Short time, No see

Met kleine en elegante passen bewoog een jonge spierwitte poes zich voort over het groene gras. Terwijl de zon de pels van de poes liet glanzen keek het jonge poesje naar de lucht. Meteen daarna keek ze rond en zuchtte even. Ze was weer eens uit het kamp vertrokken met de smoes van jagen. Ze had geen zin om de hele dag maar in het kamp te hangen en niks te doen. Zodra ze terugging zou ze wel even gauw wat vangen. Maar nu ging ze toch echt naar Vierboom, tijdens de Gathering had alles er zo mooi uitgezien en nu wilde ze het ook eens gewoon zien. Heel rustig trippelde ze verder en bekeek de omgeving eens goed, het was best mooi hier. Terwijl ze verder liep zakte ze weg in haar eigen gedachtes. Moonpaw, ze snapte niet waarom ze zoveel aan hem dacht. Hij was echt aardig en ze was niet bang om zichzelf te zijn bij hem in de buurt. Ze voelde zich op haar gemak bij hem in de buurt, maar hij was van een compleet andere Clan. Ze mochten natuurlijk wel vrienden zijn, maar als het erop aankwam zou ze ook met hem moeten vechten, dat wilde ze echt niet. Ze zuchtte even en ging gewoon middden in het zicht zitten. Haar blik gleed over de omgeving en langzaam ging ze toch maar liggen. Ze sloot haar helderblauwe ogen en verloor haar besef van tijd. Erger nog ze viel in slaap, in het midden, in het open zicht! Langzaam rees en daalde haar sneeuwwitte flank, ze kreeg weer dezelfde droom.

Ze keek voor zich uit en keek naar de sneeuwwitte poes die samen met een andere kater langs de rivier liep. Haar moeder, net een spiegelbeeld van haarzelf. Perfect wit met helderblauwe ogen. En haar vader, precies haar eigen zusje. Ze was haar ouders stiekem gevolgd omdat ze me wilde op patrouille maar niet meemocht. Als ze wist wat ze nu wist was ze haar ouders nooit gevolgd. Opnieuw aanschouwde ze hetzelfde tafereel als in elke droom. Maar dit keer was het anders, dit keer was het alsof het echt was. Er waren veel meer details dan voorheen. Haar ouders leken zo geukkig samen dat ze niet doorhadden dat vanuit de rivier drie gestaltes verschenen. Het was precies hetzelfde! Ze wist al hoe dit zou eindigen, ze wilde het niet zien!

''Nee,nee,nee.'' Snowpaw lag met haar oren te wiebelen en half te draaien. ''NEE!'' Haar schreeuw vulde de omgeving, maar nog steeds was ze niet wakker. Ze kon maar niet wakker worden uit haar nachtmerrie, niet zoals altijd. Ze begon wild met haar poten te trappelen. Het zou er vast belachelijk uitzien.

