Who cares

Onderwerp: Who cares do 20 okt 2016 - 10:55

Ze was boven op de prooistapel gaan zitten. Waarschijnlijk deed ze nu iets wat niet helemaal de bedoeling was, maar niemand had haar nog gezegd dat ze eraf moest. Ze zat er ook pas net op en de warriors leken druk met andere dingen. De queens keken naar de andere kittens die voor de nursery aan het spelen waren, dus haar waren ze een beetje uit het oog verloren. Niet dat ze haar zouden missen waarschijnlijk, tenminste dat dacht Evening altijd. Haar pleegmoeders leken haar niet meer zo interessant te vinden. Ze kreeg het idee dat ze hun aandacht terug moest verdienen en daar zou ze alles aan doen. Ze zou laten zien wat ze allemaal kon. Zoals het beklimmen van de prooistapel bijvoorbeeld. Ze vergat voor het gemak maar even dat de vorige keer toen ze er met Ashkit gespeeld had, dat niet helemaal goed was gegaan. Dit keer kon er ook weer prooi gaan rollen en zou ze er onder bedolven kunnen worden, maar who cares. Haar felgele ogen fonkelden terwijl ze doodleuk bleef zitten.

[Quirkykit & open]

Onderwerp: Re: Who cares do 20 okt 2016 - 14:47

Een diepe frons stond op het gezichtje van Quirkykit. Hij kon niet zien wat er precies mis was, maar... er leek iets anders te zijn aan die ene stapel met eten. Hij kon zien dat er een vlekje op zat die net een beetje anders kleurde dan de rest. Hij had nog geprobeerd te ruiken wat er precies aan de hand was - omdat hij ontzettend weinig aan zijn zicht had, was het een reflex om alle geuren op te nemen en was zijn reukvermogen al veel beter ontwikkeld dan die van menig kitten - maar het was moeilijk om één specifieke geur te ruiken zo middenin het kamp. Dus besloot Quirky zich er maar wat dichter naar toe te bewegen. Op een manier die hij sluipen noemde kroop hij naar voren, tot hij ongeveer op een paar meter afstand stopte en nieuwsgierig wat omhoog keek. Niet dat dat veel uithaalde natuurlijk, want afgezien van vlekken, zag hij niets. De kleine kitten rook opnieuw aan de lucht, en nu kon hij wél ruiken wat er mis was. Er zat gewoon iemand op! Hmm... Wie het was wist hij niet precies. Hij was nog niet zo goed met namen, zelfs niet die van andere kittens. "Wa dwoe je nou?" vroeg hij toen maar tegen het vlekje daarzo hoog bovenop. Want ja, het was wel heel gek wat tie daar deed!

Onderwerp: Re: Who cares vr 21 okt 2016 - 9:29

Haar aandacht werd getrokken toen ze iets haar kant op zag bewegen. Een vluchtige beweging in haar ooghoek. Meteen gleed haar blik naar de kitten die zich richting de prooistapel bewoog. Blijkbaar was ze dan toch opgemerkt. Ze herkende de kitten als Quirkykit toen hij dichterbij kwam. Dwars bleef ze op de prooistapel zitten. Ze was ook echt niet van plan om eraf te komen. Stiekem keek ze of haar pleegmoeder of haar zus het zagen, maar die waren druk bezig met andere dingen. Rockbell was niet in het kamp, dus van haar kon ze sowieso geen reactie verwachten. De blik in haar felgele ogen richtte zich op Quirkykit. “Zitten.” Antwoordde ze droogjes op de andere kitten. Dat kon hij toch ook wel zien? Wat was dat nou weer voor retorische vraag. “Kom je er ook bij Quirkykit?” Riep ze vervolgens tegen de jongere kitten.

Onderwerp: Re: Who cares vr 21 okt 2016 - 20:05

Ooh, die 'tie' was dus een 'zij'! Goed te horen aan diegene zijn stem. En hmm... Als hij het niet verkeerd had, was dit Eveningkit! Die was wel een stukje ouder nog dan hem hoor. En wat ze daar deed was dus alleen maar zitten. Nou, was dat niet een beetje saai? Sipjes keek hij omhoog toen hij vroeg of hij erbij kwam. "Kwan ik nie!" antwoordde hij en trok een pruillipje. Nee, hij wist zeker dat het hem niet zou lukken om daar bovenop te klimmen. "Jij naaw bwenede!" miauwde hij toen als oplossing, want hey, hij had wel heel erg veel zin om te spelen! Quirky trippelde ietsjes dichterbij en duwde zacht met zijn poot tegen de stapel aan, die een heel klein beetje bewoog. Kom eraf!

Onderwerp: Re: Who cares za 22 okt 2016 - 17:04

Ze zuchtte toen Quirkykit aangaf dat hij dat niet kon. “Je probeert het niet eens.” Snoof ze. Toen hij doorging dat ze naar beneden moest komen trok ze even met haar snorharen. “Oké dan.” Verzuchtte ze vervolgens. “Niet doen!” Riep ze toen hij er tegenaan begon te duwen. Daardoor had Ashkit de vorige keer onder de prooi gelegen. Ze stond op en begon voorzichtig naar beneden te klauteren. Ze kon alleen niet voorkomen dat er ook prooi naar beneden begon te rollen. Ze klom wel op de plek naar beneden waar de andere kitten niet onder stond. Om te voorkomen dat hij prooi op zich zou krijgen. Toen ze bijna beneden was begon de prooi waar ze opstapte te glijden. Ze gaf een gilletje toen ze met prooi en al het laatste stukje eraf gleed en op haar neus op de grond belandde.