This aint a holy place | Wifflepaw

Even rekte de grijze kater zichzelf uit en gaf Zealspark een por met een halve grijns om hem te wekken voor hij zichzelf een lik over zijn schouder gaf en naar buiten stapte. De zon was nog niet op maar het was vroeg genoeg voor hem. Hij had gisteren afgesproken met Hazelpaw dat hij zou kunnen jagen voor zichzelf in de middag en in de ochtend een patrol zou lopen met Zealspark. Dus hij had de hele dag met Wifflepaw. En dat was wat hij nodig had. Met koude ogen liep hij naar de apprentice den. "Wifflepaw, je hebt twee minuten om je kont uit je nest te halen en me te ontmoeten in Sandy Hollow." Riep hij koud naar binnen en draaide zichzelf om richtin de Sandy Hollow lopend.

Whifflepaw gaapte toen Rowanflight haar gewekt had. Rustig kwam ze overeind en bracht ze haar pluizige vacht in model. Kijk, dit was al een heel stuk beter. Ze was namelijk echt niet van plan om zich te gaan haasten voor die kater, voor de gene die zich haar mentor noemde. Ze had maar één mentor en dat was Claw. Ze trippelde over het gras, door naar waar de sandy hollow zich bevond. Ze schudde haar vacht uit en kwam met een lome grijns tevoorschijn. "Hallo mentor," klonk haar jonge, brutale miauw. Ze was natuurlijk veel te laat, het was niet eens meer realistisch, zo lang had ze er over gedaan om bij Rowanflight te komen, maar het boeide haar niks. Ze ging niet haar best doen voor deze Thunderclanners.

Whifflepaw's grijns werd een stuk wateriger toen Rowanflight hard uit haalde naar de kop van Whifflepaw, en deze uithaal was raak. Het bonkte wat boven haar rechteroog. Whifflepaw keek Rowanflight aan terwijl ze een stap naar achteren deed. Nog voor ze iets kon zeggen haalde hij weer uit, dit keer raak tegen haar linkerwang. "Wow," kwam er daarna uit, terwijl ze haar tranen weg knipperde. Nee, hiervoor ging ze sterk blijven. Haar haren waren recht overeind gaan staan en ze had haar nagels uitgeslagen. Echter kon ze nog niet vechten, dus als ze al zou vechten, ging het puur op instinct en dingen die ze gezien had. "Ga je me nu nog... nog wat leren of wat!" Spuugde ze met trillende stem. Ze hield zich groot, ze hield zich sterk. Maar het zwakke, kleine poesje was zeker wel waarneembaar. Dat boeide haar niet, want die moest er uit gebrand worden.

Wow, de woorden van Rowanflight waren enorm fel. Voor ze het wist lag ze op de grond met zijn poot op haar keel. Ze werd bang, maar zei er niets over, helemaal niets. Had ze een doodswens? En hij sprak over de Dark Forest, een plek waar slechte katten heen gingen. Maar goed, dan leek de Dark Forest haar toch realistischer dan het bestaan van Starclan. Ze trilde enorm en probeerde dat te laten stoppen. Ze ging niet weg deinzen voor deze kater. Maar toen haalde Rowanflight zijn poot weg en gaf haar een klap. Whifflepaw aarzelde niet en rolde weg. Waarna ze een paar stappen naar achteren deed. Instinct. Whifflepaw draaide zich weg en begon te rennen. Ze kon niet terug vechten en opnieuw voelde ze tranen opwellen in haar ogen. Nee, nee, nee! Ze moest leren vechten en ze moest iets terug doen, maar ze kon het nóg niet opnemen tegen Rowanflight. Daarom rende ze nu, zo snel als ze kon, weg van Rowanflight. Ze stopte voor een boom en begon er in te klimmen, ze was niet heel snel, maar wel alweer halverwege de boom, bijna bij de eerste tak.

Rowanflight stopte bij de boom en Whifflepaw sprong hoger de boom in, tot ze op de tak zat. Ja, hoe ging ze nu weer naar beneden komen? Dat maakte voor nu niet uit. "Natuurlijk zullen ze dat niet accepteren, dat wordt mijn dood!" Schreeuwde ze hem hier toe. Ja, hoog in de boom voelde ze zich veiliger op het moment. "Ik heb geen moeder!" Grauwde ze hem toe. "En Claw heeft alleen maar goed gedaan!" Blies ze hem toe. Ze dacht na. Maar dit zou Claw niet goed vinden en haar ook niet goed doen. Helemaal niet. Ze aarzelde even, maar zette toen af van de tak om vervolgens boven op Rowanflight te landen, als dit lukte. Lukte dit niet, dan zou ze een draai op haar rug maken, zodat haar val haar niet zal verwonden. Heel erg hoog was het niet, maar als ze niet op Rowanflight zal landen, zal ze het wel voelen.

