Search & hunt

Shy rende doodstil tussen de bomen door. Ze had geen specifieke reden, ze wou gewoon rennen. Ze had even gejaagd, en had haar prooi begraven op een gemarkeerde plek. Toen voelde ze plotseling de drang te rennen, en dat was ze gaan doen. Hoewel haar flanken brandden, stopte ze niet. Lichtelijk hijgend rende ze over de mossige grond, waar vele katten voor haar hadden gerend. Terwijl ze zo door het bos schoot dacht ze na over haar clan. Ze voelde zich slecht over het feit dat ze niet veel wist over hun relatie met de andere clans, ze was te druk bezig geweest met zichzelf. Shyrose, de domme, op zichzelf gerichte poes had zich te veel op zichzelf gericht en was de rest van de wereld uit het oog verloren. Maar niet langer. Omdat ze niet echt oplette waar ze rende was het een wonder dat ze nergens tegenaan was gebotst. Het volgende wat ze wist, was een bal haar, waar ze recht in liep. Zodra ze weer bij zinnen was krabbelde ze overeind en keek ze de andere kat aan. Snowdrop. Het was een poes waar ze altijd naar had opgekeken, een voorbeeld. Aardig, en een goede warrior. 'Het.. Het spijt me!' Piepte ze nog hijgend van het rennen, niet in staat haar stem onder controle te krijgen. Geweldig Shy, je eerste echt ontmoeting met een van je helden, en je verknalt het meteen!

Als antwoord op haar gestotterde verontschuldiging antwoordde de poes. "Dat is niet erg Shyrose, dat kan iedereen overkomen," De grote poes had een warme stem, waar Shy geen problemen mee had naar te luisteren. "Was je lekker aan het rennen? Moet vast een opluchting zijn na al de dingen die er zijn gebeurd de laatste tijd," Met een zucht keek Shy haar aan. Gelukkig had ze het begrepen. Het was een lastige tijd geweest, tijdens de overname. Ze had zich zo hulpeloos gevoeld. Ze had niks kunnen doen tegen de overname, en daar voelde ze zich schuldig over. Ze was toch een warrior? Ze had iets moeten doen, ze had moeten helpen. Ze schudde haar kop. Dit was niet iets waar ze nu over na moest denken. Plotseling vormde zich een vraag in haar hoofd, een die ze een tijd al had, maar nooit had durven vragen. 'Hey Snowdrop.. Hoe is het om een vacht te hebben?' Ze had zacht gesproken, maar nam aan dat Snowdrop het had gehoord. Blozend keek Shy naar haar poten, terwijl ze haar oren warm voelde worden. Had ze het wel moeten vragen?

De andere poes leek even verbaasd over haar vraag, maar antwoordde kalm. "Het is warm... Best irritant als het zo heel heet word hoor," Shy hield haar kop schuin. Zou dat echt zo zijn, of zij de poes het alleen maar om haar vrolijk te maken. Ze schudde zich kort en snel uit, Snowdrop zou niet tegen haar liegen, dus wat anders te doen dan het geloven? "En poef, dat schoonmaken kan ook echt een irritant jobje zijn..." Snow glimlachte naar haar, en neeg haar kop. "Moet je eens een geheim weten, Shyrose?" fluisterde de poes. Shy keek haar verbaasd aan, wat bedoelde ze? Waarom zou ze met haar no pun intended xD een geheim willen delen? Ze keek de andere poes strak en diep in de ogen, op zoek naar een spoor van wat deze had bedoeld. 'Ik..' Shy probeerde haar woorden goed uit te zoeken, niet zeker hoe ze het moest zeggen. 'Ik weet niet zeker of je het met mij moet delen..' Snappend dat het verschrikkelijk onbeleefd klonk, krabbelde ze een beetje terug. 'Ik bedoel, natuurlijk is het jou keuze, en ik zal je nergens van weerhouden, maar.. Ik weet niet of ik op een plek sta waarmee je.. Geheimen zou willen delen. Ik bedoel, waarom zou je iets willen delen met het buitenbeentje van de Clan?' Ze sprak steeds zachter en het laatste stuk was bijna niet hoorbaar. 'Maar misschien is dat juist de reden, ik kan het aan niemand doorvertellen..''