Deadly Sick [Lighthearts Death]

[Iedereen welkom bij Lighthearts Death]

Haar vacht was dof geworden, haar uiterlijk was niet meer zo mooi als het vroeger was. Haar ogen glansde niet meer helder, alleen maar ziek en dof. Ze leek nu wel een echtte elder, alleen dan nog te jong om het te zijn. Ze was mager en kon niet meer eten. Haar neus was altijd nat. Ze was niet gezond, maar ziek.
'Aaah', krees ze. Ze trok haar poten bij me kaar en kneep haar ogen dicht. Haar buik stak. En haar rug deed zeer. 'H-help me!' Riep ze. Ze kneep haar ogen dicht en tranen gleden over haar doffe vacht. Ze kromp in elkaar. En haar hard bonkte heel hard. Ze huilde en krijste. Ze kromp telkens in elkaar en haar hart bonkte te snel. Toen werd ze rustig. 'Vaarwel vrienden', mompelde ze terwijl haar ogen half dicht waren. Een traan ging over haar wang. 'Honestheart... Moonstream, Thunderstorm, Silverflower... Ik hou van jullie', mompelde ze terwijl haar ademen langzaam stopte...

Ligthheart opende haar ogen en stond voor haar moeder en vader, haar zusjes en broertes. 'Lightheart, je hebt het goed gedaan in je clan, nu is het tijd om je bij ons te voegen,' een warm gevoel ging door Lightheart heen, ze voelde haar verdriet niet meer, ze was nu gelukkig. Ze liep naar haar familie toe. Samen vertrokken ze, om eeuwig hun clan van uit Silverpels te helpen......

Lightheart was gestopt met ademen. Haar lichaam bewoog niet meer. Het laatste beetje warmte begon te vervagen. Daar lag ze dan, maar haar bek na zoveel nare tijden weer in een lag.

Een zwartwit gedaante wandelde door het territorium. Af en toe scheen er een oranje lichtpuntje van de zon door het dichte bladerdak heen. Toen rook Lionclaw een zwakke geur van iemand van zijn clan. Het was Lightheart. Hij had haar eens gezien en een praatje gemaakt op een ceremoni en clanveradering. Lionclaw rook dat ze erg zwak was en en/of ziek was. Lionclaw versnelde zijn tempo en algauw rende hij door het woud. De geur kwam steeds dichterbij en hij rende steeds harder. Hij ontwijkte takken, bomen en omgevallen boomstammen. Hij rende en bukte en daardoor slidde hij onder een tak door. Daarachter lag nog een boomstam. Hij sprong om die te ontwijken. Maar wat hij niet zag was een iets hogere tak die daarboven hing. Zijn ogen werden spleetjes. Toen knalde hij met volle vaart tegen de tak op. Bloed spatte uit zijn lichaam. Toen hij op de grond neerkwam schaafde hij nog een heel stuk over de grond. Hij stopte en deed langzaam zijn goudkleurige ogen open. Hij zag Lightheart daar liggen. Haar ogen waren dof en glinsde niet meer zo als vroeger. Haar oranje vacht glanse ook niet meer. Lionclaw's ogen vulde zich met tranen. Hij vond Lightheart altijd een aarige warrior om mee te kletsen. Lionclaw krabbelde met moeite overeind. "Lightheart?" Zijn stem klonk schor van verdriet. "Lightheart!?" Hij werd woedent en boos en verdrietig te gelijk. Zijn ogen werden wazig van verdriet. "NEEEEE!" Schreeuwde hij naar de Starclan. Toen boog hij zijn kop en een traan rolde van zijn wang en plinkte toen op de grond neer. Hij nam het slappe lichaam van Lightheart op zijn rug en slenterde verdrietig naar het kamp toe. "geen zorgen, ik breng je lichaam naar het kamp, waar het thuishoort. Dan zou het de rust krijgen die het verdient." Lfluisterde hij naar het lichaam van Lightheart.

[moet er nu al een verviolg komen of later pas? Maar is het wel goed als ze mij zien aankomen met het lichaam op me rug?]

