We've got some catching up to do

Tallshadow liet het echter niet zo makkelijk gaan en leek vastbesloten om meer te horen te krijgen over het vangen van konijnen. Crowcall schudde glimlachend haar hoofd. Typisch Tall weer, dit. Ze ging nog bijna geloven dat het cool was om konijnen te vangen ook. "Natuurlijk ben jij er slecht in, jij bent een trage, lompe reus en ik een lichtvoetige hardloopster", miauwde ze met een grijns dit ditmaal daadwerkelijk vrolijk was. Ze schraapte haar keel. "Nou, goed dan. Disclaimer: het komende verhaal is gedramatiseerd en bevat mogelijk overdrijvingen. De verteller kan niet aansprakelijk gesteld worden voor onwaarheden." Ze grijnsde. "Maar geldt dat niet voor alle goede verhalen?" De pure waarheid kon behoorlijk saai zijn. Al die verhalen die elders vertelden over hun heldendaden van vroeger waren waarschijnlijk ook zwaar overdreven. Ze schraapte nog eens haar keel en let haar stem een beetje zakken voor dramatisch effect. Tall was niet de enige met gevoel voor drama hier.

"Het gebeurt allemaal op een bewolkte ochtend. De lucht is grijs, de wind is koud. In het lange gras is een zekere jonge warrior met een vacht zo zwart als kraaienveren op zoek naar prooi. Ze ziet enkel gras, gras en gras. Het lijkt alsof er niets te vinden is... maar wacht! Wat is dat voor geur die haar neus binnendrijft? Het is maar het vaagste spoortje, maar de jager is onmiddellijk alert en spitst haar oren. Daar is het, links van haar, een zacht geritsel in het gras. Zo stil als het zachtste briesje sluipt ze in de richting van het geluid. De grasspieten wijken uiteen... en daar is de prooi. Lange achterpoten, lange oren, een onrustig bewegend neusje. De jager staat op het punt te springen, maar! Dan weerklinkt plotseling het geluid van overvliegende ganzen en het konijn schrikt, kijkt om zich heen, en ziet de zwarte jager. Het stuift ervandoor en de jager volgt.
Snel als... als... tja, als een konijn, rent de prooi weg, maar de kat laat zich niet zomaar afschudden. Het konijn zigzagt en de jager blijft volgen. Maar het hol van het konijn komt in zicht. Als hij het weet te bereiken, is de jacht voorbij... Maar de jager zet door, versnelt haar pas, begint het konijn in te halen. Ze rennen sneller dan de wind, het hol komt steeds dichterbij, de afstand tussen jager en prooi verkleint zich... en de kat waagt de sprong. Slechts één muizenlengte van het konijnenhol verwijderd duikt ze bovenop het konijn, dat verslapt tussen haar kaken..."

Crowcall grijnsde. "En toen had ik dus een konijn gevangen", voegde ze er droogjes aan toe.