I will be your guardian angel if you protect them♪

(topic tussen zijn geboorte en die van zijn gezonde siblings in)

Hij neuriede zachtjes, waardoor de melodie zich over het veld verspreidde. De geur van bloesem zat in zijn neus terwijl hij zich met gekke sprongetjes voortbewoog. Hij liep expres niet normaal, hij was graag de grapjas. Hij wist dat hij serieus moest zijn en dat dat van hem werd verwacht, maar soms lukte het hem niet. Een vlinder schrok op toen hij er bijna bovenop sprong en fladderde even rond zijn kop. Hij glimlachte, voordat hij zijn blik naar beneden richtte. Hij was gestopt met neuriën terwijl zijn moeder in een nest van de medicine cat’s den verscheen, vechtend voor haar leven. Ze zou niet dood gaan, want het was haar tijd nog niet. Toch vond hij het lastig om te zien en stiekem was hij jaloers, jaloers dat de andere kittens wel bij haar mochten blijven. Hij mocht ook niet jaloers zijn, maar hij mocht zo veel niet. “Lizard.” Zei hij plots, al voordat ze voor hem verscheen.

[&Lizardpath]

I will be your guardian angel if you protect them♪ PklB3P8q_o

L
I
Z
A
R
D

De Medicine cat apprentice was voor de eerste keer, in de afgelopen dagen, nog eens vroeg gaan slapen. Brindleleaf lag nog steeds in haar den. Lizard vertikte het om haar al weg te laten gaan. Ze had een kat liever wat te lang in haar den, dan dat ze hen te vroeg weg stuurde en ze de dag nadien al terug verschenen. Of nog erger, dat ze niet meer verschenen. Nadat ze de poes nog enkele kruiden had gegeven, had ze besloten om voor één keertje eens wat vroeger te gaan slapen. Als er iets gebeurde zou ze het snel genoeg horen.

Haar naam klonk echter al snel. “Lizard.” De poes opende haar ogen en keek half slaperig rond zich heen. Ze knipperde nog een paar keer toen ze doorhad dat ze niet langer in haar den was. Tja, eigenlijk was ze wel in haar den, maar de den had gewoon een heel vage gloed. Het licht dat van buiten kwam was zo fel, dat er niets van de buitenwereld te zien was. Het was bijna alsof de sterren van Starclan voor haar nest stonden te gloeien. Lizardpaw vernauwde haar oogjes tegen het felle licht en liet haar blik terug in haar den gaan. Iets of iemand had haar geroepen, maar wie?

The truth is balance.
However the opposite of truth, which is unbalance, may not be a lie.

I will be your guardian angel if you protect them♪ Js8wI38

:.:

Toen de zwart-witte kattin voor hem verscheen trok hij iets met zijn oortjes. Toen kwam er een brede glimlach om zijn lippen en trippelde hij een rondje om haar heen, om vervolgens voor haar te gaan zitten. “Je zorgt heel goed voor haar.” Hij knikte naar het wazige beeld van zijn moeder. “Voor mama.” Hij wist dat hij haar moest vertellen, waarvoor ze naar hem toe had moeten komen. Dat gebeurde niet zonder reden, maar ze hadden hem niet precies verteld wanneer. Ja, zo snel mogelijk. Hij zou het wel vertellen, uiteindelijk… Hij greens ondeugend.

L
I
Z
A
R
D

Er viel haar al heel snel een kleine kitten op, een kitten die zich nog geen twee dagen geleden bij Starclan had gevoegd, en die ze dan ook direct herkende. Everkit. Voor het schriele hoopje vacht van toen, zag hij er nu zeer goed uit. Zijn vacht blonk en zijn oogjes glommen van het leven. Even beet de poes op haar lip. Dit was de allereerste keer dat ze een kitten uit Starclan ontmoette. Ze had al vaker wazige beelden gezien, maar die leken altijd te verdwijnen als ze hun richting uit keek. Ze volgde de kitten, die een rondje om haar heen liep, met haar ogen. Lizardpaw liet haar kopje iets zakken toen de kitten voor haar ging zitten. “Je zorgt heel goed voor haar.” Ze volgde zijn blik naar Brindleleaf en sloot even haar ogen bij zijn volgende woorden. Zij was de eerste en enige kat, behalve de Starclankatten, die zijn stem hoorde. Normaal was het de moeder, die over het dolle heen was omdat haar kitten zijn eerste woord kon uitspreken. "Voor mama." Even ging haar mondhoek de lucht in en keek ze de kitten terug aan. "Dat is mijn taak." mauwde ze met een glimlachje. Ze zou alles voor de clankatten over hebben en misschien wel een beetje meer voor Brindleleaf. Zij had haar in haar laatste kittenmaanden namelijk verzorgd en bij gestaan. Lizardpaw hield haar kopje zachtjes schuin bij het zien van de grijns op de snoet van Everkit. Starclan katten verschenen meestal niet zonder reden. Waarom was hij hier eigenlijk? Ging er iets gebeuren? Zou iemand zich binnenkort bij Starclan voegen? "W-wat is er?" mauwde de poes wat ongemakkelijk, niet wetend wat voor de nieuws de kitten zou brengen.