[Lightheart is in de Elders den xD]

Ze was eindelijk klaar met de jacht en had haar Apprentice getraind. Het was helemaal goed gegaan. Ze liep de kamp binnen en kreeg een koude rilling over haar ruggen graat. Een stem in haar hoofd vertelde dat er zojuist iets ergs was gebeurd. Ze keek naar de Elders den. Er kwam een zieke lucht uit. Maar ze was wel gewend dat er een zieke kat was in het kamp, en ze had gehoord dat het niet besmettelijk was, maar wel dodelijk. Ze legde het prooi op de prooi stapel en pakte er één op voor de zieke Elder maar toch jonge kat. Ze liep kalmpjes en sierlijk naar de Elders den. Net toen ze was viel de muis op haar bek. Ze zag hoe Lion claw een dode lijk op zijn rug droeg. 'Lionclaw? Wat is er met ... Lightheart', zei ze met een geschrokken en van verdriet vertrokken gezicht. Ze keek naar het doffe hoopje vacht en de glans loze amber kleurige ogen. 'Ow nee, dit is zo erg', snikte ze. 'Lightheart is dood!' Riep ze vol verdriet. Ze huilde en liep naast Lionclaw. Honestheart en Lights drie beste vriendinnen zouden vast kapot zijn van verdriet.

Dreamheart liep langs en hoorde verdrietige en angstige geluiden vanuit de Eldersden. Een naam kon ze er uit halen. Lightheart. LIGHTHEART! Dreamheart schrok en haar haren vlogen overeind. Ze liep op de geluiden af en zag Silverstream en Lionclaw om een hoopje vacht staan. Een hoopje vacht dat zij maar al te goed kon als Lightheart. Geschokt haalde ze adem maar kwam tot haar redeneringen. De clanleader moest dit weten. Ze stormde de Elders den uit en rende naar naar het midden van het kamp. Angstig keek ze om zich heen. Waar was Crookedstar? Het was duidelijk geweest dat lightheart dood was. De medicine cat halen had waarschijnlijk geen zin meer. "Crookedstar, kom mee naar de Elders den snel?" Riep de jonge poes zodra ze de Clanleader in het oog kreeg. Daarna stormde ze terug naar de Elders den en ging naast Lionclaw zitten.

(omg wrm maak ik zo'n kortje
sorry T_T)

Roseleaf sperde haar ogen wijd open bij het hor van een krijs. Hij was zwak, maar pijnlijk. De scherpe geur van angst en ziekte drong haar neus binnen. Met gehaaste stappen volgde ze de geur vanaf de ingang van het kamp. Daar zag ze wat ze al had verwacht te zien. Lightheart. Ze lag te kronkelen van de pijn, en Roseleaf keek toe. Ze keek toe hoe het doffe, al bijna levenloze lijf lach te sterven. Ze wilde naar Lightheart toe rennen en haar geruststellen, maar haar poten bleven als aan de grond genageld. De geklitte, onverzorgde vacht trok samen en de zwaargewonde poot bewoog heftig. Steeds meer daalde de energie van de oranje veel te jonge Elder. Het was niet meer de Lightheart die ze ooit was geweest. Het was slechts een lijf. Een lijf wiens leven is verdwenen. Ze had hulp nodig, maar Roseleaf deed niks. Ze bleef staan. Pas toen Lightheart dood was had ze besef van wat ze had gedaan. Ze had een kat in nood genegeerd..

Katten kwamen uit verschillende hoeken tevoorschijn om om Ligjtheart te rouwen. Roseleafs hoofd bonkte. Haar zicht werd wazig en de wereld draaide. Ze sloeg haar nagels in de grond om niet om te vallen. Nam een hap lucht om het bewustzijn niet te verliezen. Langzaam drong ze door de katten heen naar Lightheart. Bij een vossenlengte afstand stopte ze met lopen. Ze durfde niet dichterbij te komen. Bang voor he dode, onverzorgde lijk. Bang voor een straf. Ze staarde recht in Lighthearts doffe ogen, waar ooit sprankelingen van leven, plezier en vrijheid hadden gestaan. Roseleaf chraapte de moed bij elkaar en sloot netjes Lighthearts ogen. Een traan rolde over haar wang voor Lightheart op de grond. Ze gooide haar kop in haar nek en schreeuwde waarom. De reden waarom Lightheart zo aan haar einde was gekomen. Zonder vrienden of enige andere steun. Steun die Roseleaf had kunnen geven. Ze legde een poot op het jonge hoofdje en voelde de kou. De kille kou van de dood.

