Instructions

Ze was middenin een jacht, toen ze aangetikt werd door een jonge warrior en deze door zijn lompheid de prooi die ze al enige tijd gevolgd had wegjaagde. Met een geïrriteerde blik in haar ogen kwam ze overeind, en zuchtte ze diep toen ze de boodschap hoorde van de ander. Tallshadow was op zoek naar haar. "Tallshadow had best nog een minuut langer kunnen wachten, dan had de ShadowClan een prooi meer gehad." beet ze de ander toe, hem duidelijk wijzend op zijn fout van haar te storen tijdens het jagen. Deze verontschuldigde zich niet, maar boog zijn kop lichtjes in schaamte, wat evengoed was. Zolang hij zijn fout maar erkende. Waspsting zette koers terug naar het kamp, en pikte ondertussen twee muizen op, die ze eerder gevangen had. Toen ze het kamp binnenstapte viel haar blik meteen op de deputy, maar ze liep eerst rustig naar de prooistapel en legde hier haar prooien neer, waarna ze pas naar hem toeging. Ze knikte hem toe, haar gebruikelijke begroeting. "Je had me nodig, Tallshadow?" vroeg ze rustig, en keek hem doordringend aan. Hopelijk had hij een goede reden om haar gestoord te hebben.

Een grote zwart-witte poes wandelde door het territorium. Haar vacht stak langs alle kanten door de vechttraining die ze net had uitgevoerd. Naast haar sjokte een andere kat. Zijn vacht stond ook helemaal overeind. Ze hadden allebei takjes erin zitten. Het was een heftige vechtpartij geweest. Niet zo een softe zonder nagels en tanden. Ze hadden elkaar pijn gedaan, maar niet ernstig. Dat gold ook voor de verwondingen. Ze had een kras op haar wang en hier en daar miste ze een paar happen vacht. Het waren gelijken geweest, dus er was niemand verloren of gewonnen toen de boodschapper kwam. De kater zei dat hij zijn apprentice ging ophalen uit een jachttraining, dus ze liep nu alleen verder. Ze liep nog een heel eind tot bij het kamp. Daar zag ze meteen centraal Tallshadow staan, hij viel niet erg op, maar wel haar zus. De robuuste poes viel haar meteen in het oog. Mosslily en Waspsting hadden dezelfde bouw. Toch had ze een leukere blik. Veel gezelliger. De ronde dame stopte bij Tallshadow. "Howdy, je had me nodig." Een brede glimlach spreidde zich over haar gezicht.

Hmpf. In ieder geval liet hij geen zwakte zien, en ze hoopte voor hem dat hij deze ook niet gevoeld had. Want als hij al bang voor haar was, zou hij niet heel ver komen. Echter stond zijn toon haar niet aan, maar ze maakte er verder geen opmerking over; haar blik sprak voor zich. Ze liep hem achterna, blijkbaar was deze informatie niet voor iedereens oren bestemd, al had ze dat ook wel verwacht. Anders was ze niet gehaald, dan zou het wel in een Clanmededeling gezegd worden. Toen ze ging zitten keek ze hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Nou, vooruit dan. Maar er werd haar enkel gevraagd of ze wist waar haar zus was. Ze keek hem enkele secondes licht geïrriteerd aan - als dit de enige reden was waarom hij haar gestoord had, zou ze hem hier flink over aanspreken - maar schudde toen haar kop. "Nee." antwoordde ze simpeltjes. Echter zag Mosslily toen vanuit haar ooghoek het kamp binnen lopen - het kind zag er werkelijk niet uit, en afkeurend snoof ze zacht - en knikte haar richting op. "Nou, daar heb je d'r." miauwde ze toen tegen Tallshadow die voor haar zat.

Ze kreeg een hoofdknik terug. Mosslily glimlachte. Ze was serieus, maar dat glimlachje sloeg je niet zo snel van haar gezicht. Haar zus negeerde ze maar eventjes, die mocht de sfeer nu niet verpesten. "Het gaat over een speciale taak binnen de clan, die een beetje onder de radar moet gebeuren." De grote zwart witte poes keek bedachtzaam naar Tallshadow. Ze voelde in haar zwevende teen dat dit niet om te lachen was. Daarom nam ze netjes plaats. 'Challenge accepted.' De twee grote perzen hadden iets gemeen, dat kon niet anders en dat was dat ze niet op hun mondje waren gevallen. Alles recht voor de raap nemen zei hun moeder altijd. "En wat houd die taak nu eigenlijk in."

Met een kille blik, die ze zonder schaamte liet zien en niet probeerde weg te stoppen, keek ze naar haar zus die veel uitbundiger begroet werd dan zijzelf. Het was natuurlijk wel logisch; dat erkende ze ook. Haar gedrag was immers minder vrolijk en sociaal dan die van haar zus. Ze had het aan zichzelf te danken, en toch kon ze het niet helpen en verweet ze het Tallshadow. Toen hij echter begon over een bepaalde opdracht, trok ze geïnteresseerd met haar oortje. Ondanks haar nogal afstandelijke karakter stond ze klaar voor haar Clan, meer dan de gemiddelde warrior. Bovendien was haar karakter nog best in overeenkomst te stellen met die van Innerstar - die tevens ook haar beste vriendin was - en die was Clanleader geworden, dus zo'n probleem moest het ook weer niet zijn.