Catch the mice! || Training 1.0

Nadat Innerstar naar voren was gesprongen had ze gevraagd aan Volepaw om de houding aan te nemen die Innerstar eerst had aangenomen. Ze draaide zich om naar de apprentice en zag haar in de juiste houding staan. Bekritiserend liep ze om de apprentice heen. Poten stonden goed, staart was goed, kop was goed. "Goed, ga nu maar een stukje sluipen en..." Innerstar nam een takje in haar bek en legde deze een aantal staartlengtes verder op. "Probeer op anderhalve staartlengte dit stokje te vangen," miauwde ze. "Probeer de sprong zo goed mogelijk te maken." Vervolgde ze, waarna ze ging zitten en toe keek hoe Volepaw in actie kwam.

"Goed, ga nu maar een stukje sluipen en..." Ze volgde Innerstar die een takje iets verderop legde. "Probeer op anderhalve staartlengte dit stokje te vangen," Ze hield haar blik op het stokje gericht en luisterde met één oor naar wat Innerstar zei. "Probeer de sprong zo goed mogelijk te maken." Ze liet haar aandacht naar Innerstar gaan toen ze het woord 'sprong' opving. Moest ze op dat stokje springen? Vanaf hier? Oké dan. Volepaw zette zich schrap, behield haar huidige houding en sprong vervolgens op. Ze maakte een korte tussen sprong omdat het stokje toch net te ver was van waar dat ze net had gestaan. Ze nam het takje tussen haar tanden en draaide zich trots om naar Innerstar.

Innerstar liet niets van haar gezicht lezen toen Volepaw het stokje pakte. De sprong was niet goed geweest. "Opnieuw," zei ze daarom dan ook. "Opnieuw vanaf hier, naar anderhalve staartlengte vanaf het stokje toe sluipen en dan springen." Innerstar zwaaide met haar staart. "Denk er om dat je vóór de sprong extra doorzakt voor de sprong," miauwde ze. Ze zou niet teveel informatie geven, ze zou na de sprong wel uitleggen waarom. Ze had namelijk al door dat Volepaw slecht om kon gaan met teveel indrukken in één keer. Dan nog moest dat wel veranderen, maar niet vandaag.

Veel zei Innerstar niet. Volepaw kon er ook niet uithalen of het nu goed was geweest of niet want er was niets af te lezen van haar snoet. "Opnieuw," Ze liet het stokje ter plekke vallen en stapte naar de plek die de zwarte poes haar aanwees. "Opnieuw vanaf hier, naar anderhalve staartlengte vanaf het stokje toe sluipen en dan springen." Ze spitste haar oortjes bij wat Innerstar verder zei. Oh, eerst sluipen en dan pas springen. Ze beet even op de binnenkant van haar lip en zakte alvast door haar poten. "Denk er om dat je vóór de sprong extra doorzakt voor de sprong," Ze knikte en keek even naar haar poten, om te controleren of ze onder haar lichaam stonden. Grote dingen onthouden ging vaak niet, maar soms kon ze kleine details wel onthouden. Volepaw had de neiging om tijdens het sluipen wat omhoog te komen. Dat probeerde ze zoveel mogelijk te beperken, terwijl ze ook het stokje in de gaten probeerde te houden en zich alvast klaar probeerde te maken voor de sprong, die eraan zat te komen. Veel dingen om tegelijkertijd rekening mee te houden. Het sluipen zelf ging behoorlijk goed, voor haar doen. Ook de sprong ging wel. Ze was wat extra door haar poten voor de sprong en ze had nadien het stokje te pakken gekregen. Haar poten prikkelde echter toen ze eenmaal het stokje te pakken had. Ze had een enorme neiging om op haar rug te rollen en er mee te spelen. Daarom dat ze ook snel van het stokje af sprong. Dat ging allemaal enorm snel. Ze sprong, landde op het stokje en kaatste bijna direct terug van het stokje weg. Ze richtte haar blik een kort moment op Innerstar, waarna haar blik terug naar het stokje ging.

En zoals ze had bevolen, deed Volepaw de sprong opnieuw. Ditmaal stukken beter. Het was nog lang niet perfect, maar dat zal met de tijd wel verbeteren. Toen kwam het moment van de sprong en die ging redelijk goed. Tot haar verbazing sprong ze wel direct van het stokje af, waarbij Innerstar met haar linker oor draaide, licht geamuseerd. "Nou, als je niet direct van je muis afspringt, maar deze doodt, dan is het helemaal goed," miauwde Innerstar. "Het is nu een kwestie van dit heel vaak oefenen," vervolgde ze. Innerstar stond op en wenkte Volepaw mee. "Kom, dan is het nu tijd om zelf een muis te vangen," miauwde ze, waarna ze opstond. "Waar moet je om denken tijdens de jacht?" Vroeg ze, terwijl Innerstar Volepaw mee begeleidde, de beschutting in.

Ze draaide haar kopje terug naar haar mentor toen ze sprak. "Nou, als je niet direct van je muis afspringt, maar deze doodt, dan is het helemaal goed," Volepaw grinnikte zachtjes bij wat haar mentor zei. "Het is nu een kwestie van dit heel vaak oefenen," Ze stopte met grinniken, maar glimlachte nog steeds. "Dit kan ik voor de apprentice den oefenen!" zei ze opgewekt. Haar mentor stond op en wenkte haar mee. De jonge poes sprong direct op bij dat gebaar en volgde Innerstar. "Kom, dan is het nu tijd om zelf een muis te vangen," Spannend! Volepaw's oortjes stonden enthousiast naar voren. "Waar moet je om denken tijdens de jacht?" Dat wist ze wel, al moest ze zich even de jacht inbeelden. Ze sloot haar oogjes en opende deze weer toen ze ging antwoorden. "Aan de windrichting." antwoordde ze uiteindelijk terwijl ze nog steeds achter de poes aanliep, de beschutting in.

Innerstar knikte bij de woorden van Volepaw. Nou, dan kon Innerstar ook meteen zien of Volepaw het ook echt zou gaan oefenen. Toen nam ze Volepaw mee de beschutting in om een muis te gaan vangen. Als dat gedaan was, dan zat haar eerste training er op. "Dat klopt, en dat je stil bent," vervolgde Innerstar. Innerstar ging lichter lopen en hoopte dat Volepaw dit ook zou doen. Ondertussen merkte Innerstar geritsel op en de lucht van een muis. Innerstar ging wat langzamer lopen en keek of Volepaw dit ook opmerkte. Als het zo was, dan was het aan Volepaw om een poging te doen om de muis te gaan vangen.