'Trainen? Waarom bestaat dat woord, papa, ik krijg geen nieuwe mentor, en ik word niet getraind! Je wilt toch dat je zoon een goede Warrior word? Of niet soms?' zei hij met zijn geel rode ogen brandend in die van zijn vader. 'Hij heeft geen tijd, je trainingen komen wel,' Mompelde Stormtail. Snokepaw ontblote zijn tanden. 'Ik word er gek van! Ik behoorde de machtige leider als mentor te krijgen! En wat krijg ik? Een laffe krijger!' Zei hij boos. Hij ontblote zijn nagels haalde zijn klauw op en ging met een krachtige snelheid op zijn vader af, toen... Een kreet lief hem ontwaken uit zijn boze droom. Verbaasd hees Smokepaw zijn kop op. 'Huh', gedeeltelijk voelde hij de zelfde woede nog. "NEEEEE!" Hoorde Smokepaw. Wat was er aan de hand? Smokepaw ging recht op zitten en maakte zijn geklitte rook kleurige vacht schoon. Hij kwam langzaam de den uit, en liep naar de prooi stapel. Een geur van dood kwam zijn neus binnen. en nee het was niet de lucht van prooi. Het was de lucht van dode kat. Meer nieuwsgierig naar wie het was, dan bezorgd liep hij er op af. Zijn ogen werden groot toen hij Lightheart, -de Apprentice van zijn moeder toen Lightheart nog Lightpaw was, zag liggen. Ze zag er verlost uit haar leiden uit. Hij zij niks, toonde geen enkele emotie maar staarde er alleen maar naar.

Moonstream trippelde haar clan binnen en rook dat er veel comotie was rond de Elder den en ze liet haar pas gevangen prooi op de stapel vallen en was toch nieuwshierig naar wat er loos was en zag een rood katten lichaam tusen de andere liggen. 'Lightheart!' riep Moonstream en haar stem trilde van spanning. ze zag dat ze niet meer bewoog en akte naast haar neer, waarbij ze haar stuit diep in de vacht van haar vriendin stak. Haar lichaam was niet langer meer warm en ze voelde hoe een staart over haar schouder werd gelegd. Ze keek vanuit haar ooghoek in de richting en zag haar moeder die naast Lightheartstond vergezeld door die van Lightheart's familie. Tranen biggelde over haar vacht en gleden door eronder over haar huid heen. Moonstream's moeder knikte en ze zag hoe Lightheart samen met hen mee ging. Verdriet borrelde op in haar borst en de wist dat ze bij de Warriors in de zelferpels het veel beter zou hebben dan hier in de clan waar ze maar moeizaam had kunnen lopen met drie poten. Een klaagezang kwam uit haar half open bek, maar die was al weer snel weg gestorven. Moonstream bleef liggen waar ze lag totdat Lightheart begraven zou worden.

