Cold stones {Snowpaw}

Wat onwennig sprong Snow van steen tot steen. Het was ook voor haar de eerste keer dat ze voet zette op de zogenoemde Sunningrocks. Ze was nog niet eens geboren toen Firestar overleed en Riverclan de Sunningrocks in hun territory nam. En nu het weer van hun was nam ze graag een kijkje. En ze was niet de enige. Een iets jongere kater was er ook, die de oude apprentice herkende als Glazepaw. Een glimlach krulde om haar lippen toen ze op de ander af stapte. "Hoi!" miauwde ze even enthousiast als altijd.

Snow knikte vrolijk toen Glazepaw haar begroette. Ze had wel door dat Glazepaw zonet viel van de rots, maar zo te zien was alles nog goed met hem en dus negeerde ze het. Echter deed de jongere apprentice nog een poging, die lukte, en keek Snowpaw vrolijk omhoog. ''Het uitzicht is prachtig.'' snorde deze, en Snowpaw kwam dichterbij. Ze was van plan om ook op de rots te springen, maar voor ze de kans had donderde de ander er weer af. "Lekker bezig?" sprak Snowpaw geamuseerd. Ergens genoot ze er best wel van dat ze nu één van de oudste, en ook grootste apprentices was en daardoor sommige dingen makkelijker kon. "Je moet wel onthouden om je staart te gebruiken, hé. Die hebben niet voor niks." ging ze met een grote, speelse grijns verder. Ze zette zich met krachtige poten af, en landde glijdend op de rots. Maar ze hervond haar evenwicht, en draaide zich om zodat ze naar Glazepaw kon kijken. "Kijk, zó doe je dat." sprak ze vrolijk.

Snowpaw keek nog steeds met een vrolijke grijns om haar lippen naar de ander. "Ik heb nog geen mentor." verklaarde deze op zijn beurt. Even fronste de witte poes. Maar, hij was toch al een tijdje apprentice, niet waar? Maar al snel merkte ze dat de ander naast haar stond, op de rots. Snel draaide Snow zich naar Glazepaw toe en keek oprecht trots. Ze vond het echt fijn dat ze anderen wat bij kon brengen. "Goed gedaan!" snorde ze blij. "Hoe oud ben je eigenlijk? En waarom heb jij geen mentor?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig.

Snowpaw knikte toen ze antwoord op haar vraag kreeg. Wat sneu zeg, te weinig warriors voor een mentor. Snow keek de ander meewarig aan. "Oh, wat jammer." sprak ze. "Misschien kan ik je wat leren? Ik bedoel, ik word de aankomende ceremonie warrior." ging ze met een glimlachje verder. Haar eigen mentor, Lightningdragon, deed niet zo veel met haar. Niet dat ze het erg vond, aangezien ze het meeste al van Jewelgleam en Cinderdance geleerd had. En Silverstar had Hazel en haar al verteld dat ze de volgende ceremonie warrior zouden worden, en mogelijk ook een apprentice zouden krijgen vanwege te veel apprentices.

<sub>''Super cool! Ik bedoel.. dat zou heel fijn zijn.'' Met een brede grijns keek Snow de jongere kater aan. De enthousiasme van de ander was zo duidelijk te horen, zelfs een mousebrain zou dat begrijpen. Snow ging zitten en sloeg haar sierlijke staart over haar voorpoten. "Oké, dan zullen we beginnen met de standaard vraag," begon ze vrolijk, terwijl ze de ander nieuwsgierig aankeek. Ja, wat zou hij allemaal hebben geleerd? Of had hij überhaupt al iets geleerd? "Wat heb jij tot nu toe al geleerd?" vroeg ze, met haar kopje schuin. Ze verwachtte dat Glazepaw al een tour door het territorium had gehad; anders zou het wel héél knap zijn dat hij hier terecht was gekomen zonder te verdwalen.

