When you lived in your one personal bubble

Het was hem gelukt weer boven op de barn te klauteren. Het koste hem moeite doordat zijn energielevel nog niet op peil was. Toch zat hij daar het liefste, veel liever dan op de grond. Daarom was hij tegen beter weten in naar boven geklommen. Hij nam het voor lief dat hij dan maar weer heel moe was straks. Hij was een stuk rustiger geworden. Dook niet meer op iedereen die langs de barn liep en binnen zijn bereik kwam. Het had zich van zijn omgeving afgesloten toen hij bij de twolegs gevangen had gezeten en dat was bijna gewoonte geworden. Zijn tweegekleurde ogen keken naar beneden, maar zijn blik leek niet echt iets te zien. Zijn leven was helemaal over de kop gegooid en hij was niet meer de speelse kitten die hij eerst was geweest. De naïviteit was verdwenen en had plaats gemaakt voor ernst.

[Cobra]

When you lived in your one personal bubble 85A0ca8T_o

When you lived in your one personal bubble V4s23EcO_o

When you lived in your one personal bubble FTbtNyE2_o

When you lived in your one personal bubble PF71KdU0_o

When you lived in your one personal bubble JeyKDma8_o

When you lived in your one personal bubble GPr1M0jZ_o

When you lived in your one personal bubble COxUkZt

Judge me

When you lived in your one personal bubble NJ8wT66H_o

by the cats I avoid

Kalm wandelde hij het kamp binnen. Zijn ogen gleden zoals altijd even rond waarna hij even halt hield bij de barn four... Toen hij echter een gestalte bovenop het ding zag vernauwde hij zijn ogen... Chawl? Rustig liep hij naar het gebouw en klom hij naar boven. Het was niet dat hij bezorgd was of nieuwsgierig, het was eerder dat hij wilde dat de kit niet naar beneden viel. dan was er potentiële kracht weg en wilde hij dat? Nee... Daarbij zou het allemaal teveel werk zijn geweest voor niks... Na een rustige klim was hij erop gekomen en even schudde hij zijn pels uit voordat hij naar het katartje stapte en even kalm naar hem keek. Het was vrij grappig. Cobra klom vaak op een muurtje of een barn als hij aan het eten was. Was hij niet hier aan het eten maar juist ergens anders dan deed een boom het ook wel... of een afdakje. Was dit iets dat ze gemeen hadden? Was het eigenlijk wel belangrijk? "Hou je van hoogtes?"

@Cricket

"Why would I apologize for being a monster? Had anyone ever apologize for turning me into one?"

Hij leek uit zijn gedachten op te schrikken toen hij iemand ook de barn op hoorde klimmen. Hij bewoog zijn kop naar de bron van het geluid en zag hoe zijn broer zijn kant op klom. Hij trok met zijn oren terwijl er een waterig glimlachje om zijn lippen verscheen. Toen keek hij weer even naar beneden, voordat zijn blik naar die van Cobra gleed. “Ja.” Zei hij. “Jij ook?” Hij keek tegen zijn oudere broer op net zoals tegen Yu. Het waren zijn voorbeelden. Hij wilde net zo sterk als hen worden. Hij bevrijdde zichzelf uit zijn liggende positie en ging zitten om Cobra beter aan te kunnen kijken. “Bedankt nog.” Vervolgde hij, in zijn tweegekleurde ogen was te zien dat hij die woorden ook echt meende.

Judge me

by the cats I avoid