Blind spots

Vole was nog geen dag geleden benoemd tot apprentice. Ondanks dat ze wat in de belangstelling had gestaan, omdat ze haar mentor niet direct vond, was ze terug haar vrolijke zelve. Omdat ze pas morgen op pad ging met haar mentor, had de apprentice besloten om nog even bij de elders langs te gaan. Digresseye, een grote grijze kater wiens ene oog weg was, vertelde haar altijd geweldige verhalen. Hij vertelde haar over de tijd waarin hij warrior was en alle indringers in Shadowclan territory wegjaagde. Ook vandaag had hij een verhaal klaarliggen. Hij begon zoals eender ander verhaal: "Lang geleden, toen ik nog een knappe warrior was..." Daar moest Vole altijd om lachen, iets wat de elder wel door had. Dat was ook de reden waarom hij daar altijd mee begon. Het verhaal van vandaag ging over een indringer die Digress nog nooit eerder in het territorium gezien had. Het was een klein monster op twee poten geweest, dat zomaar het Thunderpath verlaten had. Volepaw keek met grote ogen naar de elder. "Het monster zat achter me aan, ging sneller en sneller, zat amper een voslengte achter me aan," De goedgelovige Volepaw legde haar pootjes over haar kopje bij wat er ging komen. Ze had het verhaal al eerder gehoord, al een paar keer, maar nog steeds jaagde het haar angst aan. In dit verhaal verloor Digresseye namelijk zijn oog, en daarmee ook zijn zicht. Vole haalde haar pootje van haar snoetje af toen de elder zijn verhaal niet afmaakte. De grote kater had zijn blik namelijk op de ingang van de den gericht en knikte even. Volepaw draaide haar kopje automatisch om, om te kijken naar wie of wat hij knikte. Haar oortjes schoven naar voor bij het zien van Innerstar. "De leader wil natuurlijk het einde van mijn verhaal niet missen," lachte de kater warm. Volepaw draaide zich terug naar Digresseye en grinnikte even bij wat hij net gezegd had.

& Innerstar

Innerstar was terug gekomen van patrouille. Ze had twee stukken prooi gevangen, een konijn bij de abandoned badgerset en een veldmuis. Een prima jacht. Zeker omdat ze een konijn gevangen had, die zouden de elders wel lekker vinden. Ze had de veldmuis neergelegd op de prooistapel en nam de konijn mee naar de elders den, waar ze al toegeknikt werd door één van de elders. Ze legde het konijn voor hem neer. "Gegroet, Digresseye," miauwde ze met een glimlach, toen viel Volepaw haar op. "En Volepaw," voegde ze er aan toe. "Behoor jij niet te genieten van je apprentice schap?" Vroeg ze. Ze had niet verwacht van de kersverse apprentices dat ze meteen terug zouden keren naar de verhalen van de elders.

"Gegroet, Digresseye," De leader legde een prooi voor de elder neer en begroette hem, waarna Innerstar haar zag zitten. "En Volepaw," De jonge apprentice draaide zich terug om naar de poes en trok even met haar oortje. Een onschuldige glimlach verscheen op haar snoetje bij de volgende woorden van de leader. "Behoor jij niet te genieten van je apprentice schap?" Ze schudde direct haar kopje en trok haar mond open om een verklaring te geven, maar het was Digresseye die antwoord gaf ik haar plaats. "Ik wilde een verhaal vertellen en Volepaw was in de buurt." Gaf hij als vaag antwoord. Volepaw grinnikte zachtjes en sprong recht. "Digresseye was zijn verhaal aan het vertellen waarin hij zijn oog verloor!" mauwde de jonge poes enthousiast en draaide een rondje om zichzelf heen om even de elder aan te kijken, maar direct daarna terug de leader te kijken.

Volepaw trok met haar oortje en keek haar onschuldig aan. Innerstar schudde even glimlachend met haar kop en besloot zelf ook even te gaan zitten. Toen Innerstar vroeg of Volepaw niet moest genieten van haar apprenticeschap schudde ze met haar kop. Ze leek iets te willen zeggen, maar de elder was haar voor. Hij vertelde dat hij een verhaal wilde vertellen en dat Volepaw dus in de buurt was. Oftewel, Volepaw was het slachtoffer, al leek ze het niet vervelend te vinden. Digresseye was aan het vertellen over het verliezen van zijn oog en Innerstar herinnerde het zich nog. Zij was toen net een apprentice geweest. "Ah ja, dat is zeker een intenst verhaal," merkte ze op. "Nou, frist mijn geheugen dan ook maar op," zei ze met een glimlach op haar gelaat.

