Fxckiefxck{Open}

De poes was aan het jagen toen ze een opmerkelijke geur, of eigenlijk geuren, rook. Geur die haar haren overeind liet staan. Ze wist dat het misschien beter was om een paar andere katten te halen, maar de geur gaf aan dat het dichtbij was. Als ze naar het kamp zou rennen, zou ze misschien te laat zijn. Als ze nu zou gaan, kon ze misschien ontdekken wie het was en wat de situatie was. Waarschijnlijk was het toeval. Waarschijnlijk was een hond over de grens gegaan en een windclanner daarna weer, of andersom. Toch leken de geuren vanaf hier even sterk. Misschien waren ze beide al weg.. Maar misschien niet. Hoe dan ook, haar nieuwsgierigheid en gedachte dat het te laat kon zijn als ze eerst andere ging zoeken, liet haar rennen.  Met volle snelheid ging ze de geur achterna, en zodra ze de twee zag, stond ze stil. Een moment stond er puur verbazing op haar gezicht, ookal had ze dit ergens al verwacht door de geuren. Dat maakte het echter niet minder verbazingwekkend. Voor haar stond een zwarte kater, naast een bruingevlekte hond die naast hem zittend zat te hijgen. Al snel herstelde ze zich en liet ze haar haren overeind staan als waarschuwing. Ze zou nooit vechten als het niet nodig was, maar een hond en een windclanner naast elkaar, op Thunderdclan territorium.. Dat zag er zacht gezegd niet goed uit.  'Hij doet niks, soort van'' zei de kater grinnikend. De hond deed niks? Nee, dat had ze zelf nu ook gezien. De hond lag naast de kat alsof de kat zijn twoleg was. "Als hij niks doet, wat doe jij dan op Thunderclan gebied." gromde ze, terwijl ze haar klauwen uittrok om zich gereed te maken voor een aanval op de Windclanner voor haar, of op de hond. "Denk je soms dat je Thunderclan zal verzwakken door een hond op ons territorium te jagen? Is dat Windclans nieuwe strategie?" vervolgde de roestkleurige poes, zonder enige onzekerheid. Ze voelde zich altijd onzeker bij het praten tegen andere katten in de clan, maar dit was anders. Dit was een situatie met een vijandige kat. Dit was geen aardig gesprekje, dit ging om de veiligheid van haar clan. Ze was misschien te verlegen om met iedereen een gesprek te beginnen, toch was het haar clan, een soort familie, en dat zorgde ervoor dat al haar onzekerheid op dit moment was verdwenen. Ze zou alles doen voor haar clan. En daarbij was het was nu te laat om terug te rennen naar het kamp op versterking te halen, want zowel de hond als de Windclanner hadden haar gezien, en ze niet het risico lopen de hond naar het kamp te lokken, of om de kater een kans te geven de hond los te laten lopen op Thunderclan gebied. Ze kon niet meer terugstribbelen, dus moest ze maar doen alsof ze vol achter haar keuze stond. Dan maar het gevaar lopen dat de kater of hond haar aanviel, maar haar clan zou ze niet in gevaar brengen. Niet hierdoor. Ze kon alleen hopen dat er versterking bijkwam, of dat de kater niet vijandig bleek te zijn. Ze hoorde de kater hijgen. Voor haar betekende het dat de kater moe was. Wie weet had hij hulp nodig met het verjagen van de hond, maar een kat die stil stond naast een hond.. Dat was geen goed teken. Het maakte haar wantrouwig naar de kater toe. Zelfs al was hij op de vlucht voor die hond, had hij niet ergens anders heen kunnen rennen dan naar Thunderclan? Dacht hij dat Thunderclan zwak was nadat Bloodclan de clan tijdelijk had overgenomen? In dat geval waren Windclanners nog grotere muizenbreinen dan ze dacht.  

''Als je het niet erg vindt ga ik niet even honden uittesten of ze vriendelijk zijn of mijn keel willen doorbijten" zei de kater spottend als antwoord. Gravelsmoke gromde verontwaardigd. Eerst kwam die Windclanner op het verkeerde territorium en dan dacht hij de spot met haar te drijven. Zijn opmerking daarna maakte haar gevoelens voor hem er niet veel beter op. ''En jullie gebied zat gewoon in de weg'' Hoe durfde die kater? Hun territorium in de weg? Hij was toch in starclansnaam geen kit meer! Ze zou er wel voor zorgen dat hij dit zou berouwen. Maar niet nu. ''Goed plan, zal ik onthouden" was de kater zijn opmerking over de honden. "Zoals ik al zei, als je denkt Thunderclan ermee te verzwakken zit je fout." antwoordde ze hem. ''Hoe sneller je me helpt, hoe sneller we weg zijn" Het grappigste was nog dat de kater dacht dat ze hem zo simpel liet gaan. Wat het verhaal erachter ook was, ze zou hem nooit zomaar weer terug laten lopen, niet nadat ze hem zo rustig naast de hond heeft zien liggen. Of het de bedoeling was of niet, de hond lag op het moment wel erg comfortabel bij de zwarte kat. "Ik help je hem terug in Windclangebied te jagen, maar wat ik daarna met jou doe.. dat zie ik nog wel." gaf ze de kater als antwoord op zijn voorstel.