He's never coming back

Onderwerp: He's never coming back di 14 jun 2016 - 14:49

Young men standing on the top of their own graves
Wondering when Jesus comes, are they gonna be saved
Cruelty to the winner, bishop tells the king his lies
Maybe you're a mourner, maybe you deserve to die

Zijn poot steekte.. Het irriteerde hem dat er een knak in zijn staart zat. Zijn humeur was er nou niet bepaald beter op geworden sinds het ongeluk. Maar nog altijd weigerde hij om of te rusten in Mistpaw's den of om te vertrekken naar de Eldersden zoals hem al eerder aangeboden was. Absooluut niet. Hij was een warrior. Hij had al eens eerder iedereen in de steek gelaten, dit kon hij niet opnieuw over zijn 'hart' verkrijgen. Het had hem al lang genoeg gekost om te beseffen dat hij niet echt slecht was. Er was niet zoiets als goed of slecht. Hij was gewoon bitter geweest. Onstabiel en vol woede. Maar sinds de dood van zijn broer had hij meer en meer aan zichzelf gewerkt. Zichzelf opnieuw uitgevonden en kon nu met zekerheid zeggen dat mentaal gezien hij genezen was. Hoewel hij de littekens van zijn daden altijd met zich mee zou dragen. De levens die hij genomen had zou hij nooit kunnen vergeten. Daar zorgde ze zelf voor elke nacht dat hij opnieuw wakker schoot de gezichten herinnerend. Maar het was zijn last. Op zijn schouders. Niemand hoefde die pijn met hem te delen. Maar naast zijn verleden. Naast zijn pijn, was hij wel een Thunderclan warrior. Trots en krachtig. Hij zou zijn vriend Silverstar nooit in de steek laten. Als hij elder zou moeten worden kon hij nog beter zichzelf nogmaals voor de monsters gooien. Nee hij kon nog jagen en zich nog voort bewegen. En niemand die het zou moeten durven om hem anders te vertellen.

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Door het hele gedoe met Shadowclan, had Silverstar nauwelijks de tijd gehad om goed met Dangerdance te praten over wat er zich nou echt had afgespeeld. Hij spotte de warrior als snel in het kamp en stapte op hem af, zijn blik op zijn achterpoot gericht om te zien hoe erg de schade was. Er zat een opvallende knik in zijn staart en de poot was nog opgezet van de klap. Hij stopte en groette zijn clangenoot door even met zijn lange staart naar zijn chagrijnige kop te zwaaien. "Hey," begon hij om zijn aandacht te trekken. "Wil je me de volgende keer even waarschuwen als je besluit jezelf voor een monster te gooien?" Er klonk een licht verwijt in zijn stem, maar ook een hint van sarcasme. Het was Silverstar nog altijd niet duidelijk wat er nou precies gebeurd was. Mistpaw had gezegd dat hij de poot waarschijnlijk nooit meer goed kon gebruiken, maar hij leefde nog, en daar was hij dankbaar voor. Ze hadden misschien niet het makkelijkste verleden, maar Dangerdance was een goede vriend geworden, en hij zou het vreselijk vinden als de kater ineens zomaar het leven uit zou stappen. Maar, hij was een taaie, net als zijn broer was geweest, Starclan zij dank.

STORY BEHIND

Een veel te bekende, soms irritante, maar vooral geliefde stem liet de bengaal langzaam opkijkend. Zijn diep groene ogen richtend op de bleke van de kater terwijl hij even langzaam knipperde. De woordne liet hij even in stilte tot zich door dringen voor er een halve grijns op zijn lippen gleed. "Misschien moet je dan maar een muur bouwen tussen ons en Shadowclan, zodat je 'kinderen' niet naar hun geboorteclan proberen te kruipen." Mompelde hij rustig en strekte zijn poot even uit en zuchtte zacht. "Ik moet zeggen, overall. De queens overdrijven enorm met hoeveel pijn monsters doen."

Onderwerp: Re: He's never coming back wo 7 sep 2016 - 10:59

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

De grote zilvere kater ging rustig zitten en trok even met zijn oren toen hij de opmerking van Dangerdance hoorde. Er verscheen een glimlach op zijn gelaat, maar ook een zorgelijke frons toen hij terugdacht aan het incident bij de grenzen. "Dat zou niet eens zo'n slecht idee zijn.." beaamde hij mompelend. Al was het maar om iedereen van dat verdomde monsterpad te houden. Hij schudde even met zijn kop toen Dangerdance het ongeluk probeerde weg te wuiven. Zijn poot zag er niet uit. Hij moest high zijn van de poppyseeds nu. "Je hebt geluk gehad," sprak Silverstar op ietwat serieuze toon. Er waren er genoeg die een aanval met een monster niet overleefde. "En Tallpaw ook." Silverstar was niet gek, hij wist dat Dangerdance zich nooit zomaar voor een monster zou gooien, dus moesten de woorden die hij had gesproken waar zijn geweest. Tallpaw had besloten een tripje te maken naar Shadowclan en Dangerdance had hem net op tijd weg kunnen trekken, waardoor hij zelf de klap had moeten opvangen. Er viel even een korte stilte, waarna hij zijn blik weer even schuin op Dangerdance wierp. "Wat is er nou werkelijk gebeurd, Danger?" vroeg hij toen. Het werd tijd dat hij eens het hele verhaal hoorde.

STORY BEHIND

Onderwerp: Re: He's never coming back wo 7 sep 2016 - 15:33

Hij wou niet horen dat hij geluk had gehad. Hij wou niet horen dat het een wonder was of dat hij een heldendaad vertoond had. De kater had gedaan wat ieder fatsoenlijk warrior zou doen. Wat zijn broer zou hebben gedaan.. Al wat hij wou was zijn rust en snel het gevoel in zijn poot en staart terug maar zelfs Mistgaze zei dat dat een hoop was die hij eigenlijk moest laten varen. Toen zijn leader vroeg wat er werkelijk gebeurd was sloeg de kater zijn blik omlaag naar zijn grote poten. "Tallshadow probeerde Tallpaw over te halen de thunderpath over te steken." Begon hij langzaam en staarde op naar zijn leader. "Dat zielige excuus voor een deputy probeerde een apprentice te vermoorden zonder rede."