-Moonpaw/stripe Only!-

Moonpaw liep door het woud. De toestand die de vriendschap tussen hem en Snowpaw had veroorzaakt met Brightpaw, was gewoon niet te geloven! Hij begreep niet waarom ze zo verdrietig was en hem ontweek. Dat hij een andere Clankat kende was toch niet zo'n probleem? Moonpaw zuchtte en trippelde langzaam verder. Ze had natuurlijk ook nog de problemen va, Darkfire erbij, en ze behoorlijk ban gvoor de mentor. Hij kon het haar niet kwalijk nemen. Snowpaw, ze was de reden geweest dat Brightpaw zich zo afzonderde, maar hij zou de poes niet willen missen in zijn leven! En trouwens, ze was een vriendin, daar moest ze toch zo overstuur van zijn?! Moonpaw wist het allemaal niet meer, hij begreep er niet van en er was niemand die het hem kon uitleggen. Zonder het te beseffen liep hijre gelrecht naar de Fourtrees. Hij glimlachte, hier had hij pas gelden nog Snowpaw gezien, om de een of andere reden kreeg hijde sneeuwwitte poes maar niet uit zijn hoofd. Ze was anders dan de apprentice die hij tot nu toe had ontmoet. Niet raar anders, maar gewoon... Het was moelijk uit te leggen, en Moonpaw sloeg zijn ogen ten hemel om zijn eigen onhandigheid. Hij concenteerde zich op de jacht en niet veel later kon hij zich de trotse eigenaar noemen van een vet konijn. Daar zouden de oudsten wel blij mee zijn! Dacht hij vrolijk. De Fourtrees waren zo dichtbij nu, het zou spijtig zijn als hij er niet een kijkje nam! Hij begroef zijn konijn onder wat aarde, en trippelde naar de top. Hij rook een andere steeds bekender wordende geur. RiverClan! Hij staarde naar beneden en zag een wit figuurtje wild trappelen. Voorzichtig sloop hij de heuvel af, tot hij zag dat het.. Nee! Snowpaw? Wat deed ze hier? Hij stormde verder naar beneden en naderde haar tot op een staartlengte afstand. Hij had niet gedacht dat hij haar nog zou zien na de Gathering, dus Moonpaw wasa best blij. ''Nee,nee,nee.'' Snowpaw lag met haar oren te wiebelen en half te draaien. ''NEE!'' Haar schreeuw vulde de omgeving, en Moonaw besefde tot zijn schrik dat ze sliep. Ze droomde blijkbaar over iets, en hij wist niet of hij haar wakker moest maken. Moonpaw drukte zachtje smet zijn neus tegen haar flank, en hoopte dat ze hem niet zou raken met haar getrappel. Zou ze nu wakker worden? Moonpaw vroeg zich ergens af waarover ze zo'n erge dromen zou kunnen krijgen. Hij sloot zijn ogen en luisterde naar de stilte, geen kat zou hier nu komen. 'Snowpaw?' Vroeg hij zachtjes.

Drie grote gespierde katers liepen langzaam op de twee elegante, nietsvermoedende RiverClankatten af. Ze waren natuurlijk vrolijk aan het babbelen over haar zuster en natuulijk Snowpaw zelf. Ze wilde opstaan, ze wilde naar haar ouders toerennen, maar haar poten lieten haar niet bewegen. Haar helderblauwe ogen werden groot van angst en stress. Hoe kon ze hen nou waarschuwen voor het gevaar dat er achter hen aan kwam? Ze probeerde te roepen maar haar stembanden lieten geen geluid los. Hulpeloos moest ze toekijken hoe het onheil verder naderde. Ze wilde weer gillen zodra de grootste kater over haar ouders heensprong en voor hen ging staan. Ze wilde gillen om ze te waarschuwen, en hun tegenstanders af te lijden zodat ze konden vluchten. Maar nog altijd lieten haar stembanden geen geluid los.
Ze was gedwongen toe te kijken hoe haar ouders vochten voor hun leven, maar hun tegenstanders nauwelijks verwondde. Ze zag hoe de witte vacht van haar moeder langzaam veranderde in een slagveld van losse plukken haar en bloed dat langzaam uit haar wonden begon te stromen. Ook haar vaders mooie vacht werd geruïneerd, bloeddruppels raakte het gras.

Opeens voelde ze een zachte neus tegen haar flank. De druk die er werd uitgeoefend was ook zacht. Met een ruk schoten haar blauwe ogen wijd open en ze schoot overeind. ''Snowpaw?'' Vroeg iemand zachtjes aan haar. Ze herkende die stem, het was de stem van Moonpaw. Onmiddelijk draaide ze haar kop om en keek hem recht aan. ''Moonpaw?'' Haar stem klonk beverig, terwijl ze langzaam rechtop ging zitten. Had hij alles gezien, of was hij er net? iets in haar zei dat hij meer had gezien dan dat de bedoeling was geweest. Voorzichtig toverde ze een glimlach op haar gezicht. ''Sorry, ik had een nachtmerrie,'' mompelde ze een beetje ontwijkend en keek naar haar poten. Eigenlijk was ze blij dat hij hier was, ze wist niet waarom. Langzaam keek ze weer omhoog en ontmoette zijn ogen. Hopelijk maakte hij geen rare opmerkingen over haar slaapje van net.

