Baby I'm preyin' on you tonight. [TAAK]

Shark gaf een lichtelijk goedkeurend knikje toen hij zag dat Jackdaw zijn tips goed opvolgde. Het was misschien niet leuk om aan te horen, maar daar deed Shark het niet voor. Ze moesten naar zijn mening wel waardige katten in hun Elite hebben. Als een Elite cat niet eens voor zichzelf op prooi kon jagen dan hadden ze er weinig aan. Hij wilde later geen verhalen horen over een Elite cat die zelf geen prooi kon vangen en daarom maar afhankelijk was van iemand anders. Shark keek kort naar Jackdaw toen deze uitleg gaf over zijn mentor. Ah. Tornado. Ja, daar had hij van gehoord. De tom zou sowieso voor een hele periode geen trainingen meer kunnen geven. Dat wilde zeggen dat Claw en hij een nieuwe mentor voor Jackdaw moesten zoeken. Hij had al wel iemand in gedachten, maar het was Claw uiteindelijk die de beslissing maakte. Hij kon enkel voorstellen doen. Hij gaf een kort knikje ten teken dat hij het begreep. ‘Er zal een nieuwe mentor voor je gezocht worden,’ sprak hij. De training van Jackdaw moest zo snel mogelijk voortgezet worden. ‘Claw en ik organiseren binnenkort een grote training. Doe daar zeker aan mee en zorg dat je niet achterop raakt. In de tussentijd voordat je een mentor krijgt kun je taken doen of eventueel een training met mij.’ Claw zou het vast wel begrijpen als hij de zwarte tom mee nam voor wat trainingen buiten het camp. Het was belangrijk dat de young one’s de juiste training kregen. Hij keek toe hoe Jackdaw de duif ving. Niet bepaald de juiste manier, maar de wind veranderde op het laatste moment van richting en bovendien had Jackdaw zijn tips al wel toegepast. ‘Beter,’ zei hij met een knikje. ‘Maar je kan niet verwachten dat een prooi altijd iets mankeert. Dat geldt hetzelfde voor een tegenstander.’ Hij draaide zijn kop naar de zwarte tom. ‘Ga er maar vanuit dat als de Elite weer in een gevecht belandt met een andere Clan dat de kans dat je tegenover een ervaren warrior komt te staan vrij groot is. Daarom is het belangrijk dat je niet altijd de zwakke slachtoffers er uit pakt zodat je ook eens wat ervaring leert opdoen tegen meer ervaren tegenstanders.’ Hij wenkte Jackdaw met zijn staart en ging de tom voor. ‘Je gebruikte daarnet je neus om de prooi te lokaliseren, maar als kat heb je natuurlijk ook andere zintuigen waar je op kunt rekenen. Het helpt om soms stil te gaan staan ergens random en je bek te openen zodat je de geuren beter kunt indrinken en geluiden op kan vangen die je nooit opvangt wanneer je aan het snuffelen bent.’ Hij ging zitten. ‘Pas de tips toe die ik je heb uitgelegd en vang een fatsoenlijke prooi deze keer.’

‘Je best doen is soms niet goed genoeg,’ bromde Shark, maar gaf toch een kort knikje waaruit Jackdaw zijn goedkeuring maar moest halen. Hij was nooit echt goed geweest in goedkeuring uiten en was ook niet het soort kat dat luid complimenten ging roepen zoals die stomme warriors dat hadden gedaan telkens als hun apprentices iets goed deden. De enige keer dat je misschien echt zijn goedkeuring kreeg, was wanneer je iets deed waarvan hij had gedacht dat het onmogelijk voor je zou zijn om de klus te klaren. En zelfs dan kreeg je er niet veel enthousiasts uit. Hij wist dat Alex hem een norse tom noemde en allerlei namen voor hem had verzonnen, maar dat kon hem niks schelen. Bovendien ging zijn reputatie niet bepaald omhoog als hij als een super vrolijke tom door de Elite wandelde; dat deed zijn zoon al genoeg voor hem. De tom gedroeg zich niet bepaald als een Elite cat en Shark hoopte dat dat binnenkort zou veranderen. Misschien was het een fase. Chawl was immers ook niet bepaald de meest gevreesde Elite cat op dit moment en toch was het Claw’s zoon. Hun zonen zouden vast wel iets van hun karakter hebben overgenomen, niet dan? Als Shark echter in het verleden zo irritant was geweest als zijn eigen Elite cat zoon dan hadden ze hem van zijn part op mogen sluiten. Shark schudde de gedachten van zich af en keek met een norse blik toe hoe Jackdaw een rat van zich af probeerde te schudden. Zijn klauwen schoten uit hun hulzen en net toen hij de tom wilde bevrijden van de rat – Claw zou immers niet kunnen lachen met het feit dat Shark zijn zoon had laten sterven door een rat – doodde de tom hem zelf al. Dat was dus zijn tweede prooi. Nog één te gaan. Hij betwijfelde echter of de queens de prooi wilden hebben, maar prooi was prooi. Ze moesten het er maar mee doen en anders gingen ze zelf maar jagen. De tom liep rustig achter de zwarte tom aan en zijn mondhoeken gingen kort omhoog toen hij de vogels zag. Kippen. Hij gaf de tom een goedkeurend knikje. ‘Als je deze prooien allemaal verspeelt zeg ik tegen je vader dat hij je naar een andere Clan mag brengen,’ zei hij tegen de tom en richtte zijn ogen op de kippen. ‘Blijf hier staan,’ mauwde hij. ‘Ik ga langs ze rennen en ze opjagen. Je probeert er zo veel te doden als je kunt. Richt je klauwen op hun nek of op hun vleugels. Dan kunnen we ze later nog altijd afmaken.’ En na een knikje te hebben gegeven ging hij met een luide mauw tussen de kippen rennen. De kippen begonnen paniekerig alle kanten op te rennen en natuurlijk kon Shark het niet laten om hier en daar zijn klauw langs hun vleugels te laten gaan. De Elite zou goed eten vanavond.

