Kittie-Roll

_{De kleine poes was het kamp uit gehuppeld. Vrolijk zoals bijna altijd. Het was inmiddels zo erg in haar hoofd gaan zitten dat als ze wel verdrietig was ze nog altijd vrolijk naar anderen bleef doen. Het was een deel van haar karakter geworden. Al zag je de kinderlijkheid steeds meer verdwijnen. Haar karakter ging steeds meer op dat van haar moeder lijken. Al zat de kleine Crescentkit nog altijd goed in haar hoofd.
Met kleine trippelpasjes kwam Crescent aan op Burnt Sycamore waar ze haar blauwe ogen over de omgeving liet gaan. Een geluid klonk een eindje verder en als vanzelf sprong ze tussen het hout van de boom. Voorzichtig keek ze vooruit, maar zag niks engs. De mede apprentice Viperpaw. Gelijk toen haar dat opviel schoot er iets langs haar. Grijs en klein, zoals zij dat was. Het was uiteraard wel kleiner dan zij dat was. Een rat. Het was dik geweest. Dikker dan ze normaal zag. De rat schoot ook langs de kater en zij sprong geschrokken de bosjes uit. Toen ze vooruit keek stond ze voor de bruine kater. Ze keek geschrokken op, maar kon al snel weer ontspannen. "Ratten", bracht ze uit toen ze stilstond. Een vriendelijke vrolijke blik kwam op haar gezicht. Ze had geen idee hoe deze kater daarop zou reageren, maar een glimlach is nooit erg toch?}

_{Hij zette een pas achteruit, maar zij bleef 'brutaal' op haar plek staan. Ze was niet brutaal, maar gewoon niet verlegen. Een boze toon kwam uit de kater en ze keek de ander recht aan voordat ze ging zitten. "Iemand hier is boos", zei ze terwijl ze de ander aankeek. "Waarom?" Misschien was er iets geweest, misschien niet, maar boos zijn is niet goed. Met haar grijze pootje sloeg ze een verdwaald blaadje zijn kant uit. "Hebben de ratten je gebeten?", zei ze lachend. Haar ogen gingen nog over de ander. Hij was een kat die ze niet goed kende. Eigenlijk had ze er weinig mee gepraat, wat voor haar doen best raar was. Als kitten had ze namelijk alles en iedereen aangesproken. Blijkbaar had ze hem gemist.}

_{"Grappig hoor", zei de ander en zelf kon ze er ook wel om lachen. Haar staart legde ze over haar poten waarna haar ogen kort naar zijn poten gingen. Bij zijn stemgeluid keek ze echter op. "Macht der gewoonte denk ik." Kort draaide ze haar hoofd schuin. "Slechte gewoonte Viperpaw", zei ze met haar nog best kinderlijke stem. De kater begon zich te verdedigen en ze luisterde netjes naar zijn woorden. Na zijn laatste woorden stond ze wel beetje geschrokken op en sprong vooruit om naar het zand te kijken waar ze op had gezeten. Ze draaide zich om zodat ze naast de ander stond die het heel grappig leek te vinden. "Het is dood", zei ze lachend als antwoord op zijn flauwe grap. "Dus niet." Al was het een flauwe grap toch had ze een kleine glimlach op haar gezicht. Achter ze klonk er toen ineens weer een geluid waarna een rat achter ze langs ging. Ze draaide zich heel snel om om het nog te zien verdwijnen. "Die wel"}

_{Een eentonig geluid kwam uit zijn mond en ze keek om om de ander recht aan te kijken. "Was die grap te moeilijk voor je?", bracht ze lachend uit. Ze draaide zich weer naar hem toe en ze schudde kort haar kop. "Laat maar." Kort zwiepte ze met haar staart, waarna haar ogen van de zijne naar het zand voor haar gingen. Haar pootje liet ze over het zand gaan. "Wel knap gevangen, ze zijn best snel." Misschien werd hij liever als zij lief was? Of misschien gewoon arrogant.}