De Fourtrees waren zo dichtbij nu, het zou spijtig zijn als hij er niet een kijkje nam! Hij begroef zijn konijn onder wat aarde, en trippelde naar de top. Hij rook een andere steeds bekender wordende geur. RiverClan! Hij staarde naar beneden en zag een wit figuurtje wild trappelen. Voorzichtig sloop hij de heuvel af, tot hij zag dat het.. Nee! Snowpaw? Wat deed ze hier? Hij stormde verder naar beneden en naderde haar tot op een staartlengte afstand. Hij had niet gedacht dat hij haar nog zou zien na de Gathering, dus Moonpaw wasa best blij. ''Nee,nee,nee.'' Snowpaw lag met haar oren te wiebelen en half te draaien. ''NEE!'' Haar schreeuw vulde de omgeving, en Moonaw besefde tot zijn schrik dat ze sliep. Ze droomde blijkbaar over iets, en hij wist niet of hij haar wakker moest maken. Moonpaw drukte zachtje smet zijn neus tegen haar flank, en hoopte dat ze hem niet zou raken met haar getrappel. Zou ze nu wakker worden? Moonpaw vroeg zich ergens af waarover ze zo'n erge dromen zou kunnen krijgen. Hij sloot zijn ogen en luisterde naar de stilte, geen kat zou hier nu komen. 'Snowpaw?' Vroeg hij zachtjes. Onmiddelijk draaide ze haar kop om en keek hem recht aan. ''Moonpaw?'' Haar stem klonk beverig, terwijl ze langzaam rechtop ging zitten. HIj schrok nogal van haar plotselinge reactie, maar deinste niet terug. 'Sorry, ik had een nachtmerrie,'' mompelde ze een beetje ontwijkend en keek naar haar poten. Hij ging zitten, en keek even naar haar. Moest hij bekennen dat hij haar had horen roepen? Moonpaw twijfelde, maar besloot het te doen, tegen vrienden lieg je niet. En dat had hij wel tegen Brightpaw gedaan, schoot door zijn hoofd. Zijn ogen verraden even een moment het verdriet om zijn vriendin, maar toen begon hij al wat opgewekter verder. 'Wel, ik hoorde je iets roepen, 'Gaf hij stil toe. Hij zei er verder niets over. 'Hey Snowpaw, wat deed je hier eigenlijk, bij Fourtrees?' Miauwde hij maar om het gesprek een andere wending te geven. Hij keek haar nu in haar gezicht aan, en zwaaide zwak met zijn staart.

[WHAA NOO INSPI!! xD]

Steeds vaker kwamen deze dromen in haar op, maar bijna altijd werd ze wakker voor alle ellende begon. Tot op de dag van vandaag wenste ze dat ze haar ouders nooit was gevold, maar ze kon de tijd niet terugdraaien. Hoe hard ze het ook wenste, het was gewoon onmogelijk voor haar. Haar zus leek het veel makkelijker op te nemen, maar zij had alleen gezien hoe hun lichamen het kamp in waren gebracht. Ze had haar zus nooit verteld wat ze had gezien, dan zou ze echt kwaad worden. Niet dat het nog veel verschil zou maken in haar leven. Haar ouders waren dood en zij had niks kunnen doen om ze te redden.
Zodra ze merkte dat Moonpaw schrok toen ze ineens overeind kwam legde ze haar oren opzij. Maar ze was best opgelucht toen hij niet terugdeinsde voor haar. Ze glimlachte even wat ongemakkelijk en ging toen even fatsoenlijk rechtop zitten. Hoewel haar blik op haar poten was gericht merkte ze dat Moonpaw naar haar keek. Langzaam tilde ze haar kop weer op om hem aan te kijken. Even zag ze iets van verdriet in zijn ogen maar zei er niks over. ''Wel, ik hoorde je iets roepen,''Gaf Moonpaw stilletjes toe. Ze keek hem een beetje verlegen aan. Had ze weer lopen praten in haar slaap, nouja volgens Moonpaw was het roepen dus het was wel erg. Ze had in de apprentice Den vaak genoeg commentaar gehad over haar nachtelijke gepraat en geschreeuw. Ze kon er zelf niet echt veel aan doen. Het gebeurde gewoon. ''Hey Snowpaw, wat deed je hier eigenlijk, bij Fourtrees?'' Miauwde Moonpaw, waarschijnlijk om het gesprek een andere wending te geven. Snowpaw keek hem vriendelijk aan. ''Eigenlijk wilde ik gewoon even weg, omdat er in het kamp niks is te doen.'' Zei ze eerlijk. op een of andere manier kon ze niet tegen Moonpaw liegen. Ze grijnste even naar hem. ''En ik hoopte jou weer ter zien. Wat doe jij hier dan?'' Ze gaf even een lik over haar schouder en keek hem nog altijd aan.

