijk verplaatste met dat zij bewoog. Haar oortjes schoven verrast naar voren. Dat was nu elke keer dat ze dat probeerde. Tinkerkit richtte zichzelf op toen ze zag dat haar schaduw half verdween in de waterplas voor haar. Ze stapte naar voren, zette haar pootjes in het water, om de schaduw te vangen maar greep er weer naast.

Eerste post voor Creamyfrost

Tinkerkit's oortjes schoven naar voren toen ze Creamyfrost hoorde. De kater kwam wel vaker naar de nursery. De kitten trippelde snel uit het water en door het langere gras, dat de waterplas omgaf. "Heb je Peter gezien? Kijk!" piepte de kitten en liep een half rondje om zichzelf, terwijl de probeerde duidelijk te maken dat het om haar schaduw ging. Met dat ze rond zichzelf liep, struikelde de kitten bijna over haar eigen pootjes. Ze wist zich nog maar net te herpakken en deel alsof er niets was gebeurd. Ze huppelde verder en sloeg vervolgens haar twee pootjes rond Creamyfrost grote poot. "Ga je weer een verhaaltje vertellen?" vroeg ze met grote oogjes en een onschuldige glimlach.

“Ik zie hem ja.” Tinkerkit keek Creamyfrost met twinkelende oogjes aan toen hij zei dat hij Peter had gezien. Zie je wel, ze was niet de enige! Even ging de blik naar de lucht toen er enkele wolken voor de maan verschenen, die ervoor zorgden haar schaduw verdween. Haar poten lagen nog steeds om de kater zijn poot, die toestemde om een verhaal te vertellen. Ze knikte bijna overdreven toen hij zei dat ze nadien moest gaan slapen. "Dat belóóf ik!" piepte ze, iets luider dan ze zelf bedoelde. “Wat voor verhaaltje wil je graag horen Tinker?” De kitten maakte zichzelf los en trok een bedenkelijke snoet bij de vraag van de kater. "Uuhm," mompelde de poes en liet haar blik terug naar de twee grote, duidelijke, sterren aan de hemel gaan. "Oooh!" zei ze opgewekt. "Een verhaal over de grote krijgskatten van vroeger!" Er verscheen een frons op haar snoetje, zoekend naar de namen van de grootse krijgskatten. Ze wist het wel, maar het ontvluchtte haar op dit moment even. "Die katten die nóg groter waren dan de grootste warrior hier in Riverclan." Tijdens haar uitleg had ze heen en weer getrippeld en had ze deels de dingen uitgebeeld, die ze zelf ook gezegd had. Een grijnsje stond op haar gezicht. Die verhalen werden meestal verteld door de Elders, maar wie weet wat voor verhaal Creamyfrost wel niet kon vertellen!