_{Het feit dat hij toegaf vond ze erg grappig en ze had dan ook een glimlach op haar gezicht. Na zijn woorden knikte ze nog een keer kort. Crescent was dan niet de sterkste, misschien wel slimmer dan deze hier. Misschien niet, maar voor nu even wel. De kater had wel een aardig brein om het tegen op te nemen dan. De kleine grote poes had even kort een grote ego, maar het bleef niet lang daar. Na haar volgende woorden hoorde ze een bedankje en ze liet alleen kort haar kinderlijke glimlach zien om weer te gaan zitten. "Er zijn niet normaal veel ratten", zei ze nadat geritsel weer had geklonken. "Dat is niet goed." Na haar woorden keek ze opzij naar de ander. Die beesten waren vies en droegen ziektes met zich mee. Ook grote reden dat ze weg bleef van die dingen.}

_{Een rat kwam tevoorschijn en de nagels van de ander schoten uit. Zij kromp daarbij kort even ineen. Ze was van dezelfde leeftijd, maar duidelijk waren ze allebei goed in andere dingen. "Nee, maar het is wel eten. En hoe meer ratten hoe meer eten." Crescent bleef gewoon netjes naast de kater zitten terwijl ze de rat voor ze volgde met haar ogen. De vacht was vies, modderig en nat. Rode staart en bijna opgezwollen ogen. Ze slikte en keek opzij waar de ander haar aankeek. "Ziek zijn is niet leuk toch", zei ze terwijl ze hem nog aankeek, maar draaide daarna weer terug naar het beest voor ze. Erg mooi was het niet, maar dat waren die wilde ratten ook niet. "Hoop dat het gezonde ratten zijn dan." De poes keek weer terug naar de kater.}

_{"Ik heb al eens een week out gelegen van White-cough, niet nog eens." De kater kon er nu grapjes over maken, dus des te beter. Ze knikte en grinnikte ook. "Nou...", begon ze nog een beetje op een rustige toon. Maar ze ging staan, nog altijd naast hem. "Kom we jagen ze weg." Haar stem was weer vrolijk en ze keek hem aan. Hij was een chagrijn, misschien wou hij niet kinderachtig zijn, maar hierbij kon je jagen zonder ze aan te raken. Het leek alsof hij wou jagen en waarom niet. Dit was meer en kwestie van alle ratten om hen heen wegjagen. Crescent draaide haar hoofd schuin terwijl ze een stap van hem af nam. Dit soort dingen had ze al lang niet meer gedaan. Wel eens met haar zus Heavepaw, maar dat was met kraaien en daar waren de rollen omgedraaid. Nu zouden de rollen vast niet omdraaien. Ratten vallen niet aan van een afstand en anders moesten ze het gewoon op een rennen zetten. Beetje risico, maar tja.}

_{Een brommende stem hoorde ze weer en ze keek terug. "Daar is je boze stem weer", sprak ze hem op aan, maar kreeg enkel een grijns op haar gezicht. "In je eentje is het niet leuk." Crescent ging zitten. Hmm, dan niet. Ze probeerde enkel om wat te vinden. Ze moest wel zeggen dat ze lang niet zulke chagrijnige katers had gezien, behalve elders. Maar dat was hij overduidelijk niet. Hij was gewoon een mooie jonge kater en niet een ineengezakte elder uit de elders den, want die leken serieus altijd zo boos. Niet echt leuk van ze. Ineens draaide de kater voor haar zich op zijn buik met zijn hoofd nog in haar richting. "Maar ik wil straks wel met je vechten? Als training?" Wat verbaasd draaide ze haar blauwe ogen naar hem. Viper was een grote waarschijnlijk sterke kater en haar kon je eerder mentaal sterk noemen, maar dat. Vechten was nou niet haar sterkste punt. "Jij gooit me waarschijnlijk zo tegen de grond", zei ze terwijl ze hem nog altijd zittend aankeek. Viper lag er nu heel lief bij moest ze zeggen, maar ze zou het niet raar vinden als hij haar tegen de grond zou gooien. Toch grappig hoe snel Viper veranderde van mood. Ene moment lag hij zo voor haar en ander moment maakte hij een vervelende opmerking. Crescent wist niet echt wat ze van hem moest vinden nu. "Ben niet echt voor vechten ingesteld denk ik." Kort trok ze haar mondhoek op.}