Sleepy. [&HAZELPAW']

Het was midden in de nacht toen Ashkit naar buiten ging om zijn behoefte te doen. De Queens hadden hem gezegd dat als hij zijn behoefte moest doen dat hij dan naar buiten moest gaan, maar dat hij dan wel direct weer terug naar binnen moest komen. De eerste keren had hij één van de Queens moeten wekken en waren ze met hem meegelopen omdat Ashkit zo veel mogelijk zelfstandig wilde doen. Nu hij twee moons oud was had hij gezeurd net zo lang tot ze hem alleen zouden laten gaan en dat had hij voor elkaar gekregen. Nadat hij zijn behoefte had gedaan ging hij slaperig weer terug naar de Nursery en ging de Nursery binnen, maar het waren niet de geuren van de Nursery die hem verwelkomden. Ashkit’s ogen schoten open toen hij merkte dat hij in de Apprentice’s Den was. Het was de Den van de katten die ouder waren dan kittens, maar jonger dan de nobele Warrior’s waar Ashkit al zo veel over had gehoord. Ashkit trapte per ongeluk op de staart van één van de Apprentice’s en tuimelde geschrokken achteruit toen deze kat in zijn slaap gromde en zich omdraaide. Ashkit keek met grote ogen naar de klauwen die de kat had en vouwde zijn oortjes naar achteren. Hij wilde zo snel mogelijk weg van deze enge kater. Hij wilde het liefste naar de Warrior’s Den rennen en om zijn moeder vragen, maar zij was er momenteel niet. Ashkit draaide zijn hoofd om en zag dat de uitgang geblokkeerd werd door diezelfde kat die zichzelf languit had gelegd. En dus ging de kleine kitten zitten en keek een beetje beduusd naar de kater die voor zijn uitgang lag. Aan zijn rechterkant bevonden zich een paar andere katten die er wat minder gevaarlijk uitzagen in hun slaap en Ashkit besloot om bij één van hun te gaan liggen. Voorzichtig, om niemand wakker te maken, sloop de kitten tussen de lichamen door en ging bij een vrouwtjeskat liggen. Haar poten zagen er uitnodigend en warm uit en dus ging Ashkit zitten en krulde zich op tussen haar poten waarna hij zijn ogen weer sloot.

Hij had de afgelopen avond training gehad, wat hem doodop gemaakt had. Hoewel hij in de middag vrij geweest was, had dit hem bij lange na niet genoeg uitgerust om niet ontzettend moe te worden van de intensieve training die hij daarna gekregen had. Hij was blij om nu eindelijk in zijn nest te liggen. Al snel viel hij als een blok in slaap.
Toen werd hij echter wakker door een beetje beweging aan zijn poten. Slaperig knipperde de kater met zijn ogen, om deze te laten wennen aan het donker, en gromde zacht. Het was zeker nog midden in de nacht - hij had nog zoveel langer kunnen slapen! Hij keek om zich heen, op zoek naar de reden die hem gewekt had, toen hij opnieuw wat voelde aan zijn poten. Dit keer was hij wel wakker genoeg om te registreren dat er daadwerkelijk iets was. Zijn blik gleed naar zijn buik - hij had immers op zijn zij gelegen, en zijn poten waren uitgestrekt geweest - en zag hier tot zijn verbazing een klein, grijs bolletje vacht liggen. Hazel fronste en keek ernaar. "Hey?" murmelde hij toen, nadat hij zijn mond vlakbij het oortje van de kitten gebracht had. "Wat doe je hier?" vervolgde hij zachtjes fluisterend, om niemand anders wakker te maken.

