I won't deny it was so wrong

Nu hij geen medicine cat meer was, wist de kater zeker dat hij zijn verantwoordelijkheden moest pakken nu hij er nog de kans voor had. Al die manen had hij toegekeken hoe zijn eerste nest op was gegroeid zonder vader, hoe andere katers zich gedroegen als hun vader en hoe hij machteloos aan de zijlijn stond. Natuurlijk had hij veel tijd met zijn dochter, Mousewish, doorgebracht toen ze nog een kitten was omdat ze vaak ziek was geweest - iets waarvan hij zichzelf ook de schuld gaf, want dat was de waarschuwing geweest van het eerste nest. StarClan had de tweede keer dat hij deze zonde begaan was wat minder vergefelijk geweest. Hij was uit zijn rang gezet, een dode kit was in de buik van Brindleleaf gekomen en had ervoor gezorgd dat Everkit overleden was vlak na de te vroege geboorte. Nu waren een dag of twee de andere kittens geboren, en de kater wilde een vader voor hen zijn. Maar dat nam niet weg dat hij dat niet wilde zijn voor zijn eerste nest, maar al te graag zelfs. Voordat hij het de clan ging vertellen, wilde hij het ze persoonlijk zeggen. Ze moesten het eerder weten, dat was hun goed recht. Hij had daarom ook gevraagd of ze alle vier naar het kleine meertje wilde komen waar de katten hun drinkwater vandaan haalden. Rustig zat de ex-medicine cat daar te wachten op wie op kwam dagen.

[ Quietpaw, Polarpaw, Mousewish en Puddlepaw ]

Tᕼᕮ ᗯOᖇᒪᗪ’S STIᒪᒪ Tᕼᕮ Sᗩᗰᕮ. Tᕼᕮᖇᕮ’S ᒍᑌST ᒪᕮSS Iᑎ IT.
I won't deny it was so wrong EXF9L8J

ᗪᕮᗩᗪ ᗰᕮᑎ Tᕮᒪᒪ ᑎO TᗩᒪᕮS

Toen ze had gehoord dat Sparrowfeather haar had willen zien, was ze lichtjes verbaasd geweest. Er was al een tijdje niet veel meer met haar aan de hand geweest, behalve een verkoudheid die ze bij de Vigil had opgelopen. Misschien wilde hij haar toch hierover spreken. Had hij wat nieuws geleerd toen hij zelf ziek geweest was, en konden ze de verkoudheid sneller genezen dan normaal? In ieder geval vertrouwde ze op hem, ook al was hij geen medicine cat meer. Hij was immers lang medicine cat geweest dus hij kon zeker nieuwe dingen ontdekken.
Mouse trippelde op een drafje richting het meertje waar ze hadden afgesproken. Toen ze daar aankwam, glimlachte ze naar de kater. "Hey Sparrowfeather," begroette ze hem respectvol. "Wat is er waar je over wilde spreken?" vroeg ze hem vervolgens, haar oortjes nieuwsgierig naar voren staand. Dat er nog meer katten moesten komen, wist ze niet.

_{Oh mother, I'm scared to live. Takes more than I've got to give
Oh sister, my voice is weak. Oh brother, I long for sleep
Oh hunger, I know you well
My cruel friend is a funeral bell
★★★★★}

Quiet kon niet ontkennen dat hij enigszins verbaasd was geweest toen hij hoorde dat Sparrowfeather zowel hem als zijn siblings wilde spreken. Het was ongebruikelijk voor hem om de Medicine Cat, sorry, ex-Medicine Cat te woord moeten staan. De hele nacht had hij beraamd wat het zou kunnen zijn waar Sparrofeather het met hem en zijn siblings over wilde hebben. Ergens was ook nog eens een stemmetje in zijn achterhoofd dat zich afvroeg of hij het überhaupt wel wilde weten. Ondanks zijn neerslachtigheid, waren de laatste paar weken redelijk stabiel geweest, hij had geen zin om te horen over één of andere gebeurtenis die de boot weer aan het wankelen zou brengen. Toch weigerde hij het om zich echt zorgen te maken: misschien was het wel helemaal niets. Die spiraal van negatieve gedachten was hij eindelijk een beetje kwijt en hij had er veel voor over om daar niet weer terecht in te komen. De schittering van het meer kwam al in zijn gezichtsveld. Dit was het, de plaats waar ze afgesproken hadden. Hij zach zijn zusje al staan, Mousewish. Er kwam een klein glimlachje op zijn gezicht, hij was altijd blij haar te zien. Hij voegde zich bij het tweetal. "Hé Mouse, Sparrowfeather," groette hij de twee. Vervolgens fixeerden zijn ogen zich op de oudere kater, zich afvragend wat deze te vertellen had.

- Ik ben een tijd weggeweest, dus als er iets niet klopt o.i.d. laat het me maar weten c':

i can't explain what i mean
I won't deny it was so wrong Hf3zPPx

and even if i could, i'm not sure i'd feel like it

Hij had geen flauw benul waarom het was dat hij opweg was naar het meertje. Het enige wat hij wist, was dat Sparrowfeather hem had uitgenodigd. De kater sprak hij eigenlijk alleen als het nodig was geweest, dus een beetje raar was het wel. Toen hij er aankwam, had hij de geur al licht geroken maar zag hij het nu ook echt: Quiet en Mouse stonden er ook. Dit feit deed hem wiebelen met zijn oortjes, en maakte hem nieuwsgierig. "Hoi?" Begon hij dan ook voor hij bij ze plaats nam.