- nevermind! c:</sub>

Snow luisterde met belangstelling naar hoe Glazepaw er voor stond. Dit was echt leuk, anderen proberen iets te leren! ''Mijn grote zus heeft me een beetje leren vechten.'' begon de ander met zijn opsomming. De oude apprentice knikte, oké, dat was misschien dan niet nodig. Gelukkig maar, aangezien Snowpaw zelf niet de allerbeste was in vechten. ''En met Flintpaw heb ik het territorium verkent.'' besloot de ander uiteindelijk. Bij de naam van Flintpaw te horen, voelde ze haar hart bonken in haar keel. Met een frons staarde ze voor zich uit. Waarom voelde ze zich zo raar? Wat was dit in vredesnaam? Wat gedesoriënteerd schudde ze haar kop, en keek Glazepaw weer aan. "Oké, goed.." begon ze, en schraapte even haar keel. "Eh, wat dacht je van wat jachttechnieken?" opperde Snow en ging overeind staan. Ja, jagen, daar was ze goed in. En ze vond het bovendien ook leuk, en misschien dat ze haar enthousiasme op Glaze kon overbrengen.

<sub>"Ja leuk" miauwde de jongere apprentice blij. Met een klein grijnsje keek ze toe hoe de ander erg galant de rots afsprong. "Goed. Ben je er klaar voor?" Het was niet echt een vraag, en Snow verwachtte ook geen antwoord. Met een klein rukje van haar staart draaide ze zich om om weer wat richting het bos te lopen. "Open je mond, en neem de verschillende geuren in je op." commandeerde ze Glaze. Hopelijk rook hij wat zij ook rook. Muis!

- kort, sorry ;-;</sub>

_{Glazepaw sperde zijn bek iets te wijd open. Het was best wel grappig om te zien, en Snow onderdrukte een lach. Zelfs Snow schrok van de harde nies die volgde, en achter haar vlogen er vogels haastig op. Snel ademde ze de lucht in, bang dat de muis ook gevlucht was. Gelukkig was die geur er nog steeds. "Gezondheid" miauwde ze geamusseerd. Ze keek Glaze aan, en ergens herkende ze zich zelf er heel hard in. Zo zou ze ook zijn, als ze indruk wilde maken op iemand. "Probeer het nog eens, en dit maal met je bek ietsjes minder wijd opengesperd." ging Snow op een vriendelijk toon verder. Glazepaw had in ieder geval de juiste houding, tot nu toe.}

Snowpaw merkte dat Glazepaw haar instructies braaf opvolgde. Zijn bek ging weer open -welliswaar niet zo wijd als zonet-, en al gauw rook hij net zoals haar een muis, en niet zo ver van hen ook. "Goed zo!" snorde ze zachtjes. Eenmaal dat gedaan had keek ze naar de richting waar de geur vandaan kwam. "En nu moet je héél goed kijken naar hoe ik dit muisje ga vangen. Kijk naar mijn sluiptechniek, en dan vertel ik je zo hoe jij moet sluipen." miauwde ze, waarna ze haar concentratie richtte naar het diertje, wat toch nu toe nog niks te vrezen had. Ze dook ineen, en met lichte, langzame passen ging ze op de muis af. Ze hoorde het hartje al kloppen, en ze dook nog lager op haar poten, om zich vervolgens krachtig af te zetten. Ze sprong op de muis, die geen kant meer op kon. Met een snelle, maar dodelijke, beet lag het muisje levenloos op de grond. Trots draaide ze zich om. "En, heb je goed gekeken?" miauwde ze vrolijk.

"Dat was echt gaaf." zei Glazepaw, en Snowpaw's glimlach werd nog breder. "Dank je..." miauwde ze blij, en ze ging naast Glazepaw zitten. Ze legde de muis neer en maakte een kuiltje. "Regel 1: je mag nooit, maar dan ook nooit eten wanneer je jaagt. Hoe hongerig je ook bent." sprak ze, alsof het niets was. "Maar voor dat jij gaat jagen, ga ik jou leren sluipen!" ging ze opgewekt verder. Ze stond weer op, en keek Glaze uitdagend aan. "Is zien hoe snel jij dit leert."