Path of sins

Tallpaw was de laatste tijd vaker en vaker gaan trainen met Sinclaw, zijn moeder. Sinds de dood van Brightspots, had hij het moeilijker gehad met het zoeken van zijn eigen plekje. Bright was degene geweest die hem altijd op het goede spoor hield, trouw aan Thunderclan, maar na haar dood was hij beginnen twijfelen. Sinclaw had hem ook duidelijk gemaakt dat zijn loyaliteit bij hààr lag, niet bij Thunderclan, niet bij Shadowclan. Hij had zich daar lang tegen verzet, maar nu leek hij de 'klik' gemaakt te hebben. Hij volgde haar nu blindelings, vertrouwde haar. De aanwezigheid van Bloodclan had hier ook toe geleid. Ook vandaag was hij op weg naar de grens van Shadowclan. Zijn blik was behoorlijk strak de laatste tijd, iets wat normaal niet echt in zijn aard lag. Eenmaal bij de grens, het Thunderpath, hield de kater halt. Zijn ogen gingen naar de overkant van het Thunderpath, waarna hij verder langs de zwarte strook liep, naar de plek waar hij en Sinclaw vaak trainden. Die plek werd amper gecontroleerd door Thunderclan en Shadowclan, de perfecte plek dus. Zijn geur en die van Sinclaw hingen hier zelfs nog vaag in de lucht, al waren het niet enkel die geuren. Een derde, sterkere, geur bereikte zijn neusgaten. Tallpaw's oren schoten naar voren. Dit was het moment om rechtsomkeer te maken.

Eerste post voor Tallshadow

Tallpaw draaide zijn kopje om naar de grote bruine kater waar hij de geur nu aan kon linken. Duidelijk een Shadowclan geur, die geur kende hij uit duizenden. "Op een missie?" Even trok hij met zijn oor, nadenkend over wat hij moest zeggen tegen de kater, die hij heel vaag al ergens gezien had maar waar hij geen naam op kon plakken. "Op jacht," mauwde de kater uiteindelijk tikte even met zijn staart op de grond. "En toen rook ik plots een vreemde geur." ging hij verder. De kater voor hem zou hem waarschijnlijk niet kennen als de zoon van Sinclaw, dus dat was even goed meegenomen. Hij liet zijn kopje lichtjes zakken. "Moet jij niet iets nuttigers gaan doen, dan hier te staan praten met een apprentice?" Vroeg hij vervolgens met een iets stevigere stem. Ze stonden dan wel net op de grens, maar dat maakte voor Tallpaw niet uit.

Deze aanpak werkte dus niet, tijd om iets anders te proberen. De kater voor hem had zich neergezet, maar Tallpaw bleef netjes staan waar hij stond. Zijn, eerder gespannen, houding werd iets zachter en zijn ogen gingen kort naar de grond, alsof hij toegaf aan de kater dat hij fout zat. "Ik wilde gewoon het Thunderpath van dichtbij bekijken," mompelde de kater zachtjes, maar overtuigend. De grens die tussen Thunderclan en Shadowclan lag was het Thunderpath, dus het klonk logisch dat hij naar hier was gekomen. Voorlopig hield hij de rol op zich van een nieuwsgierige apprentice die de grenzen aan het exploreren. En omdat hij zijn hele leven al had moeten liegen wat betrof zijn uitstapjes naar Shadowclan gebied, ging het acteren hem nu ook vlot af. "Mijn mentor komt liever niet hier in de buurt, maar je moet het toch zien om te geloven?" Tallpaw's oortjes schoven lichtjes, bijna beschaamd in zijn nek. Zijn ogen waren terug op de grond gericht. Acting skills.

De apprentice richtte zijn kopje terug op naar de grotere kater, wiens naam hij nog niet wist. "Welke pussy van een mentor durft dat nou niet?" Snowdrop was zijn mentor, maar hij zei maar niets over haar. Snowdrop was namelijk niet zoals hij net beschreven had. Hij negeerde de vraag dan ook totaal en gaf er geen aandacht aan. "Als je het dan toch zo graag wilt zien, moet je het van onze kant bekijken, want dat geeft een beter overzicht," Even hield hij zijn kopje schuin. Tja, maar ik heb het Thunderpath al van die kant gezien. Een frons verscheen op zijn snoetje, verder gaand in zijn rol. "Clankatten mogen toch niet de grens over steken. Is dat niet tegen de warrior code in?" Het puntje van zijn staart verried zijn irritatie. Waarom ging deze kat niet gewoon weg zodat hij verder zijn gang kon gaan.

