When i close my eyes I still see your ghost

Op een nette pas liep de grijze apprentices langs de george. Zo zou ze vandaag haar middag besteden, het controleren van de grens. Ze had er geen problemen mee. Dit betekende dat zij ervoor zou zorgen dat RiverClan veilig was, want WindClan zou ieder moment een tegenaanval kunnen doen. Ze was niet bang om dood te gaan voor haar Clan.
Een beweging in haar ooghoek deed haar doen opkijken. Haar blauwe ogen vestigden zich aan de overkant, maar ze zag niets. Sommigen zouden nu doorlopen, maar Rosepaw niet. Ze rees haar wenkbrauw lichtjes op en kantelde haar kop, waarbij ze onderzoekend dichter naar de rand toe stapte en naar beneden keek. Opnieuw niets. Wellicht was het enkel een vogel geweest die haar had doen opkijken. Ze inspecteerde haar omgeving opnieuw, en toen zag ze de kat.
Onbekend, niet uit hun Clan. Ze staarde richting de kat en rook toen aan de lucht. WindClan, niet al te oude poes. Ze liep richting haar toe. "Jij daar," miauwde ze. Haar stem was niet verheft, ze was dichtbij genoeg dat de ander haar kon horen. Ze bleef de ander ijskoud aanstaren. Het hoorde hier niet.

- Craneclaw

Ze was verloren gelopen. Help, sos, zend een reddingspatrouille! De jonge poes slikte even en zwiepte met haar staart. Ze was niet meteen klaar geweest om naar hier te lopen maar aan de andere kant... Tja, sigh... Wat moest ze zeggen? Wat moest ze beginnen? Ze had nooit opgelet tijdens haar training en nu zat ze hier, wat rond te lopen als een kip zonder kop. Help, help. Toen ze wat hoorde kromp ze in elkaar en slikte ze even, niet eens opkijkend naar wie het was of wat ze wilde. "... I... Ik ben de weg kwijt," stotterde ze onhandig. Tja, zo was ze nu eenmaal.

De weg kwijt was wat haar verteld werd. Ze keek de ander onderzoekend aan. Het zag er niet slim uit. Bovendien was het een WindClanner, dus een vijand van RiverClan. Één minder van hen betekende één minder om tegen te vechten. Rose staarde naar de ander en knikte toen. "Oké." miauwde ze enkel, waarna ze haar nagels uitklapte en langzaam naar voren liep. Haar plan was duidelijk.
Hoewel deze alleen geen bedreiging vormde, kon ze dit wel zijn in een groep. Zonder haar was RiverClan sterker dan met haar erbij. En dat was wat belangrijk was. Haar Clan. Dat was wat Criedwolves haar verteld had.
De oude apprentice kwam vlak voor de kattin en stond kort stil. Ze keek haar kort recht in haar ogen aan waarna ze snel haar klauw ophief en deze richting de keel van de kattin sloeg.

"Oké." was het enkele antwoord geweest, gevolgd door de ander die dichter kwam. Zou ze haar helpen? Dat zou verschrikkelijk aardig zijn. De onzeker kattin stond langzaam op en keek schuin naar de grijze poes die dichter kwam. Ze had mooie, heldereblauwe ogen, dat viel haar nu op.
Opeen stond ze stil voor haar. Even knipperde Crane kort met haar blauwe ogen... Wat was er? Was er iets die nog afgehandeld moest worden... en zo ja, wat? Ze snapte echt niet goed wat het probleem was om eerlijk te zijn... Had ze een te dreigende houding aangenomen? Nou de ander zag er niet echt geïntimideerd uit om eerlijk te zijn... Ze wilde even haar mond openen en vragen war er was... Maar de klauw van de ander was sneller.
Ze had nog naar achter kunnen springen, maar die poging zou tevergeefs zijn. De klauw raakte zijn doelwit, namelijk haar keel en wel meteen kwam een wonde open waaruit snel en hevig bloed kwam. Ze trilde en zakte door haar poten, deels uit schok dan uit pijn, terwijl ze met een wazige blik opkeek naar de apprentuce... Wat... Waar had ze dit aan te danken?

Haar klauw raakte de nek van de WindClanner. Ze keek er naar, en haalde toen haar klauw uit het vlees waardoor er een grote open wond ontstond. De kattin zakte door haar poten heen en Rosepaw stond daar maar. Hoewel ze altijd haar plannen klaar had liggen, wist ze nu niet precies welke houding ze aan moest nemen. Uiteindelijk veegde ze haar klauw maar af aan het gras onder haar.
De WindClanner keek haar aan. De oudere apprentice kantelde haar kop iets en keek de ander recht terug aan. "Je was onnodig," begon ze met uitleggen. "We zouden elkaar opnieuw tegen gekomen kunnen zijn in een gevecht, waar jij misschien iemand van mijn Clan vermoord zou hebben. Het is voor RiverClan." vervolgde ze, zonder oogcontact te verbreken. Ze voelde geen spijt, geen schuld. Het gras onder hen kleurde met de seconde meer rood, en ze bedacht zich dat dit geen goed iets was. Hoewel zij snapte dat dit voor RiverClan was, konden anderen dat misschien niet gebruiken. Zij was slimmer dan velen. Ze zou de ander in de rivier moeten gooien.

Alles draaide en was een waas om haar heen. Ze wist niet goed wat ze moest denken. het was enkel nog de woorden van de riverclan poes die haar bereikten. "Je was onnodig," Een zin die ze wel vaker had gehoord. Ze was gepest geweest als apprentice. Gekleineerde en achtergelaten door alles wat ze ooit lief had.. Ze was een stil niemand geworden. "We zouden elkaar opnieuw tegen gekomen kunnen zijn in een gevecht, waar jij misschien iemand van mijn Clan vermoord zou hebben. Het is voor RiverClan." Ze snapte de uitleg van de ander... maar zij zou nooit iemand kunnen vermoorden. Was het dan niet duidelijk dat ze niet kon vechten of al helemaal niet was gemaakt voor het vechten. toch vertraagde haar ademhaling, ontspande haar spieren zich en met de seconde voelde ze steeds meer bloed uit haar nek komen. tot ze zelfs dat iet meer voelde... en ze het leven erbij liet.

De ademhaling van de ander vertraagde: steeds minder scherp ging de borst van de ander op en neer, nadat deze helemaal ophield met bewegen. Rose pakte de witte kattin in haar nekvel beet, en begon haar naar de gorge te slepen. Hier aangekomen twijfelde ze geen seconde om de WindClanner erin te gooien. Ze keek hoe het lichaam naar beneden viel, en knikte. Nu enkel de bloedsporen nog een reden geven.
Met een grote vogel tussen haar tanden trippelde ze terug naar de plek, waar het bloed nu wat meer opgedroogd was. Ze legde het beest hier neer, en klauwde het vervolgens open. Dit zou nu de reden zijn van de grote hoeveelheid bloed, en de geur van verse prooi overstemde die van WindClan. Rose keek naar haar borst, die nog bebloed was. Die zou ze moeten schoonmaken. Ze draaide zich om en begon op haar weg naar de rivier, waar ze zichzelf zou schoonmaken, zonder nog een blik terug te werpen op het tafereel.

- topic uit