Terwijl Shark zijn nagels langs random kippen liet gaan, merkte hij dat Jackdaw zich ondertussen ook bij hem had gevoegd en dat hij aan het jagen was op de kippen. Shark hielp de tom een pootje (gheghe) door zelf ook hier en daar in de nek te bijten van de kippen, maar zo te zien ging het de zwarte tom prima af. Naar Shark’s idee had hij zijn taak wel netjes afgerond. Het zou bovendien ook wel in de smaak vallen bij de rest van de Elite als ze met zo veel eten in de Elite aan zouden komen. En als ze problemen zouden krijgen, zouden ze er zo veel mogelijk meenemen als ze konden. En dan moest de Elite maar vechten om het beste stukje prooi. Hij grijnsde vals en liet zijn blik naar de kippen dwalen toen hij het geluid hoorde van een deur die openging. Het volgende moment werd er iets naar hun gegooid en beukte Shark zijn schouder tegen die van Jackdaw zodat de tom uit de weg kon gaan. Hij blies woest naar de Twoleg. Hij ging zijn eten niet laten zitten voor hém! ‘Tegen de tijd dat hij hier is kunnen we al wel wat prooi mee naar buiten sleuren,’ mauwde hij tegen Jackdaw. De overige kippen liepen namelijk enorm in de weg; paniekerig sloegen ze met hun vleugels en probeerden te ontsnappen in de richting van de Twoleg, maar ze werden juist nog banger door zijn manier van schreeuwen en renden weer terug in een andere richting. Jackdaw en Shark hadden er veel gedood, maar er renden er ook nog veel los als een kip zonder kop (ik stop nu met mijn puns, beloofd). Shark zelf pakte één kip in zijn bek en dwong Jackdaw met een zwiep van zijn staart om hetzelfde te doen. Daarna begon hij in de richting van de uitgang te rennen. ‘Wat we nu moeten doen is zorgen dat we zo veel mogelijk kippen naar buiten kunnen sleuren voordat de Twoleg ons echt kan tegenhouden. We moeten de prooi verstoppen en ik zal later wel wat young ones verzamelen om het weer terug op te halen.’ Hij keek zelf rond waar ze de kippen konden droppen en liet zijn blik glijden naar een soort van kuil die zich verderop bevond. ‘Daar,’ mauwde hij met een zwiep van zijn staart in de richting van de kuil. ‘Ik wil minstens vijf kippen hebben voordat die Twoleg ons echt te pakken krijgt.’

Het leek erop dat Jackdaw niet geraakt was door het voorwerp. Hoewel het niet in Shark’s genen zat om per se het leven van andere katten te redden, wist hij dat dit hem wel zou helpen om sommige katten aan zijn kant te krijgen. Bovendien was Jackdaw het zoontje van Claw en de zonen van Claw waren ook een soort familie voor hem. Chawl was dat toch zeker en om eerlijk te zijn mocht hij Jackdaw ook wel. De tom kon soms grappig en droog aangelegd zijn, hoewel hij niet heel erg veel van zijn vader weghad buiten natuurlijk de kleur van de pels en de ogen ook een beetje, hoewel die van Jackdaw veel lichter waren dan die van Claw en meer tegen het gele aangingen. Het was lichtelijk ironisch, want zijn eigen kittens leken qua karakter ook niet bepaald op hemzelf. En als ze in een andere Clan hadden gezeten was dat waarschijnlijk prima geweest, maar hij kon zich Rascal’s onbezorgde, vrolijke karakter niet permitteren als hij een serieuze taak met hem wilde verrichten in verband met de Elite. Hij hoopte dat Rascal op een dag door één of andere gebeurtenis serieuzer zou worden en zou inzien dat het leven geen spel was. Samen met Jackdaw spuugde hij zijn kip uit en richtte zijn oortje naar opzij ten teken dat hij luisterde, maar een norse blik verscheen over zijn gelaat toen Jackdaw zijn woorden had gesproken. Dit hield hij slechts een paar seconden vol, want daarna begon hij te grinniken omdat Jackdaw zelf al lachend terug rende naar het kippenhok. ‘Zeg die maar niet tegen je vader,’ zei hij met een knipoog tegen Jackdaw. ‘Ik weet niet of hij er zo erg mee gaat lachen. Maar hij was best goed, I guess.’ En hij rende verder het hok in waarna hij, met twee kippen in zijn bek, naar buiten rende. Hij was nog maar net buiten of de grond naast hem leek opeens te ontploffen. Een harde knal weerklonk en de grond spatte tegen hem aan. Zijn vacht schoot in de lucht en hij keek Jackdaw met een gejaagde blik aan. Alsof het een kitten was pakte Shark hem op in zijn nekvel en zette af met zijn krachtige achterpoten terwijl hij de grond, die naast hem blijf uit een spatten, probeerde te ontwijken. De Twoleg schreeuwde luid en Shark vermoedde dat als ze geraakt werden – door wat dat dan ook mocht zijn – dat Claw een nieuwe deputy moest gaan uitkiezen en gedag mocht zeggen tegen zijn zoon. Shark liet Jackdaw los toen hij bij een hek aankwam en sprong zelf tegen het hek op. ‘Springen, Jackdaw! Opschieten!’ Hoewel de grond niet meer kapot spatte, wist hij het maar nooit met Twolegs.