Een lijstertje zat op de grond. Het beestje was misschien dan klein maar groot genoeg om een apprentice buik mee te voeden. Thornfang observeerde zijn omgeving in een kort moment en klom vervolgens geruisloos in een boom, naar een lage tak. Hij klom stilletjes en voorzichtig over de lage tak, wat hem prima af ging, ondanks zijn dikke, volle vacht. Boven de lijster, die niks vermoedens een insect op aan het peuzelen was, liet hij zich naar beneden vallen. Poten uit gestrekt, nagels uit geslagen en recht naar beneden. Hij vouwde zijn poten om het beest heen en plaatste meteen zijn kaken om het nekje van de lijster. Dood was het beestje. Zonder dat het dier ook maar een geluidje had gemaakt. Vervolgens begroef hij het beestje om weer verder te gaan. Dit keer drong de geur van spitsmuis zijn neusgaten binnen. Deze leidde naar het Thunderpath, waar hij niet heel ver vandaan was. Maar toen hij daar aan kwam drongen twee andere geuren zijn neus gaten binnen. De geur van de deputy en de geur van Thunderclan. Hij hoorde nog net de woorden die er gewisseld werden. "Hmm, Tallshadow. Ik denk niet dat iedereen het er even mee eens is als jou dat deze apprentice het Thunderpath van deze kant komt bekijken. Ik, namelijk, ben dan van plan om zijn staart er af te bijten," miauwde Thornfang toonloos. Een droge blik op Tallshadow gericht.

Tallpaw liet zijn kopje iets zakken toen de kater voor hem voor een kort moment niets zei. Hij wist niet wat er in de kop van de warrior om ging. De apprentice's ogen schoten naar een andere warrior die plots in zijn ooghoek verscheen. Een lichte onzekerheid kwam bij hem naar voren, niet wetend wat dit allemaal wilde voorstellen. "Hmm, Tallshadow. Ik denk niet dat iedereen het er even mee eens is als jou dat deze apprentice het Thunderpath van deze kant komt bekijken. Ik, namelijk, ben dan van plan om zijn staart er af te bijten," Hij vernauwde zijn oogjes bij de woorden van de nieuwe kater. Alsof dat zou lukken. Waarom kwamen ze niet gewoon naar zijn kant van het Thunderpath? Dat was evenveel moeite. "Je hoort het, mijn warrior denkt niet dat je durft," Mijn warrior. De kater herhaalde de twee woorden van de kater, in zijn kop. Dat betekende dus dat de kater voor hem, die hij eerst als gewone warrior beschouwde, geen gewoon rang had. Pffh, hij dacht dat hij het niet durfde. Ze moesten eens zien wat hij allemaal durfde. Tallpaw was jong en naïef, iets wat ook duidelijk te zien was, want hij zette al snel een stap naar voren. Ongeacht wie er aan de overkant stond. Er was niets te zien op het Thunderpath, dus maakte Tallpaw aanstalten om verder te lopen, richting de Shadowclan border.

Danger had geen excuus waarom hij hier in de bosjes lag te staren naar het schouwspel dat zich voor hem uitspeelde. Hij was enkel geinterreseerd geweest wat de jonge kater met half Shadowclan bloed vna plan was om te doen. Zijn moeder had gesproken over dat de jonge Tallpaw een kit was van Silverstar iets wat Danger nog altijd niet in zijn hoofd kon krijgen hoe de jonge Tallpaw dan ook op zijn 'vader' leek. En daarnaast, dat waren niet dingen waar Dangerdance zich mee bezig wou houden. De clan leefde in het hier en nu, niet in het verleden en wat nu belangrijk was was dat de jonge kater een stap op het harde thunderpath deed na de uitdaging van de twee shadowclan katten. Dat was het teken waarop Dangerdance zijn breed gespierde lichaam uit de schaduwen drukte en richting de thunderpath stapte. "Tallpaw kom daaraf nu." Gromde hij hard en ijskoud voor zijn ogen naar de twee shadowclanners schoten. "Hebben jullie niets beters te doen. Zeker jij. Deputy." Mompelde hij ijskoud naar Tallpaw toestappend.