The truth is balance.
However the opposite of truth, which is unbalance, may not be a lie.

:.:

Hij knikte langzaam toen ze zei dat dat haar taak was. “Ja dat is zo, maar het is altijd wel fijn om te horen toch? Complimenten houden die taak levend.” Hij wilde dat ze wist dat hij haar dankbaar was, ook al was het haar taak. Hij zag dat ze om zijn moeder gaf, net als hij dat deed. Zijn aandacht verplaatste naar de vlinder die hij eerst opgeschrikt had. De vlinder fladderde naar Lizardpaw toe en ging heel eventjes op haar kop zitten. Hij glimlachte en keek de kattin weer aan. “Vlinders staan voor leven.” Miauwde hij zachtjes. “Ik krijg nog meer siblings, over een paar dagen. Wees erop voorbereid.” Toen werd zijn blik ietsje donkerder en gleed er een koude windvlaag over hun rug. “Zorg dat je jouw kruidenvoorraad goed op peil houdt, er zit nog meer aan te komen.” Even klonk het geluid van krijsende katten op de achtergrond, voordat zijn ogen weer oplichten en de glimlach terug kwam.

L
I
Z
A
R
D

“Ja dat is zo, maar het is altijd wel fijn om te horen toch? Complimenten houden die taak levend.” Ze glimlachte bij zijn woorden en knikte veen dankbaar naar hem. Het waren inderdaad de complimenten die haar sterk hielden, die elke Medicine cat sterk hielden. Een vlinder verscheen in het felle licht van de ingang van haar den en fladderde naar haar toe. Ze probeerde haar blik op het beestje te richten, maar dit werd nogal moeilijk toen deze op haar kopje ging zitten. Even keek ze wat scheel, waarna ze terug naar Everkit keek. “Vlinders staan voor leven.” Haar oortjes draaiden wat meer naar voor, waardoor de vlinder terug verder fladderde in haar den. “Ik krijg nog meer siblings, over een paar dagen. Wees erop voorbereid.” De glimlach die op haar snoetje verscheen, verdween al snel. Een koude windvlaag gleed over hun rug en met dat gebeurde werd het witte licht, dat bij de ingang van haar den te zien was, verduisterde geleidelijk aan. Lizard's vacht ging automatisch omhoog staan en haar grote ogen gingen naar Everkit, wiens blik ook donkerder was geworden. “Zorg dat je jouw kruidenvoorraad goed op peil houdt, er zit nog meer aan te komen.” Meer? Lizardpaw's oortjes gleden wat naar achteren bij horen van krijsende katten op de achtergrond. Met dat het geluid verdween, werd het weer een stuk lichter in de den. Het licht had weer zijn felheid terug en Everkit's oogjes glommen weer. Een glimlach was ook terug op zijn snoetje verschenen. Ondanks dat de kleine kater terug vrolijk was, was Lizardpaw alles behalve vrolijk. Een frons stond op haar snoetje. Dit kon wel eens haar eerste echte waarschuwing zijn van Starclan. Er zit nog meer aan te komen. Ze herhaalde zijn woorden in haar kopje. De kruidenvoorraad moest op peil gehouden worden. Als ze de juiste link maakte met de twee zinnen, betekende het dat er niets goed op hen af zou komen. Ze knipperde even met haar ogen en probeerde terug een kleine glimlach op haar snoetje te krijgen. "Ik zal me erop voorbereiden." was haar antwoord en even ging haar blik naar Brindleleaf. Zowel op de geboorte van Everkit's siblings, als op wat er nog komen zou.