Snowpaw?' Vroeg hij zachtjes. Onmiddelijk draaide ze haar kop om en keek hem recht aan. ''Moonpaw?'' Haar stem klonk beverig, terwijl ze langzaam rechtop ging zitten. HIj schrok nogal van haar plotselinge reactie, maar deinste niet terug. 'Sorry, ik had een nachtmerrie,'' mompelde ze een beetje ontwijkend en keek naar haar poten. Hij ging zitten, en keek even naar haar. Moest hij bekennen dat hij haar had horen roepen? Moonpaw twijfelde, maar besloot het te doen, tegen vrienden lieg je niet. En dat had hij wel tegen Brightpaw gedaan, schoot door zijn hoofd. Zijn ogen verraden even een moment het verdriet om zijn vriendin, maar toen begon hij al wat opgewekter verder. 'Wel, ik hoorde je iets roepen, 'Gaf hij stil toe. Hij zei er verder niets over. 'Hey Snowpaw, wat deed je hier eigenlijk, bij Fourtrees?' Miauwde hij maar om het gesprek een andere wending te geven. Hij keek haar nu in haar gezicht aan, en zwaaide zwak met zijn staart. Snowpaw keek hem vriendelijk aan. ''Eigenlijk wilde ik gewoon even weg, omdat er in het kamp niks is te doen.'' Zei ze eerlijk. Ze grijnste even naar hem. ''En ik hoopte jou weer ter zien. Wat doe jij hier dan?'' Ze gaf even een lik over haar schouder en keek hem nog altijd aan. Vanzelf grijnsde hij terug, hij kon er niets aan doen. 'Wel, jagen, en vervelen, en.. jagen. En vervelen.' Hij grijnsde, en zijn staart sloeg zwakjes heen en weer. Hij ging rechtop zitten, en sloeg zijn staart over zijn poten. Hij keek haar even aan, en keek toen weg. 'De vorige Ghatering was veel he?' Miauwde hij. Holystar, Fireheart, Smokepaw, de tweeling die met Snowpaw bezig was geweest.. Hij schudde zijn hoofd, en likte even over zijn poot. Hij was even afwezig met zijn gedachten, en was dus niet aan het opletten.

Snowpaw had hem de hele tijd aangekeken en glimlachte nu even, waarom was ze altijd zo blij om hem te zien? Het kon haar eigenlijk weinig schelen waarom, maar ze was nu zeker blij om hem weer te zien. Nadat ze haar laatste vraag had gesteld had ze een lik over haar schouder gegeven en gaf toen toch een lik over haar borst. Meteen daarna keek ze hem weer aan, wachtend op zijn antwoord. Zwijgend keek ze in zijn blauwe ogen en stond even op om zich uit te rekken. Ze zag hem teruggrijnzen, meteen voelde ze haar hart een paar slagen overslaan. Wat was er mis met haar? 'Wel, jagen, en vervelen, en.. jagen. En vervelen.' Ze zag hem grijnzen en grijnsde meteen weer terug. Hij keek haar aan, maar keek toen weer weg. Even keek de sneeuwwitte poes hem vragend aan. 'De vorige Ghatering was veel he?' Miauwde hij toen en ze knikte. ''Zeker wel,'' ze glimlachte weer en dacht terug. De WindClan had een nieuwe leider, Fireheart als Deputy van de ThunderClan en dan Smokepaw die zich schandelijk had gedragen. Dat was best schaamtelijk geweest, hij had de RiverClan een beetje voor schut gezet. En dan die twee ShadowClan apprentices. Splashpaw en Ripplepaw, zo heette ze. De een was een stuk spraakzamer geweest dan de ander. Haar aandacht werd weer getrokken doordat Moonpaw met zijn kop schudde. Ze zag hem zijn poot likken en ze merkte dat hij er niet bij was met zijn gedachtes. Zachtjes liep ze naar hem toe en ging gewoon tegen hem aanzitten, haar witte pels tegen die van hem aan. ''Is er iets?'' Vroeg ze zacht en zorgelijk.

-flut...

100e POST MET SNOWPAW!!!!