De reactie van Tallshadow liet Thornfang merken dat hij dus iets van plan was. Thornfang kon Tallshadow niet altijd even goed inschatten wat mijn acties betrof, daarbij begreep hij gewoon niet waarom Innerstar hem tot deputy had benoemd. Maar het was zoals het was en Thornfang respecteerde zijn moeder. Goed, nu wachtte hij Tallpaw's reactie af en hij reageerde precies zoals verwacht. Hij werd uitgedaagd en ging er op in. Tallpaw plaatste een poot op de thunderpath en stond binnen no time in het midden van de thunerpath, maar dat werd verpest door de stem van een oudere Thunderclan warrior. Hij vernauwde zijn ogen en trok zijn lip op. "Een iets respectvollere toon naar de deputy is niet strafbaar, hoor," gromde Thornfang, recht naast de deputy staand. Maar toen kwam er een een monster op razende tempo richting Tallpaw, die midden op het Thunderpath stond. Het was, of naar Shadowclan territorium toe springen of zich omdraaien en terug naar Thunderclan. Maar wat was sneller?

Tallpaw was net in het midden van het Thunderpath toen een luide stem achter hem klonk. [i]["Tallpaw kom daaraf nu."/i] De apprentice hield automatisch halt en draaide zijn kopje om. Zijn oren zakten deels in zijn nek bij het zien van Dangerdance. De woordenwisseling die volgde ging aan hem voorbij. Een was namelijk een geluid dat zijn aandacht trok. Tallpaw's haren schoten overeind bij het zien van dat grote monster dat op hem afkwam. Zijn ogen werden groot en hij zakte automatisch wat door zijn poten. Het drong nogal laat tot hem door dat hij daar best weg kon lopen. Hij stond al in de richting van Shadowclan. Het was dan ook logisch naar die kant te lopen, maar ging hij daar wel op tijd geraken? Hij zette zijn poten in beweging. De lengte tussen de grens werd kleiner, maar het monster kwam nog sneller dichterbij dan dat hij de grens zou bereiken.

Het was lang geleden dat de grijze poes zich nog buiten de veilige wanden van het kamp had gewaagd. Maar na al die tijden niets te doen had ze zichzelf gedwongen om haar lichaam door de kamp uitgang te bewegen. En hier stond ze nu dan, naast de grenslijn. Iedere keer als er een monster voorbij zoefde werd de drang groter om enkele pootstappen opzij te gaan.. Zou ze het niet gewoon doen.. Of..? Maar nog voordat ze de kans kreeg langer na te denken hoorde ze een luide schreeuw. Meteen schoot ze in actie, naar het geluid toe rennende. Te laat merkte ze het gestalte van Tallshadow op. Haar volledige aandacht lag bij de grote kater die zich op het donderpad bevond. "Muizenbrein!" siste ze, het feit dat ze zelf deze actie nog geen minuut geleden wou ondernemen volledig vergetende. Zonder er bij stil te staan rende ze het pad op, met al de kracht die ze had de kater er van af slepende.

Het moment dat die monster in beeld was gekomen was het allemaal zo vreselijk snel gegaan. Tallpaw had daar gestaan. Tallpaw werd door Dangerdance op Shadowclan territorium geduwd en vervolgens werd de poot van de senior warrior plat gereden, wat maakte dat hij niet langer meer senior warrior was. Arme kater. Maar nee, dit was echt vreselijk. Thornfang stond als verstijfd en keek er naar. Vervolgens keek hij met lichte paniek in zijn ogen naar Tallshadow. En toen kwam Littlestream, zijn zusje. Zijn nest genootje. Ze rende het Thunderpath op, waarop Thornfang meteen ook reageerde en haar hielp om de kater van de weg te krijgen. Vooral omdat in de verte alweer gerommel weerklonk van een monster. Toen dat gelukt was stond hij daar nog steeds versteld. "Euhm.. eh.." hij wist geen woord uit te brengen. Hij dacht aan de arme kater, aan Silverstar en aan Innerstar en alle gevolgen die dit met zich mee zou brengen. En hij wierp kort een licht boze blik op Tallshadow. Hij was dit nota bene begonnen. Hij had Tallpaw uitgedaagd.