The truth is balance.
However the opposite of truth, which is unbalance, may not be a lie.

:.:

Het had indruk op haar gemaakt, natuurlijk had het dat. Het had altijd indruk op katten die zich nog niet bij StarClan hadden gevoegd. Zelfs voor de katten die ze vaker lieten komen. Het zou nooit gewoon worden, maar hij wist niet beter. Hij had zijn ogen in StarClan open gedaan en had de wereld nooit gezien. Hij knikte haar toe en greens toen. “Ik had ook niets anders verwacht.” Hij zakte wat door zijn pootjes en sprong over haar heen, om daarna weer met een ondeugende fonkeling voor haar te verschijnen. “Vergeef mijn vader.” Zei hij toen plots serieus. “Vergeef hem zoals StarClan hem ook vergeven heeft. StarClan heeft haar deel gepakt en zijn schuld is ingelost.” Hij keek even naar het gras wat zachtjes zijn poten streelde.

L
I
Z
A
R
D

De poes glimlachte zachtjes toen hij meldde datt hij niets anders verwacht had. Het was vreemd om dat uit de mond van een kat te horen wiens leven, hier in de clan, niet langer dan enkele luttele seconden was. Elke kat die zich bij Starclan voegde leek ook de wijsheid van het hele bos mee te krijgen. Van welke clan ze eerder ook waren, iedereen wist alles. Een grote macht was dat. “Vergeef mijn vader.” Ze fronste even bij zijn volgende woorden. Ze had enkele vermoedens over de vader van de kittens van Brindleleaf, maar had haar vermoedens nooit luidop tegen iemand vertelt. De kat waar ze zulke dingen normaal tegen zei, was juist de kat waar ze vermoedens over had. Ze had dan ook niets gezegd. “Vergeef hem zoals StarClan hem ook vergeven heeft. StarClan heeft haar deel gepakt en zijn schuld is ingelost.” Starclan had zijn schuld ingelost bij de kater. Deze woorden bevestigde haar vermoedens alleen maar. Toch vond ze het vreemd, jammer dat Starclan de straf van de kater zo moest inlossen, en zij haar trainingen hierdoor alleen had moeten verder zetten. Ze zei dan ook niets en knikte enkel dankbaar naar de kitten.

The truth is balance.
However the opposite of truth, which is unbalance, may not be a lie.

:.:

“We weten dat jij het aankan.” Zei hij alsof hij haar gedachten kon lezen. Even gleed zijn blik naar het vage beeld van zijn moeder, hij wist dat hij haar heel erg pijn ging doen door dit te zeggen. Het was zijn gevoel en geweten die in tweestrijd waren, maar hij wist dat hij het moest zeggen. Zijn blik vestigde zich weer op Lizardpaw. “Sparrowfeather is de vader van al mama’s kittens.” En daarmee verried hij het grootste geheim van de lapjespoes. StarClan had een nieuw pad in petto en daarom had hij het aan Lizardpaw moeten vertellen. Je zag hem even op zijn onderlip bijten, voordat hij slikte en een keer met zijn staart zwiepte. Meteen vervaagde het beeld van de medicine cat’s apprentice en stuurde hij haar terug naar WindClan.

De poes glimlachte even bij wat de kitten als eerste zei. Er waren niet veel katten die haar zulke complimenten gaven. Everkit, die even naar Brindleleaf had gekeken, liet zijn blik terug naar haar gaan e opende zijn mondje. “Sparrowfeather is de vader van al mama’s kittens.” Het was die zin die haar ogen liet openen. Mouse en Quiet waren dus zijn kits? Lizard fronste. Ondanks dat ze het eigenlijk al wist van die ongeboren kittens van Brindleleaf, was dit toch net iets anders. Nog een enkele blik kon ze op Everkit richten voordat hij, en het felle licht om hem heen, verdween. Het vage beeld van haar nest werd helderder. Lizardpaw hield haar blik op de plek gericht waar de kitten net nog gestaan had, waarna ze kort even naar Brindleleaf keek. Waarom had de poes dit eigenlijk geheim gehouden?

The truth is balance.
However the opposite of truth, which is unbalance, may not be a lie.

:.: