Hello mum (Butterstar)

Onderwerp: Hello mum (Butterstar) wo 21 sep 2016 - 18:53

Smokegaze wist niet hoe zijn poten hem hier naar toe hadden gebracht, maar het was ongeveer een dag of twee geleden sinds de gebeurtenis met Luvon. Hij bleef voor de ingang staan en zwaaide even met zijn staart terwijl hij zweeg. Hij kwam niet zo graag meer bij Butterstar, omdat zij hem al die moons had voorgelogen. Toch wou hij even bij zijn moeder kijken, omdat hij wel besefte dat ze zijn moeder was. Hij had altijd zo'n soort band met haar gehad, maar nu was het officieel en was het allemaal ineens vreemd voor hem. Daarom bleef hij daar staan, zwijgend, kop gebogen en staart laag.

OOC: Mother please

Ze kwam het kamp in wandelen van een jacht en knikte even naar de warriors met wie ze weg was geweest. Toen ze haar prooi op de stapel plaatste en haar kop omhoog trok knipperde ze even. Smokegaze.. stond op haar te wachten? Haar hart maakte even een halve sprong bij het zien van haar zoon al zakte tegelijk ook opnieuw angst in. Wat als hij haar opnieuw kapot zou maken zoals hij al eens eerder, en terecht, had gedaan. Zuchtend schudde ze haar kopje en liep zijn richting op. "Smokegaze, kan ik je helpen?" Vroeg ze zachtjes een beetje onzeker.

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Hij bleef aarzelend voor de ingang staan, terwijl hij in zichzelf dacht of hij zich nu niet gewoon zou gaan omdraaien. Hij deed daarom ook een stapje naar achteren, maar toen klonk de stem van Butterstar. Hij keek geschrokken op. "Eh," klonk er. "Ik wou kijken hoe het met je gaat?" Zei hij vervolgens. "Na... je weet wel..." plakte hij er aarzelend aan vast. Hij voelde zich heel erg onvast bij zin moeder. Maar hij moest het toch ooit eens accepteren. Hij kon niet voor eeuwig blijven haten, toch?

De aarzeling in de ogen van haar zoon ontmoette ze met een iet wat zachte glimlach en duwde haar neus even tegen hem aan. "Ontspan eens jij, geen rede om je druk te maken. Ik ben blij dat je langs gekomen bent." Een warme blik lag in haar ogen terwijl ze hem aankeek. Natuurlijk snapte ze dat hij het hier moeilijk mee had. Zij zelf was ook niet al te zeker, hoewel ze van haar zoon hielt en blij was dat de waarheid eindelijk er uit was, was er altijd een spanning tussen hun gebleven. Een die niet weg leek te gaan.. "Ik. Ben blij om je weer te zien."

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Het lichaam van Smokegaze schokte toen Butterstar hem aanraakte met haar neus. Hij voelde zich ook lichtelijk opgelucht toen Butterstar zich terug trok en begon te spreken. "O-oké," antwoordde hij, alsnog licht haperend. De warme blik van zijn moeder ontging hem niet. En toen ze zei dat ze blij was om hem te zien keek hij naar zijn poten. "Meen je dat?" Vroeg hij. "Je bent mijn moeder, en ergens besef ik dat, maar ik voel het niet... vroeger beschouwde ik je meer als een moeder, toen ik nog niet eens wist dat je mijn moeder ook werkelijk was. Hoe kan dit?" Vroeg hij en hij tilde zijn blik weer op om Butterstar aan te kijken. De woorden kwamen er Starclan zij dank zonder haperingen uit.

Ze kon niet anders dan even zuchtend omlaag kijken bij zijn woorden. Natuurlijk voelde hij zich zo. Ze had hem eigenlijk verraden. Ze had hem in de steek gelaten voor zijn gevoel ook al was zij er toen zeker van geweest dat het de juiste keuze geweest was. Toch was ze blij dat hij een niet te groot wrok tegen haar leek te koesteren. "Het is begrijpelijk. Niet alleen ben je nu vele malen ouder.. Er zijn ook veel dingen veranderd.. Dingen die ik nooit zo lang geheim had mogen houden." Ze zuchtte even en sloot haar ogen zichzelf uitrekkend en schudde haar kopje nogmaals een stuk ouder en breekbaarder lijkend dan ze normaal leek.

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Hij luisterde naar de woorden en knikte. "Het geeft niet meer, ik heb in ieder geval een moeder die er nú wel voor me wilt zijn," miauwde hij. "Al was je er ook voor me toen je nog niet mijn moeder was, of niet dat ik wist," vulde hij aan. Hij stond op en besloot Butterstar een kort en zag kopje te geven, om vervolgens weer een stap naar achteren te zetten en haar recht aan te kijken. "Ik vergeef je, mam," murmelde hij.

Ze kon niet anders dan even trillen. Het moment dat hij haar vergaf. Er leek een last van haar schouders te vallen en ze liet haar kopje zakken een glimlach rond haar lippen vormend en tranen in haar ogen opwellend. "Smokegaze.. dankjewel." Fluisterde ze zachtjes voor ze haar vacht in de zijne even duwde en diep zucht van opluchting. Dit was meer, veel meer dan ze had durven hopen. "Ik heb altijd alleen maar het beste gewild voor jou.. En het leek toen der tijd dat jou opgeven het beste was.. Hoeveel pijn het me dan ook deed."

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Het voelde als een opluchting om zijn moeder te vergeven. Hij kon gewoon niet voor eeuwig kwaad op haar blijven. Nee, hij zag in dat Butterstar juist goed voor hem geweest was, zelfs toen Ashlily nog zijn moeder was geweest. Op Butterstar had hij altijd kunnen bouwen. "Je hoeft me niet te bedanken," reageerde hij dan ook, met een half glimlachje op zijn lippen. "Het is goed, oké? Je bent altijd een goede moeder geweest en dat was ik vergeten en nu weet ik het weer, dus ik wil het slechte achter me laten en verder leven met het goede," sprak hij en gaf zijn moeder nogmaals een kopje.