De beledigingen gingen haar naar het hart. Maar ze ging hem geen gelijk geven want dat had hij niet. Claw was goed en zoveel beter. Claw zou haar eerst te technieken leren, voor hij haar de hardste aanpas zou geven om sterker te worden. Rowanflight deed dit verkeerd. Rowanflight ging haar vermoorden. "Als je dat doet zal je je zogenaamde, geliefde Starclan nooit zien," vervolgde ze. Ja, ook zij had zo haar dingen in Thunderclan geleerd. Hij had naar haar uitgehaald en weer had ze een harde klap ontvangen wat haar duizelde. Ze was nog geen zeven moons, nog maar een halve kitten. Ze was nog klein, ook voor haar leeftijd, omdat prooi niet bovenaan de lijst had gestaan in de tijd van Claw. Maar ze vermande zich en sprong naar het gezicht van Claw waar ze uithaalde met haar beide klauwen, hopend hem te raken, al zat er maar weinig techniek in.

Het was haar gelukt om uit te halen naar Rowanflight en ze zag hoe er bloed bij hem opwelde. En eigenlijk voelde ze er helemaal niks bij. "Hoe voelde dat?" Vroeg Rowaflight dan ook, maar antwoorden kon ze niet. Ze vernauwde met trillende lijf haar ogen. Ze was wel bang, maar niet omdat ze hem had aangevallen, daar voelde ze niks bij. Maar ze vertikte het om zijn vraag te beantwoorden, dus zweeg ze. "Of wil je vechten Whifflepaw. Wat is het wat je wil?" En toen kreeg ze het bevel dat ze moest spreken. "Ík wil leren vechten!" Zei ze dan ook. Ze was wat naar achteren gegaan voor afstand, maar keek hem wel recht aan met trillende lijf.

Ze trilde van top tot teen en was ineen gedoken, maar ze had wel gezegd te willen leren vechten. Rowanflight begon toen ook met de instructies, waar Whifflepaw wel goed naar luisterde. Ze moest haar lichaam rechten en dat deed ze, ze moest stoppen met trillen, want anders leek ze zwak, ze moest stevig op haar poten staan en diep adem halen. Whifflepaw ging steviger staan en haalde diep adem door haar borst heen, ze wist niet dat ze diep adem door haar buik moest halen om rustig te worden, want ze bleef maar trillen. Bij de volgende woorden vernauwde ze haar ogen. "Waarom? Je eigen leven staat toch op nummer één?" Dat was iets wat ze van Claw geleerd had. Ze stelde de vraag bloed serieus en meende het ook echt, haar vijandigheid was nu echter wel verdwenen, want ze wou nu oprecht leren. Bij de volgende woorden trok ze met haar oor en vernauwde ze haar ogen. "Ik denk dat ik van mijn eigen leven hou?" Merkte ze dan ook vragend op. Rowanflight duwde vervolgend haar achterkant een stukje omlaag en ze volgde zijn instructies er na op. Ze keek nu vragend, als een echte apprentice, naar Rowanflight. Toch mocht ze de kater niet en wou zit dit alleen maar leren zodat ze bij de Bloodclan kon, want Thunderclan waren de slechte-rikken.

Oké, Whifflepaw ging nu tenminste leren en dan maar die stomme Thunderclan gebruiken leren. Misschien konden dingen handig zijn en kon ze deze doorgeven aan Claw. Ja, dat leek haar een fantastisch idee. Whifflepaw knikte bij de instructies van Rowanflight en begon door haar buik heen te ademen, wat even tijd kostte, maar het lukte haar. Ze merkte dat haar hart al snel rustiger werd en dat ze niet meer hijgde van spanning. Beter. Bij de volgende woorden merkte ze dat ze weer geïrriteerd raakte en haar ademhaling al snel weer naar haar borst toe ging. Nee, rustig blijven. Dus ging ze weer door haar buik heen ademen. "Wat jij wilt," was ook haar enige antwoord, de stierenstront weg wimpelend. "En waarom ik het vechten niet leuk vond is... is omdat ik nog niet kán vechten," gaf ze eerlijk met tegenzin toe. Maar het was zo en ze wou leren vechten en zo lang zij in de Thunderclan moest leven, moest ze het hier leren.