I wonder if I could caught

De zwarte Shadowclan krijger besloot eens vandaag om een keer af te spreken met de Deputy van Thunderclan, hij had de kater niet vaak gesproken dus leek het hem eens iets om er aan te beginnen. Hij lag nog rustig in zijn nest, het lag wel zo lekker warm. Soms voelde het fijn om even je ogen te sluiten en gewoon te slapen, als of je gewoon de tijd kon nemen voor jezelf. Een zorgeloze tijd, een kitten leven. Hij gaapte kort, hij ging elke nacht laat naar bed om even door te jagen, trainen of de borders te checken. Er was namelijk wel altijd iets te doen in zo'n grote Clan, al was het een prachtig leven. Elke dag van zijn leven nam hij even een positieve blik op hoe het er nu uitzag, hij kwam uit zijn nest. Waarna hij zich even uitrekten, hij strekte zijn poten en even hoorde je zijn rug spieren knakken. Nadat hij zich had uitgerekt gaf hij zichzelf een flinke wasbeurt, hij moest er namelijk wel fatsoenlijk uit zien en geordend. Hij likte eerst zijn borst waarna het langzamere hand steeds meer naar beneden ging zodat alles strak plat was, daarna stapte hij zijn Den uit. Met langzamere stappen voelde hij de natte grond onder zijn pootkussentjes, hij herinnerde zich altijd hoe hij met de andere kittens voor het eerst buiten speelden met zijn familie leden met de katten waarvan hij hield en vrienden mee was. Even draaide hij zich weg en wilde hij het gelijk vergeten, nee. Hij moest het uit zin kop houden, hij trippelde langzaam naar de plek waar de Deputy sliep en keek naar binnen. Even daarna liep hij met grote stappen het kamp uit, het was prachtig weer buiten. De geuren roken fijn en vertrouwd en alles ging goed zoals volgt, hij liep rustig over het territorium heen van de Thunderclan. Elke keer zag hij gewoon leuke plaatjes waar hij aan dacht dat het een best leuke jaagplek kon zijn voor de verandering, hij nam graag namelijk een verandering want anders was er weinig aan. Hij stopte toen hij bij de Owltree aan kwam, hier hadden ze afgesproken. Hij zuchten, al raapte de grote zwarte kater zijn moed bijeen. Hij was er klaar voor, hij besloot om maar te wachten. Hij wilde namelijk altijd op tijd zijn, al konden ze ook beiden op een andere deel zijn van dit teel van het territorium.

~Eerste post voor Zealspark