Hey Snowpaw, wat deed je hier eigenlijk, bij Fourtrees?' Miauwde hij maar om het gesprek een andere wending te geven. Hij keek haar nu in haar gezicht aan, en zwaaide zwak met zijn staart. Snowpaw keek hem vriendelijk aan. ''Eigenlijk wilde ik gewoon even weg, omdat er in het kamp niks is te doen.'' Zei ze eerlijk. Ze grijnste even naar hem. ''En ik hoopte jou weer ter zien. Wat doe jij hier dan?'' Ze gaf even een lik over haar schouder en keek hem nog altijd aan. Vanzelf grijnsde hij terug, hij kon er niets aan doen. 'Wel, jagen, en vervelen, en.. jagen. En vervelen.' Hij grijnsde, en zijn staart sloeg zwakjes heen en weer. Hij ging rechtop zitten, en sloeg zijn staart over zijn poten. Hij keek haar even aan, en keek toen weg. 'De vorige Ghatering was veel he?' Miauwde hij. Holystar, Fireheart, Smokepaw, de tweeling die met Snowpaw bezig was geweest.. ''Zeker wel,'' ze glimlachte weer. Moonpaw zag het vanuit zijn ooghoeken, het gaf hem ee warm gevoel, alsof alles .. goed was. Hij schudde zijn hoofd, en likte even over zijn poot. Hij was even afwezig met zijn gedachten, en was dus niet aan het opletten. Zachtjes liep ze naar hem toe en ging gewoon tegen hem aanzitten, haar witte pels tegen die van hem aan. ''Is er iets?'' Vroeg ze zacht en zorgelijk. Moonpaw keek haar aan, en ademde haar geur in. Hij keek in haar blauwe ogen, en een hij werd overspoeld met blijschap. Gefrustreerd schudde hij zijn hoofd, wat was er toch mis met hem?! 'Nee, ja, misschien, ik weet het niet.' Moonpaw staarde weg uit die blauwe ogen waarin hij zo zou kunnen verdrinken, en herinnerde zich htoen pas weer waar hij was. Fourtrees, met Snowpaw. Raar, dat kon hij toch niet vergeten? 'Het gaat wel, het is gewoon moeilijk nu' Miauwde hij, hij kon niet liegen tegen Snowpaw om de een of andere reden, en zeggen dat alles goed was, was nogal een leugen. 'Mijn beste vriendin doet raar sinds ze weet dat ik jou al ken, en er zijn wat problemen met haar mentor...' Hij kon het niet vertellen over Darkfire, Snowpaw zou hem nooit verraden, maar hij zou.. Moonpaw zuchtte, kon het dan ook nooit makkelijk zijn? Het enige goede van de laatste dagen, was Snowpaw.

Who'd'ya think you're kiddin'
He's the Earth and heaven to you
Try to keep it hidden
Honey, we can see right through you
Girl, ya can't conceal it
We know how ya feel and
Who you're thinking of

Snowpaw zweeg weer, haar blauwe ogen vol rust en blijdschap. Ze wist niet wat er met haar aan de hand was, maar elke keer als Moonpaw naar haar grijnsde, of haar lang genoeg aankeek sloeg haar hart een paar slagen over. Het was een vreemde sensatie waar ze zich zorgen om zou moeten maken, maar eigenlijk was het wel fijn. Zodra ze had gevraagd of er iets mis was keek hij haar aan en opnieuw sloeg haar hart een paar slagen over. Ze schrok toen hij zag dat hij gefrustreerd zijn kop schudde, haar blik werd bezorgd. ''Nee, ja, misschien, ik weet het niet.'' Moonpaw keek weg uit haar ogen en zachtjes duwde ze haar neus tegen zijn schouder, zwijgend. ''Mijn beste vriendin doet raar sinds ze weet dat ik jou al ken, en er zijn wat problemen met haar mentor...'' Nog altijd zweeg ze, niet wetend wat ze moest zeggen. Ze hoorde hem zuchten en tilde haar kop weer op zodat ze hem aan kon kijken. Als haar zus eens wist was ze aan het doen was, dan zou ze haar echt wat aandoen. Ze wist niet wat ze nu moest doen, ze wist niks te zeggen dat hem misschien zou kunnen opvrolijken. Zachtjes duwde ze haar neus tegen zijn maankleurige vacht en snorde heel zacht. Waar was ze wel niet mee bezig!? Een helft van haar brein schreeuwde dat dit fout was en dat ze weg moest rennen, maar het andere deel leek zijn schouders op te halen en liet haar zitten zoals ze zat. Ze wilde Moonpaw niet ongelukkig zien, ze wist dat dat haar ook zou peinigen. ''Ik zal altijd naar je luisteren als je me nodig hebt,'' murmelde ze in zijn pels en snoof zijn geur even op.

