Help me out... please? [ACORNDUST]

Acorndust was er al vroeg opuit getrokken naar de Pinewoods. Hij wist dat de meeste katten er nog niet zo vroeg uit zouden gaan, maar zelf vond hij het juist wel prettig om vroeg het kamp uit te gaan. Dan had hij nog een hele dag voor zich waarin hij veel kon doen. Hij hield echter halt toen hij merkte dat hij niet de enige was die had besloten om naar de Pinewoods te gaan. Hij zag hoe Runningpaw iets op het oog had en dat was dan ook de reden dat hij halt had gehouden. Hij wilde het voor de jongere kater niet verpesten. Echter ging het niet helemaal goed voor de apprentice, want nadat deze in een sluiphouding was gezakt, ging het niet helemaal goed toen hij het gewicht niet helemaal goed leek te verdelen, waardoor het muisje hem doorhad en ervandoor schoot. "Jammer dat je hem niet hebt kunnen vangen." Zei hij als eerste terwijl hij op de apprentice afstapte. "Probeer de volgende keer je gewicht wat meer te balanceren en niet alles op je poten te plaatsen. Dan zal je je ook lichter over de grond kunnen verplaatsen en is de kans dat je geluid maakt kleiner." Legde hij uit. Misschien wilde de apprentice wel helemaal niet horen over wat hij verkeerd had gedaan, maar hij was hier altijd eerlijk in, tegen welke kat dan ook.

Hij werd op zijn minst bedankt, dat was al heel wat. Er waren tenslotte ook katten die hem niet zouden bedanken voor het advies dat hij gaf, maar dat leek gelukkig deze keer niet het geval. Bij de volgende woorden keek hij vragend in de richting van Runningpaw, wat was het probleem van de kater? "Wat is het probleem?" Vroeg hij dan ook aan de apprentice zodra deze uitgesproken was. Hij had geen idee wat voor een probleem hij voorgelegd zou krijgen, maar mocht hij kunnen helpen zou hij het op zijn minst proberen.

Het probleem had dus te maken met vechten. Het was niet alsof hij dezelfde bouw had als de apprentice, gezien hij zelf juist wel wat gespierder was. Maar dat nam niet weg dat hij verschillende katten had zien vechten en daarmee dus wel manieren wist om juist gebruik te maken van een wat slankere bouw. Wat zou het beste zijn voor Runningpaw om te gebruiken? Het was natuurlijk wel afhankelijk van wat voor een tegenstander hij zou krijgen. "Als je niet zo sterk en gespierd bent moet je het juist van slimme technieken hebben. Een directe confrontatie zul je niet gemakkelijk winnen, daarom zul je het meer moeten hebben van schijnbewegingen, waarna je aanvalt." Begon hij uit te leggen. "Als je echter tegen een grotere kat moet vechten, zal je misschien niet veel kunnen doen zelfs als je schijnbewegingen gebruikt, daarom kan het belangrijk zijn om je tegenstander eerst uit balans te brengen voor je pas echt aanvalt." Het was waarschijnlijk beter als ze het een keer zouden proberen, gezien het uitleggen vaak niet echt een beeld gaf. "Zullen we het anders proberen? Val mij maar aan en probeer te gebruiken wat ik je net vertelde." Het was natuurlijk wel de vraag of Runningpaw het wilde proberen, maar het was zeker niet verkeerd om nieuwe dingen te leren.

Hij wachtte geduldig op wat de apprentice zou kiezen. Het was natuurlijk altijd nog mogelijk dat Runningpaw het niet uit zou willen proberen, maar dat kon hij niet goed inschatten. Echter toen de kater voor een moment stil bleef nam hij dat als teken dat hij het wilde doen. Daarom bleef hij staan waar hij stond en wachtte hij af. Hij had de apprentice tenslotte gevraagd om hem aan te vallen, dus zou hij niks doen tot Runningpaw de eerste aanval zou doen. Het gebeurde dan ook toen de kater om hem heen begon te cirkelen. Acorndust hield de apprentice goed in de gaten voor wat hij zou gaan doen. Hij had hem tenslotte net wat tips gegeven van hoe hij kon aanvallen, maar hij hoopte niet dat het te voorspelbaar zou zijn. Hij zag de blik van de apprentice naar zijn rechterkant gaan, maar als hij voor een schijnbeweging zou gaan, dan zou hij hoogstwaarschijnlijk op zijn linkerkant aanvallen. Toen de apprentice eerst naar zijn rechterkant toekwam bleef hij gefocust op zijn linkerkant, omdat hij daar de aanval verwachtte. Runningpaw maakte ook de schijnbeweging naar de linkerkant, maar wat Acorndust niet helemaal had verwacht was dat de appretice nog een keer zou wegduiken en naar zijn flank zou gaan. Als reactie daarop liet hij zijn lichaam van de aanval af bewegen, maar natuurlijk was het al te laat om het nog volledig te ontwijken. In ieder geval zou het in een echt gevecht wel wat schade aan hebben kunnen richten. Echter door zijn ervaring met gevechten zou hij hebben kunnen voorkomen dat het echt een ernstige wond zou worden. "Dat was een goede aanval." Zei hij dan ook zodra hij wat afstand tussen hem en de apprentice had gecreëerd. "Ik verwachtte eerlijk gezegd dat je naar mijn linkerkant zou gaan en niet nog een keer zou wegduiken." Gaf hij dan ook eerlijk toe. Echter was het nog niet echt genoeg geweest om hem uit balans te krijgen, maar daar waren altijd andere mogelijkheden voor. Bijvoorbeeld als je een poot onder iemand uit zou proberen te halen, dan zou dat de ander uit balans kunnen brengen, echter was het daar soms wel voor nodig om snel te zijn.

Het was inderdaad waar dat het een goede aanval zou zijn, maar als je een grotere kat onderuit wilde krijgen en mogelijk ook onder je, dan moest je slim handelen en niet met kracht. "Als je een grotere kat uit balans wilt krijgen zul je slim moeten denken. Bedenk waarom de kat zo stevig zal staan en denk aan zwakke punten waarbij je de kat mogelijk uit balans zou kunnen brengen." Dat was tenslotte het beste, ook al was te veel nadenken bij een gevecht ook weer niet goed, want als je dan aan het nadenken was zou je aangevallen kunnen worden. "Wil je het nog een keer proberen?" Het was tenslotte aan Runningpaw om te bepalen of hij het nog een keer wilde proberen of juist wilde stoppen.