- Hazel is een hij, hehe. Maar omg zo cute dit (A)

Een zacht gesnor rees op in Ashkit’s keel toen hij de zachte poten tegen zijn vacht voelde strijken. Het was aangenaam om de pootkussentjes langs zijn zij te voelen glijden naarmate hij dichter naar haar poten kroop. Dat het een tom was had hij natuurlijk weer niet in de gaten. Hij kon ook moeilijk geslachten onderscheiden in de donkere Den, maar was er gewoon vanuit gegaan dat het een she-cat was. Het katertje bewoog met zijn oortjes terwijl hij zijn kopje tegen de poten van de tom liet rusten en schrok zich dan ook een ongeluk toen hij opeens een zwaardere stem hoorde dan hij had verwacht. Nu pas kreeg hij in de gaten dat het een tom was voor wie hij lag en hij wilde opstaan en bang weglopen, maar iets in de toon van de tom zijn stem zei hem dat de tom helemaal niet boos was dat hij hier lag, enkel verbaasd. Ashkit dacht diep na over hoe hij dit nu weer moest gaan uitleggen, want ergens klonk het ook wel beschamend om het uit te leggen. Zijn woordenschat was een stuk beter en hij wist dingen ook veel beter te verwoorden. Hij pikte snel dingen op van andere katten en was daardoor intelligenter dan de meeste kittens al liet hij dit niet vaak merken. De kitten draaide zijn kopje naar de tom toe en ging op zijn zij liggen zodat ze beiden op hun zij lagen en elkaar zo konden aankijken. ‘Ik ben in de verkeerde ingang gewandeld,’ fluisterde hij naar de kater terwijl hij elk woord goed overwoog om zeker te weten dat hij het juiste zei. ‘En die kater is eng.’ Hij durfde niet over zijn schouder te kijken, maar bewoog met zijn oortje kort naar de kater die uitgestrekt voor de uitgang lag alsof de kater het zou kunnen horen en hem de strot door kwam bijten. ‘En jouw poten zagen er uitnodigend uit.’ Hij snorde en om zijn affectie naar de poten van de tom te tonen drukte hij zijn kopje er wat beter tegen aan. Daarna opende hij zijn ogen weer en keek de tom afwachtend aan terwijl zijn oortjes zachtjes wiebelden.

Het duurde even voordat hij een antwoord kreeg, maar dat kon hij het grijze katertje ook niet kwalijk nemen. Voor zover hij kon zien, was dit nog een jonge kitten. Toen het antwoord kwam trok Hazel zijn mondhoek lichtjes op - hetgeen dat de laatste tijd het dichtste bij een glimlach kwam. Hij volgde de blik van de kitten, die nu wees op een kater die blijkbaar eng was, en zag tot zijn vermaak dat het Tallpaw was, een (soort van) vriend van hem. ‘En jouw poten zagen er uitnodigend uit.’ klonk het toen. Een warme uitdrukking kwam in de ogen van Hazel, één die hij van zijn vader geërfd had. Dit was gewoon te schattig voor woorden. Een heel zachte spin verliet de bek van de apprentice toen de kitten zich kort tegen zijn poten aandrukte en hij fronste kort. Moest hij hem niet terugsturen naar de nursery? Maar hij had niet bepaald veel zin om degene te zijn die Tallpaw wakker moest maken, dus trok hij zijn wenkbrauwen snel op en knikte hij. "Nou, je mag van mij best hier komen liggen hoor." miauwde hij zachtjes.