-flut sorry, geen inspi-

Moonpaw zag het vanuit zijn ooghoeken, het gaf hem ee warm gevoel, alsof alles .. goed was. Hij schudde zijn hoofd, en likte even over zijn poot. Hij was even afwezig met zijn gedachten, en was dus niet aan het opletten. Zachtjes liep ze naar hem toe en ging gewoon tegen hem aanzitten, haar witte pels tegen die van hem aan. ''Is er iets?'' Vroeg ze zacht en zorgelijk. Moonpaw keek haar aan, en ademde haar geur in. Hij keek in haar blauwe ogen, en een hij werd overspoeld met blijschap. Gefrustreerd schudde hij zijn hoofd, wat was er toch mis met hem?! 'Nee, ja, misschien, ik weet het niet.' Moonpaw staarde weg uit die blauwe ogen waarin hij zo zou kunnen verdrinken, en herinnerde zich htoen pas weer waar hij was. Fourtrees, met Snowpaw. Raar, dat kon hij toch niet vergeten? 'Het gaat wel, het is gewoon moeilijk nu' Miauwde hij, hij kon niet liegen tegen Snowpaw om de een of andere reden, en zeggen dat alles goed was, was nogal een leugen. 'Mijn beste vriendin doet raar sinds ze weet dat ik jou al ken, en er zijn wat problemen met haar mentor...' Hij kon het niet vertellen over Darkfire, Snowpaw zou hem nooit verraden, maar hij zou.. Moonpaw zuchtte, kon het dan ook nooit makkelijk zijn? Het enige goede van de laatste dagen, was Snowpaw. Zachtjes duwde ze haar neus tegen zijn maankleurige vacht en snorde heel zacht. 'Ik zal altijd naar je luisteren als je me nodig hebt,'' murmelde ze in zijn pels. Moonpaw keek haar dankbaar aan, en zag hoe haar vacht oplichtte in het licht. 'Dank je' zei hij met alle dankbaarheid die hij in de twee simpele woordjes kon leggen. Hij merkte niet eens op dat ze te dich tbij hem zat, en dat hij dat helemaal niet erg vond, hij was gelukkig zo. HIj keek haar aan, en plots sloeg zijn hart een tel over. Moonpaw deed zijn ogen dicht, wat was er toch aan de hand? Waarom kon hij geen nee zeggen, en verder gaan met jagen? Hij keek gepijnigd de andere kant uit. Dit, een andere kat zien op Fourtrees was verboden, waarom liep hij dan niet weg? Moonpaw begreep niets van zichzelf. 'Snowpaw, ik.. we ... de clan...' Moonpaw kon het niet zeggen, hij bee top zijn lip, en keek naaar zijn poten. Hij kon niet weggaan bij Snowpaw, op een andere manier dan hij ooit had gehad.