Die ochtend was rustig geweest. Hij had de patrolls weggestuurd, had even een training met Snowpaw gedaan die goed was verlopen en wat gejaagd. Nu kwam hij het kamp binnen trippelen met wat prooi in zijn bek. Hij spitste zijn oren maar er was niks bijzonders aan de hand. Hij pakte een muis van de prooi stapel en liep naar de rand van het kamp, daar ging hij lekker liggen en snoepen van zijn prooi. Het was wel lekker maar niet echt bijzonder. Crookedtar knapte al pittig op dus dat ging goed, Stormtail was blij dat het ook wat beter ging in het kamp. Rustig keek hij rond met wijze en rechtvaardige ogen. Rust straalde hij groot uit, hij werd nooit boos dan moest je het echt bond maken. Zijn staart lag om hem heen die hem ook vaak in de weg zat. Maar dat kon hem niet echt veel schelen. Vredig at hij verder van de muis, toen hij op was liep hij nog het kamp even uit om bij de rivier zijn mond te spoelen en wat te drinken. Hij keek naar zijn gezicht waar een geheel verleden achter schuil hing. Zijn heldere ambere ogen keken soms dwars door je heen zodat je moeilijk tegen hem kon liegen. Wat hij goed kon gebruiken als hij tegen katten pratte zo wist hij dat ze eerlijk tegen hem waren. Dat was ook iets wat Stormtail belangrijk vond.. Eerlijkheid..
Eevenlater toen hij het kamp weer in kwam was er een rare stemming en een rare geur.. Een geur van Onheil en dood! Snel sprong Stormtail naar waar de geur vandaan kwam. De elders den, maar hij had dit niet verwacht. Hij zag een rode vacht van Lightheart en de geur van dood bij haar vandaan komend. Hij zuchtte hoorbaar. Dit konden ze op dit moment echt niet gebruiken, het was zo rustig geweest! Stormtail kon het niet geloven, hier was Crookedstar niet in staat voor. Stormtail zei, '' Warriors.. Laten we Lightheart naar de open plek brengen om bij haar de nachtenlijk eerbiedige wacht te houden. Deze dood is niet totaal onverwacht... Lightheart was aan het einde van haar latijn.'' Hij zag hoe ze naar de open plek gedragen werd en katten treurig om haar heen bleven. Moonstreem een goede warrior had een ijsenlijke klaagzang laten horen. Stormtail raakte haar even troostend aan met zijn neus. Net zoals alle andere katten keek steunend en bemoedigend aan. Hij had Lightheart niet heel erg super goed gekend maar hij wist dat ze erg nobel was geweest een trouwe loyale krijger met veel moet ze had te veel megemaakt voor in zo,n kort leven.

Zijn jacht ging goed maar ergens voelde Honestheart toch dat er iets niet goed zat en al snel ging hij terug naar het kamp. Daar aangekomen bleek er toch iets achter zijn nare gevoel te zitten, er was een hele groep warriors op de open plek verzameld en ergens hoorde hij een bekende stem iets scheeuwen. Alles was als in een waas, Honestheart liet zijn prooi vallen en drong zich tussen de katten door om daar het levenloze lichaam van zijn geliefde Lightheart te zien, moeddeloos liep hij langzaam naar haar toe, maar er was niks meer wat hij kon doen, ze was al opweg naar StarClan. Moedeloos ging hij naast de helder liggen en gaf een zachte lik over haar kop, niet wetend wat te doen en wetend dat zijn leven drastisch zou veranderen op deze trieste dag.

-Flutpost-

Na een zeer lange en saaie patrouille kwam een greote grijs-witte kater het kamp binnen lopen. Toen hij rondkeek viel het hem op dat het veel te druk was, er was iets aan de hand! Zijn lichaam verstijfde bij het horen van een afschuwelijke klaagzang en onmiddelijk draaide hij zijn kop. Het was Moonstream, en niet ver daarvandaan zag hij zijn broer. Wat was er aan de hand, de geur in het kamp was ook al niet zo prettig. Maar zodra hij dichterbij kwam lopen schrok hij zich dood. Met een geschrokken blik staarde hij naar het levenloze lichaam van Lightheart, een van de beste vriendinnen van Thunderstorm en partner van zijn broer. Hij keek geschrokken naar zijn broer die naast Lightheart was gaan liggen en ging naast hem zitten. Hij boog even voorover en gaf Lightheart een lik over haar kop. ''Moge je vanuit StarClan over ons waken,'' murmelde hij zacht en gaf toen zijn broer een lik over zijn schouder. Hij wist niet zeker of hij nu iets zou moeten zeggen tegen zijn broer maar deed het toch. ''Ze is nu met StarClan. Ze zal altijd over je waken tot de dag dat jij je bij haar voegd,'' zei hij vriendelijk en ging toen liggen. hij legde zijn grote lijf tegen zijn broer aan en keek rond.