Ashkit merkte pas hoe klein hij was toen hij zichzelf vergeleek met de tom die voor hem lag. De tom was niet eens zo oud als Shyrose of Glowstick, maar zijn lichaam was al veel groter dan het zijne en even vroeg Ashkit zich bang af of hij altijd zo klein zou blijven. Of dat het normaal was dat hij op deze leeftijd nog steeds zo klein was. Dan gingen zijn gedachten naar de andere kittens die rondliepen in de Nursery en bedacht hij zich dat zij er ook vrij klein uitzagen. Hij voelde zichzelf al iets meer gerustgesteld en zijn ogen keken naar de kater die voor hem lag toen deze een antwoord gaf. Hij snorde blij omdat hij nu niet langs die enge kater moest gaan en omdat hij hier mocht blijven liggen. De poten van de tom lagen namelijk ontzettend fijn en waren te vergelijken met een lekker stuk mos waar hij soms op kon gaan liggen als andere kittens het al niet afgepakt hadden om ermee te spelen. Zijn blik gleed dan ook dankbaar naar de tom en hij gaf een knikje. ‘Bedankt!’ zei hij blij. En om zijn dankbaarheid te tonen en om dichter bij de sterren te kunnen komen kroop hij wat dichter naar de tom toe en gaf hem een klein likje over zijn wang. ‘Mag ik vaker bij jou komen liggen?’ vroeg hij hoopvol aan de kater en zijn oortjes zakten afwachtend wat naar achteren. Daarna kroop hij, zonder op de gezichtsuitdrukking van de tom te letten, steeds dichter naar de tom toe totdat hij zijn neusje kon verbergen in de borst van de kater.

OOC: Team Rocket ftw

De kitten was duidelijk blij met zijn besluit, en hij trok lichtjes zijn mondhoek op. Het was toch best wel schattig. Ashkit piepte een bedankje, en hij humde hier zacht op als antwoord. Toen hij opeens een lik over zijn wang kreeg, knipperde zijn ogen verbaasd open - ze waren onbewust dicht gevallen, want hij was toch wel erg moe - en keek naar de grijze kitten. Euhm?
De kit vroeg hem of hij hier vaker mocht liggen. Hazel fronste. Hier vaker liggen? Maar zijn moeder dan? Die zou het vast en zeker niet goed vinden. Hij kende Cinderdance niet al te goed, maar ze leek hem een strenge kattin, waarom wist hij niet precies. Misschien verbeeldde hij zich dat enkel. "Vind je mama dat niet vervelend?" beantwoordde hij toen maar, want ja, wat kon hij anders zeggen? Hij kon geen nee zeggen - vond het eigenlijk best leuk ook, dus het was ook maar de vraag of hij nee wilde zeggen - en misschien was Cinderdance wel blij om eens rust te hebben 's nachts.

De borst van de kater was lekker zacht en warm. En heerlijk om dicht tegenaan te kruipen. Een tevreden glimlach kwam om zijn lippen terwijl hij zijn oogjes sloot en bijna in slaap viel dankzij de zachte ademhaling van de kater en het ritmisch kloppen van zijn hart, maar zijn ogen schoten weer open toen de kater over zijn moeder begon. Met een ruk ging zijn kopje omhoog en keek hij de kater even boos aan. Daarna ging hij wat van de kater afliggen en zakten zijn oortjes van kwaadheid naar opzij. ‘Mama heeft niks te zeggen,’ zei hij lichtelijk bot, een toon dat totaal niet bij zijn schattige en onschuldige uiterlijk paste. Als Ashkit boos keek dan werd hij ook meestal als schattig omschreven en niet als een intimiderende boze kitten. Maar ja… welke kitten was op zijn leeftijd wél intimiderend? Het katertje keek de kater boos en gefrustreerd begon hij met zijn pootjes de grond onder hem te kneden. ‘Als ze niet de moeite doet om me te vertellen van papa dan hoef ik geen moeite te doen om in de Nursery te blijven,’ zei hij kortaf, denkend aan het feit dat zijn vader in StarClan joeg en dat zijn moeder hem daar nooit iets over had verteld. Nee, hij was niet bepaald een moederskindje en had dankzij dit een afkeer van zijn moeder gekregen, ook al wist hij diep vanbinnen dat het lichtelijk onterecht was. ‘En papa komt toch nooit meer op bezoek dus er is geen reden voor me om daar nog te zijn.’ Deze keer zakten zijn oortjes wat ongelukkig naar achteren, maar Ashkit slikte de brok met kracht weg en deed zijn best om zo boos mogelijk te blijven kijken. Zijn onrustige houding gaf echter aan wat hij echt voelde.