Stuck here

De blauwe ogen van de kattin stonden gefocust op de merel die een stukje voor haar zat. De vogel zat aan de rand van de rivier en was zich aan het wassen en drinken. Zo lang hij daar zat was het nog Thunderclan gebied dus kon ze er zonder problemen op jagen. Langzaam zakte de zilvertabby door haar poten en zette voorzichtig een van haar poten een stukje verder voor haar op de grond. De merel leek haar niet door te hebben. De volgende stappen die ze nam waren net zo voorzichtig als de eerste. Zodra ze dicht bij genoeg was zette ze zich schrap. Al haar kracht stuurde ze naar haar achterpoten toen ze zich met uitgeslagen klauwen uitzette. Jammer genoeg had de vogel haar op het laatste moment door en glipte met zijn veren langs haar klauwen. Door de sprong kwam ze echter head-first in het water terecht en schoot ze een stuk onderwater. Met moeite kwam ze boven en krabbelde ze aan de kant, of dat dacht ze. Zodra de kattin uit gekucht was en om zich heen keek kwam ze er achter dat ze op een van de stenen midden in de rivier was beland in plaats van op de oever. "Help?" Zei ze op een manier die niet echt voor anderen hoorbaar was als ze niet erg dichtbij waren. Terug zwemmen naar de kant was de enige optie maar tegelijk ook niet echt slim. Als ze gewoon had geluisterd en uit de buurt was gebleven van de grenzen was het natuurlijk niet gebeurd.

[Eerste post voor Ashpaw,]

Rousepaw speurde de oever van de rivier af, geen Thunderclanner te bekennen. Misschien was dat maar goed ook. Als Zealspark er achter zou komen dat ze weer bij de Stepping Stones was zou ze vast en zeker op haar kop krijgen van de Deputy. “Moet ik je helpen met zwemmen naar de overkant.” Riep een kleine stem vanaf de Riverclan kant. De kleine witte kattin was snel gespot door haar vachtkleur maar moeilijker te zien door de grootte. Rousepaw gokte er maar op dat het een jonge apprentice was gezien ze nog aardig klein was voor een Riverclanner. Hulp aannemen van een Riverclanner was misschien ook niet het slimste plan. "Ja maar jij mag ook niet aan mijn kant van de rivier komen dus hoe wil je dat doen dan?" Vroeg ze op zo'n manier dat ze in ieder geval een excuus zou hebben als er een Thunderclanner langs zou komen.

"Dat is wel een klein probleem, maar er is toch nu niemand. Behalve jij en ik." Reageerde de Riverclan apprentice voor ze verder richting de oever van de rivier kwam gelopen. Precies het zelfde dacht ze toen ze met Oceanheart praatte maar toch wist Zealspark vanuit het niets op te duiken. "Of ik blijf in het water en dat klim jij op de kant. Ik help je alleen met zwemmen." Opperde de kattin. Het leek er op dat, dat het proberen wel waard zou zijn. Als het zou lukken was er waarschijnlijk geen probleem. "Kan je dan niet op de kant klimmen?" Wat? Rousepaw had geen idee waar de redenering van de witte apprentice vandaan kwam en vond het eigenlijk ook niet heel logisch. Het was wel een Thunderclanner waar ze het tegen had en Thunderclanners waren sterk. Zich aan de kant omhoog trekken zou geen enkel probleem vormen. "Ik kan makkelijk de kant op alleen ik heb nooit leren zwemmen dus daar zou ik wel wat hulp bij kunnen gebruiken ja." Zei Rousepaw rustig. Nu was het alleen nog wachten tot de Riverclanner het water in zou komen en bij haar aankwam om te helpen.

Voor ze überhaupt reageerde dook de kattin het water in. "Ik pak je nekvel vast, ga nu maar het water in." Zei ze zodra ze in het water bij haar was. Rousepaw bleef het knap vinden dat Riverclanners zo goed konden zwemmen. "Spring maar, anders laat je er in glijden. Maak je geen zorgen over je gewicht." Dat was juist wel hetgeen waar ze zich zorgen over maakte. Ze had dan nog het geluk dat ze een heel stuk lichter was dan dat ze leek maar dat nam niet weg dat de ander nog aardig klein was. "Ik ben sterker dan ik eruit zie." Drong de witte kattin een beetje meer aan. Ach het zou vast wel goed komen, of dat hoopte ze in ieder geval. De zilvertabby liet een korte zucht horen voor ze er langzaam in stapte. Haar hoofd hield ze naar beneden en in de richting van de Riverclanner. Op die manier zou ze er beter bij moeten kunnen.

De Riverclanner had haar nekvel kunnen vastpakkenen begon met haar te zwemmen richting de kant. Ze voelde het water door haar vacht stromen en de effecten van de zwemslagen van de witte kattin. Het voelde raar en zelfs misschien wat vervelend maar ze moest zich stil houden om het een beetje te laten lukken. Het moment dat de grip minder werd ging Rousepaw kop onder maar werd al snel weer boven water getrokken. Gedverdemme. Rousepaw was blij toen een van haar poten de kant raakte. Meteen plaatste ze de poot op de grond. Zodra de Riverclanner haar had losgelaten zette ze haar andere poot ook bij en trok zich overeind de kant op. Langs haar lange vacht liepen straaltjes water naar beneden. Ze was doorweekt maar ze was er. "Dankje voor het helpen... Ehm hoe heet je eigenlijk?"

"Ik ben Ashpaw, en jij hoe heet jij? Je hoeft mij niet te bedanken het was een kleine moeite." Reageerde de witte kattin in het water op haar vraag. Ze zou zich compleet vergeten voor te stellen als Ashpaw het haar niet had gevraagd. Ash huh, zelfde prefix als een van de kittens in haar clan. "Mijn naam is Rousepaw," glimlachte ze terug voor ze een poging deed om zich uit te schudden. Water vloog alle kanten op maar droog werd ze er niet echt van. Het zag er nog eerder uit dan eerst ook. Haar lange vacht was plat gaan liggen waardoor haar dunne lijf tevoorschijn kwam. Nu stonden er ook nog eens plukjes alle kanten op door het schudden.

"Hij lijkt alleen natter hoor." Reageerde de witte kattin in het water op het uitschudden van haar vacht. Was het hele doel van uitschudden niet dat het droger werd en niet droger leek. "Vroeger schrok ik daar ook van, maar ik heb geleerd dat je je beter kan uitschudden, twee keer doe ik het meestal." Vervolgde Ashpaw. De zilvertabby volgde niet helemaal waar de ander het over had dus keek ze haar maar een beetje aan. "Ik denk dat ik terug ga zwemmen." Zei Ashpaw voor ze zich omdraaide om naar de overkant te gaan zwemmen. Rousepaw knikte bevestigend, dat was wel het slimste om te doen. Als er iemand zou komen en de kattin was nog aan de Thunderclan kant van de rivier zouden er problemen kunnen komen.

Geduldig wachtte Rousepaw af tot de Riverclanner aan de overkant van de rivier was aangekomen. Dat was namelijk wel zo beleefd, ze had haar immers gered dus kon ze niets anders dan dankbaar zijn en dat laten merken. "Ik denk dat we beter verder ons eigen gebied in kunnen gaan voor iemand ons vind. Het was leuk om je te ontmoeten en nogmaals bedankt voor het redden." Zei de zilvertabby met een knikje tegen de kattin aan de overkant van de rivier. Ze zou best nog wel even willen praten maar als ze nog een keer gespot werd zou Zealspark haar geheid straffen.