But I believe that Aang can save the world. [&SINCLAW]

Met een rustige blik keek Zuko naar de schuur die hij over had mogen nemen van zijn voormalige mentor. Zijn mentor die zelfmoord had gepleegd door de grens over te steken van BloodClan. Katten vroegen zich waarschijnlijk af waarom hij geen hekel aan BloodClan had gekregen, maar dat kwam omdat hij het de BloodClanners niet kwalijk nam. Zijn mentor had er zelf voor gekozen om op vijandelijk terrein te gaan. Over de andere Clangrenzen zou hij waarschijnlijk ook vermoord zijn geweest, maar dan enkel omdat hij het er zichzelf zo naar had gemaakt. Zuko kreeg een krop in de keel terwijl hij aan zijn mentor en diens partner dacht, maar het had geen zin om te blijven rouwen. Hij moest doorgaan met zijn leven en hieruit leren. Leren dat hij het leven moest appreciëren zoals het was. Zuko was er dan ook niet verbitterd door geraakt. Hij was nooit een hatelijke kat geweest. Zijn mentor had hem geleerd om rustig te blijven in elke situatie, vriendelijk te zijn naar elke kat en geduld te hebben. Voor heel veel geduld. Hij had ook gezegd dat Zuko op een dag misschien zelf kittens zou krijgen of een kitten zou vinden in het woud die hij mee zou nemen en op zou voeden zoals hij bij Zuko had gedaan. Zuko wist dankzij zijn mentor veel over de verschillende Clans, hun levensstijl en hoe hij moest vechten en zichzelf moest verweren. Maar het was ook dankzij vele ontmoetingen met andere katten dat hij veel had kunnen leren over het woud. Al bij al was hij hun eeuwig dankbaar, maar nu moest hij dus weer van nul beginnen. De vrienden die hij al had was hij niet meer tegengekomen. Met een zucht liep Zuko rustig langs de borders van de Clans. Hij opende zijn bekje en rook een bepaalde geur. ‘ShadowClan,’ mompelde hij en hij draaide zijn kopje in de richting van waar de kat zou komen.