Snowpaw kon haar ogen maar niet van Moonpaw afhouden, wat was er toch met haar? Ze vertrouwde hem volledig, ze zou hem al haar geheimen vertellen. Was dit nou wat alle volwassen katten liefde noemden? Ze schudde zachtjes haar kop en drukte haar lijf dichter tegen Moonpaw aan. Hij kon altijd bij haar terecht, en hij keek haar dankbaar aan toen ze dat zei. Ze glimlachte warm naar hem en zwaaide zacht met haar staart. 'Dank je,' zei hij dankbaar en hij meende het ook echt. Ze knikte heel even en keek toen even rond. Zodra Moonpaw haar aankeek keek ze terug en voelde haar hart alweer een slag overslaan. Ze zag hem een andere kant op kijken en keek even naar haar witte voeten. Deed ze iets verkeerds, had ze iets gezegd dat niet goed was. Compleet verward keek ze Moonpaw aan en zuchtte even zacht.'Snowpaw, ik.. we ... de clan...' hoorde ze Moonpaw zeggen en keek hem triest aan. Ze wist wat hij wilde zeggen, ze waren van verschillende Clans. Liefde was verboden. Soepel stond het witte poesje op en ging voor Moonpaw staan. ''Het kan me niks schelen dat jij in een andere Clan zit. Ooit zullen we samen moeten werken om uit een probleem te komen!'' Zei ze scherp en zwaaide met haar staart. ''Als er ooit een groot probleem komt,'' mompelde ze erachteraan en keek even naar haar voeten. Meteen daarna lichtte ze haar kop en keek Moonpaw weer aan. ''Dus ik wijk niet terug alleen omdat onze Clans niet goed met elkaar om kunnen gaan!'' Vervolgde ze weer en deed een stap in zijn richting. Toen streek ze met haar wang langs die van hem. ''Ik... Ik denk dat ik..'' Ze viel even stil en bewoog niet. ''Ik denk dat ik van je hou,'' fluisterde ze toe bijna onhoorbaar.

Moonpaw begreep niets van zichzelf. 'Snowpaw, ik.. we ... de clan...' Moonpaw kon het niet zeggen, hij bee top zijn lip, en keek naaar zijn poten. Hij kon niet weggaan bij Snowpaw, op een andere manier dan hij ooit had gehad. Soepel stond het witte poesje op en ging voor Moonpaw staan. ''Het kan me niks schelen dat jij in een andere Clan zit. Ooit zullen we samen moeten werken om uit een probleem te komen!'' Zei ze scherp en zwaaide met haar staart. ''Als er ooit een groot probleem komt,'' mompelde ze erachteraan en keek even naar haar voeten. Meteen daarna lichtte ze haar kop en keek Moonpaw weer aan. ''Dus ik wijk niet terug alleen omdat onze Clans niet goed met elkaar om kunnen gaan!'' Vervolgde ze weer en deed een stap in zijn richting. Toen streek ze met haar wang langs die van hem. ''Ik... Ik denk dat ik..'' Ze viel even stil en bewoog niet. ''Ik denk dat ik van je hou,'' fluisterde ze toe bijna onhoorbaar. Moonpaw had al die tijd onbewogen gezeten, en toen Snowpaw dat laatste zei, bleef hij heel even verstijfd zitten. Toen keek hij in haar ogen, 'Ik denk dat ik ook van jou hou Snowpaw' Murmulde hij toen. Toen hij dat zei, viel alles op zijn plek, en eindelijk begreep hij alles. Hij hield van Snowpaw! Hij begroef zijn gezicht in haar vacht, en ademde hij geur in. Hij hief zijn kop op, en keek naar zijn staart. Een heel lichte blos verscheen op zijn kaken, en hij grijnsde zwakjes naar Snowpaw.

-Really reaally baaad D: -

Snowpaw keek strak naar Moonstripe, toch wel bang voor zijn reactie. Ze had hem voelen verstijven en vreesde toch echt het ergste. Maar als dat niet zo was, wat moest ze tegen haar zus gaan zeggen? Voorlopig hoefde niemand het te weten, alleen zij en Moonpaw. En ze ging ervan uit dat die andere vriendin van hem betrouwbaar was en hen niet zou verraden. Moonpaw keek in haar ogen en ze voelde hoe haar hart even stopte met slaan. 'Ik denk dat ik ook van jou hou Snowpaw' Murmulde hij toen. Onmiddelijk begon haar hart te racen en haar ogen begonnen te glanzen. Hoe kon iemand gelukkiger zijn? Even dacht ze niet meer na over hoe ze dit moest gaan vertellen, nu bleef ze hangen op dit moment. En zacht spinnend geluid rees op uit haar keel en teder gaf ze Moonpaw een lik over zijn oor. Hij begroef zijn gezicht in haar vacht, en ademde hij haar geur in. Hij hief zijn kop op, en keek naar zijn staart. Een heel lichte blos verscheen op zijn kaken, en hij grijnsde zwakjes naar haar. Snowpaw grijnsde blij terug, ze was nu gelukkig en ze begon langzaamaan toch steeds luider te spinnen en zachtjes ging ze weer dichter tegen hem aanzitten.

-late again.. en sorry inspiloos xD