Sometimes I feel lonely...

Amberpaw liep rustig door het bos heen. Ze was voor de zoveelste keer er maar weer alleen op uit gegaan voor een jacht. Ze wilde namelijk het liefst nuttig zijn voor de clan en aan de ene kant vond ze het niet erg om alleen op pad te gaan, maar soms was het best eenzaam, maar vaak verdrukte ze dat gevoel en dan wachtte het gewoon weer voor het weer de kans kreeg om haar te kwellen. Ze liep door en had al haar zintuigen op alert, ze hoopte dat ze vandaag geluk zou hebben met jagen, maar daar kon ze niet zeker van zijn. Ze stopte plotseling toen de geur van muis haar neus binnenkwam, als ze het goed had, had ze geluk dat de wind precies de goede richting uit stond. Ze sloop in de richting van de muis en maakte zich klaar om te springen toen ze de muis in het oog kreeg. Ze sloop nog iets dichterbij en zette zich toen af. Ze voelde de muis onder haar poten en drukte haar nagels in de huid van de muis. Ze beet snel in de nek van de muis en doodde het diertje. Ze begroef het diertje en liep verder, ze merkte dat ze in de buurt van de zonnerotsen was en hield haar blik even op de zonnerotsen, maar ze wist dat het beter was als ze nog wat ging jagen voor ze ging uitrusten op de zonnerotsen.

Vrolijk was Tailpaw die dag op jacht gegaan en hij was er ook erg enthousiast mee bezig vandaag, hij probeerde elke muis of eekhoorn of vogel die hij zag te pakken te krijgen, wat natuurlijk lang niet altijd lukte, maar het maakte hem niet uit hij was in opperbest humeur, ook al had hij lang niet getraind met Quickfur, Dus ook nu besprong hij enthousiast de muis die niet heel ver voor hem in het gras zat maar ook deze keer faalde het jammerlijk en kwam hij met lege poten en een zucht weer overeind. De jonge kater keek vermoeid om zich heen en besloot toch maar even uit te gaan rusten, en dat zou hij natuurlijk op zijn lievelingsplekje binnen hun clan territorium doen, bij de zonnerotsen. Toen hij daar aankwam drong al heel snel een bekende geur zijn neus binnen en enthousiast sprong hij op de zwart witte poes af. 'He!' riep hij haar vrolijk toe. 'Amberpaw, hoe gaat het met je?' vroeg hij daarna terwijl hij naast haar op de warme stenen ging zitten.

Amberpaw sloop rustig verder, al haar zintuigen op scherp. Ze zou proberen om zo veel mogelijk als ze kon te vangen, maar ze had jammer genoeg al een muis laten ontsnappen en daar was ze niet blij mee. Een geur kwam haar neus binnen, de geur van eekhoorn, als ze het goed zou doen zou ze misschien de eekhoorn kunnen vangen. Ze zette haar poten zo zacht mogelijk neer en begon naar de eekhoorn toe te sluipen. Ze kreeg de eekhoorn al snel in het oog, maar de wind was blijkbaar gedraaid, want naarmate ze dichterbij kwam werd de eekhoorn steeds alerter en zodra ze wilde springen schoot de eekhoorn weg. Amberpaw ging achter de eekhoorn aan, maar toen de eekhoorn een boom in ging besloot ze dat ze de eekhoorn beter niet kon gaan volgen. Ze liep terug naar de zonnerotsen en sprong op een rots. Ze ging zitten en sloot haar ogen even. Waarom zat het nou niet mee, ze had dan wel één muis gevangen, maar ze had ook al twee prooien laten ontsnappen. Ze opende haar ogen toen ze iets hoorde en ze dacht dat ze een vertrouwde vacht in de struiken zag. Het werd bevestigd, toen Tailpaw uit de struikjes kwam lopen. "He!" Hoorde ze hem roepen. "Amberpaw, hoe gaat het met je?" Ze zag hoe hij naast haar kwam zitten. "Het gaat wel goed met me en hoe gaat het met jou?" Vroeg ze, ze wilde het liever niet over de half mislukte jacht hebben, maar als hij ernaar zou vragen, dan zou ze wel antwoorden.