Geen idee waarom ze hier ronddwaalde. Ze leek een heldere dag te hebben, niet teveel mist voor de ogen, zoals ze het zelf noemde. natuurlijk zag ze niks scherp, maar het leek erop dat haar oren er wel beter op werden. Ze hoorde elk monster voorbij razen, ookal scheidde een strook bomen en nog een stukje gras haar met het Thunderpath. De stinkende geur verdrong alles wat haar goed lag en even zuchtte ze luid toen een donderend geluid weer hoorbaar was. Een kreet sneed door de lucht... Wel meteen keek ze op. Dat hoorde niet. De grijs-witte poes schoot meteen in actie en vloog als het ware naar het geluid toe. Een schemering van kleuren en vlekken schoot voorbij aan haar ogen, tot ze stilstond voor het Thunderpath. Wel meteen kon ze de scherpe geur van bloed onderscheiden met dat van de stinkende monsters en toen ze dan ook iets zag wat leek op een gewonde, twijfelde de poes geen seconde. Ze stoof de baan over en hielp de grijze kat met het dragen van de gewonde naar de kant. Snowdrop was een sterke kat, ze kon dit zeker aan. Toen ze de kant hadden bereikt keek ze even bezorgd op. De geur van Thunderclan lag in de vacht van deze kater. Dit was Dangerdance, een voormalige Skyclan warrior. Hij was aangereden door een monster. Ze had de grijze kattin al snel herkend als Littlestream, de vorige medicine cat van Shadowclan. "Zeg alsjeblieft dat hij te redden valt," haar stem klonk sterker dan verwacht. Toen de geur van een tweede Thunderclanner haar neus bereikte, keek ze schuin op. "Tallpaw!" zei ze meteen, duidelijk wat van slag. "Wat... Is hier gebeurd?" Ze stapte even terug van Dangerdance om de grijze kattin wat ruimte te geven en neeg meteen haar kopje naar haar apprentice om hem te onderzoeken. "Heb je iets?" Ze was duidelijk bezorgd. Waarom? Dat was ze altijd om katten... Ook om Dangerdance. Maar ze wist dat ze vanaf haar positie weinig kon doen.

-Sorry kon het echt niet laten xD Zeg als het teveel word tho, dan laat ik snow wel terug topic uit gaan ^^

De kater liep achter de geur van Tallpaw aan. Die was al een stuk verder met zijn training, en eigenlijk wilde hij aan de ander vragen of deze hem wilde helpen met jagen. Wat Rowanflight had gezegd - dat Tall een aantal ShadowClan maniertjes kende - was hij niet vergeten. Misschien kon hij er ook wat van overnemen? Hazel kreeg een redelijk verbaasde blik toen hij merkte dat de geur van zijn vriend richting het thunderpath ging. Wat moest hij daar? Had hij soms geheime ontmoetingen met een ShadowClanner? Als dat zo was, dan zou hij daar wat aan moeten doen. Alhoewel... Vriendschappen uit andere Clans waren niet verboden. Toen er echter meerdere geuren te ruiken waren, die allemaal dezelfde richting op gingen, kreeg hij een frons op zijn gezicht. Hij herkende de geur van Snowdrop als eerste, de voormalige deputy was een soort vriendin van hem. Als je het zo kon noemen. Het litteken op zijn schouder prikkelde lichtjes maar hij negeerde het. Wat was er gebeurd? De kater versnelde zijn pas en kwam na een korte tijd aan bij het stinkende pad. Een groep katten stond aan de overkant van hun territorium, ongetwijfeld ook ThunderClanners hadden zich daarbij gevoegd. Hazelpaw keek snel van de ene kant naar de andere, maar er leek geen 'monster' aan te komen. Hij had er nog nooit één gezien maar als hij op zijn Clangenoten kon vertrouwen - wat hij zonder twijfelen deed - waren ze groot en kon je ze niet missen. Dus stak hij met grote snelheid het pad over, dat raar aan zijn poten voelde, en voegde hij zich bij de groep katten. Zijn blik viel op een oudere warrior, Hazel dacht dat hij Dangerdance heette maar wist het niet zeker. Zijn blik gleed naar Tall, en hij zuchtte lichtjes toen deze ongedeerd was. Gelukkig. Vervolgens keek hij naar Snowdrop, onderzoekend of ook zij oké was. Hij drukte zijn vacht kort tegen haar aan. Ze was als een soort moederfiguur voor hem geworden in de loop van de tijd, ze was de enige hoge rang geweest die tijdens de overname van BloodClan ongedeerd bleef. Tot aan het einde. Toen had Claw haar ineens aangevallen, hij wist de reden niet goed. Maar hij haatte de kater erom. Zijn blik gleed terug naar de oudere warrior, er was iets mis met zijn poot. Het zag er niet goed uit. Zijn blik gleed naar de ShadowClanners. Hij had geen idee wie ze waren, maar één kater kwam hem ergens bekend van voor. Hij wist niet goed waarvan, en heel veel maakte het hem ook niet uit.