War on earth, Peace in heaven

Het zonnetje scheen heerlijk op haar halflange rode vacht, terwijl ze zich omdraaide op de platte steen die ze had gevonden. Nadat ze haar apprentice taken had afgerond, had ze besloten om nog wat te gaan jagen in de rivier, maar het zonnetje was te aanlokkelijk geweest om er niet in te gaan liggen baden. Een goede reden waarschijnlijk ook waarom ze Sunpaw heette. Ze snorde zachtjes, toen de zon de andere kant van haar vacht verwarmde. Al sinds jongs af aan was ze gek geweest op de zon, haar moeder had haar ernaar vernoemd toen ze als net geboren kitten de Nursery uit wilde kruipen en de zon tegemoet wilde gaan, in plaats van melk drinken bij haar moeder. Ze was ze een apprentice, bijna op de leeftijd om warrior te worden en was ze een slanke kattin geworden. Haar halflange vacht zorgde ervoor dat ze er wat steviger eruit zag dan dat echt de bedoeling was, maar zodra ze uit de rivier zou komen, zag je duidelijk dat ze eigenlijk erg slank was. Haar helder groengele ogen waren het enige wat men deed denken aan haar vader, want haar moeder had helder blauwe ogen die ze overduidelijk niet geërfd had. Sunpaw wist niet wie haar vader was, ze wist alleen van haar moeder dat het een geweldige kater was, die haar achter had gelaten op het moment dat ze zwanger was geraakt. Sunpaw snorde en draaide zich om, waardoor ze van de steen afdonderde en verbaast om zich heen keek. Rustig rekte ze zichzelf uit en zuchtte zachtjes. Daar ging haar middagdutje.

[+Shark]

Een gefrustreerde zwiep van zijn staart toonde aan dat hij weer geen enkel teken van Chawl had gevonden. Hij had bij de splitsing geprobeerd om een kant op te gaan, maar had moeten stoppen omdat een groot hek waar zelfs hij niet overheen kon klimmen zijn zicht had geblokkeerd en zijn doorgang daarmee ook. Shark kon nooit geloven dat het monster helemaal tot hier had kunnen geraken. Of het hek moest verschuiven en het monster doorlaten, maar dat leek hem vrij sterk. Maar dit was maar één van de zovele splitsingen die hij had geprobeerd. De andere splitsingen leidden weer naar andere paden die Shark nog niet eens had uitgeprobeerd, maar die hij wel overwoog om uit te proberen. Het was misschien al wel rustgevend dat één pad het niet was. De kater liet zijn klauwen diepe groeven maken in de bosgrond terwijl hij gefrustreerd door het woud stampte. Het liefste wilde hij nu bij zijn broertjes en zusjes zijn. Niet omdat hij steun bij ze wilde zoeken, maar zodat hij zijn woede op hun af kon reageren. Zijn klauwen over hun vachten kon halen en hun kelen door kon bijten met zijn abnormaal scherpe tanden. De kater schudde zijn hoofd. Het zou nu geen zin hebben om oude koeien uit de sloot te halen. Het belangrijkste was dat hij Chawl zou vinden. Straks, dacht hij. Straks zou hij weer opnieuw gaan zoeken en een andere splitsing proberen. Shark merkte dat zijn poten hem gebracht hadden naar het RiverClan territory. Hij kon zich herinneren dat hij hier ooit een poes had verleid en achter had gelaten toen ze zwanger was geworden. Het was allemaal veel te serieus geworden en Shark had de benen genomen. Hij hoopte dat de kittens in de buik van de RiverClan she-cat het niet overleefd hadden. Shark draaide zijn kopje en zag hoe een poes van de steen afdonderde en begon te lachen. ‘Dames en heren!’ riep hij honend. ‘Zie hier de geweldige RiverClan cats die schijnbaar niks anders kunnen dan van stenen afdonderen.’

Ze zuchtte zachtjes, nu was ze klaar wakker. Dan was het geen lol meer om weer verder te gaan slapen. Misschien moest ze maar terug gaan naar het kamp, voor het geval iemand haar zou missen. Ze schudde haar halflange vacht uit en draaide zich om weg te lopen, toen ze opeens een schaterlach hoorde. Haar oren zakte in d'r nek, toen ze de geur van Bloodclan rook. Achter haar stond een tabby kater, ouder dan haar en omringt door die afschuwelijke stank van Bloodclan. "Je bent op Riverclan grond, verdwijn en er zullen geen maatregels volgen," siste ze naar de kater toe, terwijl ze haar rug op bolde en haar staart uitzetten. Als ze dit in haar eentje zou oplossen, dan zou ze de held van Riverclan zijn, voor eventjes tenminste.

De prachtige poes voor hem – echt waar, ze was gewoon een heuse schoonheid! – leek zijn aandacht eindelijk op te merken en inwendig lachte Shark. Dit ging nog leuk worden. Hij schatte de poes niet ouder dan een moon of elf. Ze zou dus binnenkort een Warrior worden. Wat leuk voor haar. Jammer genoeg zou ze dat niet worden als ze een grote bek opzette naar hem en het toevallig niet overleefde. Hij zag al helemaal voor zich hoe hij zijn klauwen langs haar keel haalde en haar hier dood liet bloeden. Je moest ook nogal dom zijn als je een oudere Member van de BloodClan uit wilde dagen. Shark was nu nog niet zo oud, maar hij was wel één van de Members die qua kracht vrij sterk waren. Hij wilde niet opscheppen, maar hij had al vrij veel gevechten gewonnen en wist dat deze poes geen partij voor hem zou zijn. Hij lachte dan ook hoog en vals toen de poes hem uitdaagde. ‘Maatregelen?’ vroeg hij terwijl hij zijn stem expres laag hield zodat het net leek alsof hij doodsangsten uitstond voor haar. ‘Laat me niet lachen, poesje. Je bent nog niet eens een Warrior.’ Hij lachte. Als ze in de BloodClan had gezeten dan zou ze nu een Young One zijn geweest. Shark wilde haar vacht al helemaal rood laten kleuren onder zijn poten en wilde daar dan ook aan beginnen, maar er was iets wat hem tegenhield. Met samengeknepen ogen bestudeerde hij de poes nog eens goed. Hij herkende die vachtkleur ergens van, al kon hij het niet direct goed plaatsen. Misschien ooit van een poes die hij eerder had gezien of zo. In de BloodClan liepen er niet zo’n heel erg kleurrijke Young One’s en Members rond, dus dat kon het al niet zijn. Misschien in de ThunderClan ergens? Hij had genoeg lelijke katten daar zien rondlopen, hoewel hij haar nu niet bepaald onder de categorie ‘lelijk’ zou plaatsen. Ze had een mooi verzorgde vacht en ogen die leken te schitteren in de zon. ‘Waarschijnlijk ben je al even zwak als al die andere boskatjes hier,’ zei hij honend. ‘Ik heb al eens gevochten met een poes van deze Clan en die was ook niet normaal zwak.’ Dat hij had over de poes had waarmee hij destijds samen was geweest – maar waar hij zich niet eens van kon herinneren hoe ze er uit zag aangezien hij al best veel poezen had verleid, gelukkig niet allemaal zwanger – liet hij maar achterwege en met een zwiep van zijn staart wachtte hij of de poes hem ging aanvallen of niet.