"Ah ja, dat is zeker een intenst verhaal," Haar oogjes glommen bij de interesse van de leader. De zwarte poes had zichzelf neergezet en glimlachte naar haar en Digresseye. "Nou, frist mijn geheugen dan ook maar op," De elder, voor haar, glimlachte en ging verder met zijn verhaal. "Het monster op twee poten was dus van het Thunderpath gegaan en reed achter me aan." hervatte hij zijn verhaal. "Uit het niets viel het monster om en viel de zwarte schim, die op het monster zat, op de grond. Mij had hij gemist, maar ik was nieuwsgierig geweest, wilde stoer zijn en kijken wat het was en dat is iets wat ik niet had mogen doen. Nieuwsgierigheid is op sommige momenten goed, maar je moet ermee oppassen." voegde de kater er nog aan toe, even een blik werpend op Volepaw. Op één of andere manier verwerkten de elders altijd onbewuste boodschappen in hun verhalen. Volepaw had er niet op gereageerd, maar keek enkel met grote oogjes naar Digresseye. "Niet het monster, maar de zwarte schim was degene die je had aangevallen." verduidelijkte de jonge poes. De elder maakte zijn verhaal altijd spannend met dat monster, maar uiteindelijk was het niet dat monster dat hem zijn oog had ontnomen. Het was een twoleg geweest. Toch vond Vole het nog altijd spannend. Ooit wilde ook eens een twoleg zien. Ze vond het gewoon zo spannend! "Wanneer gaan apprentices eigenlijk eens kijken bij de twolegs?" mauwde de poes dan ook, achtereen volgend op haar gedachten, en keek even kort van Digresseye naar Innerstar.

Digresseye hervatte zijn verhaal en Innerstar luisterde er naar. Ontspanning was ook niet verkeerd, zeker niet voor de Shadowclan leader. Ze zat er nog steeds best wel erg mee dat ze Ravenheart en Leopardgaze kwijt was, om alle andere stress en zorgen om haar clan maar niet te vergeten. Ze moest alles draaiende houden, straffen uit delen, overal van op de hoogte zijn en voor iedereen klaar staan. Dat was een zware en stressvolle taak om te hebben. Maar Innerstar zou niet anders willen, al wou ze Ravenheart en Leopardgaze zeker terug in haar leven en als ze dan toch bezig was, wou ze Fallentear, haar tweelingzus ook weer bij haar zijde hebben, want die poes miste ze intens. Maar nu luisterde ze naar het verhaal van Digresseye.
Het advies achter het verhaal klonk Innerstar maar al te bekend in haar oren en dat was zeker waar. Volepaw leek er duidelijk in op te gaan en verbeterde Digresseye zelfs. Innerstar glimlachte en zei geen woord terwijl ze luisterde. Maar toen kwam de onverwachte vraag van Volepaw waarop Innerstar fronste. "Niet," maakte ze duidelijk. "Jullie komen niet verder dan de grens van de twoleg place, oftewel, het einde van de Tallpines," maakte Innerstar direct duidelijk. "Je zal heus wel eens twolegs zien als ze in het territorium zijn, bij de Carrionplace bijvoorbeeld, maar zoek ze nooit op en laat je nooit zien, is dat duidelijk?" Maakte ze duidelijk aan Volepaw, hopend dat het ook echt helder was voor de apprentice. "Digresseye weet alles af van de gevaren van die wezens, of niet soms?" Zei ze, de elder er bij betrekkend.

"Niet," was het eerste antwoord van de leader. "Jullie komen niet verder dan de grens van de twoleg place, oftewel, het einde van de Tallpines," De jonge apprentice trok zichzelf recht en richtte haar oortjes naar voren bij wat de leader allemaal zei. Ze luisterde in stilte naar wat de poes zei, leek echt aandachtig, maar het werd niet opgeslagen in haar kopje, wat wel vaker gebeurde de laatste tijd. Steeds vaker. "Digresseye weet alles af van de gevaren van die wezens, of niet soms?" Volepaw fronste even bij wat de poes zei. "Welke wezens?" vroeg de poes plots. Het leek alsof ze niet geluisterd had, maar de poes viel letterlijk uit de lucht. Het was alsof ze de afgelopen 5minuten ergens anders was geweest. Wat heb ik nu weer gemist? Digresseye had zijn ene oog even op de grond gericht. Hij had het al vaker bij haar gezien. Het was hun geheimpje geweest. Volepaw draaide haar kopje even naar de elder met een overduidelijke blik om haar uit deze benarde situatie te 'redden'. "De twolegs natuurlijk, niet de monsters. Al kunnen die ook gevaarlijk zijn hé. Daar ken ik inderdaad alles van." mauwde de kater en liet zijn blik naar de leader gaan. Hij wist echter wel dat hun 'geheimpje' niet langer een geheim zou blijven. Hij wilde de jonge poes alleen even laten zien dat hij haar zou helpen. Volepaw's oogjes glommen dan ook bij wat de elder zei. "Digresseye weet alles!" piepte Volepaw enthousiast, totaal geen aandacht schenkend aan het feit dat haar kort termijn geheugen verlies nu geweten was door de leader. In haar ogen had Digresseye de waarheid verbogen voor Innerstar. Volepaw maakte zich dan ook niet druk. "Morgen neemt mijn mentor me mee voor een toer in het territorium." piepte ze enthousiast en grinnikte even. "Wil je me morgen na de toer nog een verhaal vertellen?" vroeg ze aan de elder.