Stay away from me

Enkele kittens liepen langs Argentkit heen, lachend. De tabby point kitten gromde en haalde uit met zijn poot. Ze moesten ophouden. Één kitten piepte verontwaardigd en spurtte er vandoor. Mooi, die waren weg. Met een duistere uitdrukking op zijn gelaat strompelde Argentkit weg bij de ingang van de nursery en ging ergens afgezonderd in het kamp liggen. Hij staarde voor zich uit, in gedachten verzonken. Hij was nog jong, behoorde te spelen, maar spelen was niet meer helemaal zijn ding, tenminste, niet met anderen. Wel met zijn twee nestgenoten of alleen, maar daar hield het ook mee op. Van anderen moest hij niks. Zeker niet na wat hem geflikt was. Niemand zou nog boven hem staan. Een mosbal rolde voorbij en hij keek niet naar van wie die was. De kitten kwam overeind en zette zijn nagels er in, waarna hij deze weg gooide en er achteraan sprong. Hij lette ondertussen goed op dat anderen hem niet gingen lastig vallen. Anderen moesten niet denken dat wanneer hij speelde, hij aandacht wou hebben van anderen.

OOC: Eerste post voor Redpaw

De rosse poes glimlachte lichtjes terwijl ze vanop een afstandje naar de spelende kitten keek. Hij speelde met een mosballetje maar leek ook de omgeving goed in het oog te houden. Redpaw raakte in gedachten verzonken terwijl ze naar de lichtgekleurde kitten keek - Argentki was zijn naam, dacht ze. ze was niet helemaal zeker - Redpaw was nooit echt een sociale kattin geweest, en ze had niet echt de gewoonte om in de nursery te komen wanneer ze er niet moest zijn voor taakjes. Ze vroeg zich af of ze zelf ooit kits zou hebben.. De rosse kattin hield van kittens, ze had dat moederinstinct - meer dan het warriorsinstinct. Maar wie zou er met haar kittens willen? Ze was niet sterk, ze was bang van alles wat bewoog.. Inclusief katers. In gedachten verzonken bleef de rosse poes naar de kitten staren, haar amberen ogen niet echt gefocust.

Het mosballetje stuiterde voor hem uit en Argentkit sprong er achteraan. Hij pakte het balletje vast in zijn bek en schudde deze fel heen en weer. Toen liet hij het op de grond vallen en keek er naar. Het mosballetje was geen balletje meer. Nu was het gewoon losse plukken mos. Het was dood. Hij hief zijn kopje op, opzoek naar iets anders om te doen. Echter viel een starende apprentice hem in het oog. Wat zat ze naar hem te kijken? Argentkit vouwde zijn oren in zijn nek en staarde terug met zijn zilver blauwe oogjes. Hij gromde lichtjes en deed een stap naar voren. De poes moest stoppen met naar hem staren. Hij wist wel dat hij een weesje was, verder was er niks bijzonders aan hem. Helemaal niks. Ja, eigenlijk wel, hij was de baas, anderen behoorde naar hem te luisteren.