» after

Onderwerp: » after do 8 dec 2016 - 14:49

Met een zucht stapte ik de Nursery binnen. Enkele dagen geleden was het nu dat ik en Wind haar, of nou ja, mijn kittens hadden gevonden, en iedere dag kwam ik wel even langs. Zo ook vandaag, natuurlijk. Toen ik bij het nest aankwam, was Rivernight nergens te bekennen. Dit was geen probleem, we hadden namelijk afgesproken dat ik vanmiddag op ze zou letten. Dus had ik Fernpaw voor vanmiddag vrij gegevn, en nu was ik hier. Liefdevol maar onzeker keek ik neer op de vier kleine kittens. Alles in mijn kop lag een beetje overhoop nu. Echt een idee van wat ik nou precies moest doen had ik namelijk niet. Moest ik bij ze gaan liggen? Wat als ze honger kregen. Uiteindelijk zetten ik voorzichtig mijn pootje in het nest, en zachtjes ging ik naast de vier kleine bolletjes zitten. Dit was wel goed. Toch?

∞:

Onderwerp: Re: » after do 8 dec 2016 - 15:07

De grote tabby kwam de den in, zogezegd om Roughflower en haar kittens te bezoeken, of misschien om te zien hoe het ging met de kittens die ze 'gevonden' had. Ze slikte eventjes terwijl haar groene ogen wendden aan het schemerige licht in de den, waarna ze om zich heen keek; Roughflower sliep, net als haar vier kittens, maar naast haar zag ze Emberspark liggen met haar - met de vier kittens aan zijn zijde. Winddancer glimlachte, ietwat geforceerd, en liep op hem af. "Je ziet er al echt uit als een queen.", zei ze zachtjes, de kittens alle vier inspecterend als om te zien dat alles goed met ze ging, dat Rivernight goed voor hen zorgde. Ze had hen niet afgegeven om dan te zien hoe ze verwaarloosd werden, ze had hen afgegeven zodat ze er zeker van kon zijn dat er goed voor hen gezorgd werd - want dat dacht ze zelf niet te kunnen.

Onderwerp: Re: » after di 13 dec 2016 - 22:35

Settledkit was achter gelaten door zijn moeder. Maar gelukkig was hij niet alleen. Zijn drie zusjes en hij lagen vredig in hun nest. De piepjonge kater begon al wat levendiger te worden, maar zijn zwakke pootjes schenen niet mee te willen werken. Het enige wat hij kon was zichzelf enkele centimeters naar voren trekken en dan was hij alweer moe. Hij wilde weten hoe het was om te kunnen lopen. Dat zou toch mogelijk moeten zijn? Waarom had hij anders al deze aanhangsels gekregen. Zijn moeder leek te kunnen lopen en ook de andere geuren om hem heen leken makkelijk te kunnen bewegen. Waarom kon hij het dan nog niet? Zijn gespartel werd uiteindelijk beantwoord met een nieuwe geur in zijn onderontwikkelde neusgaten, maar hij was bekend. Dit was één van de eerste geuren die hij ooit had geroken, toch? Heel goed onderscheiden lukte nog niet, maar toen een grote kat weer bij hem en zijn zusjes kwam liggen, piepte hij enthousiast en nestelde zich in de vacht van het figuur. Tevreden snorde hij, waardoor hij niet doorhad dat nog iemand anders binnen kwam. Ja, hij kon zich maar op één ding tegelijkertijd focussen.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit